Η Αναντολού Εφές διεκδικεί ξανά την Ευρωλίγκα στον τελικό με την Μπαρτσελόνα και το Basketa.gr θυμάται την πορεία της ομάδας στα χρονικά και την φετινή της προσπάθεια για εκπλήρωση του πεπρωμένου της, αλλά και της απαίτησης των φίλων του μπάσκετ να πάρει την κούπα.
Ήταν στο τέλος της σεζόν 2017-2018. Η Εφές «κατρακυλούσε» και ο ιδιοκτήτης της, Τουντσάι Οζιλχάν, έβλεπε τα εκατοντάδες εκατομμύρια, που είχε επενδύσει στην ομάδα, να… σπαταλώνται στο Βόσπορο και να μη βρίσκουν κανένα αντίκρυσμα. Τρία χρόνια αργότερα, και παρότι το πρώτο κύμα της πανδημίας έμοιαζε να της κόβει την φόρα, η Αναντολού στοχεύει για δεύτερη σερί φορά σε μια ευρωπαϊκή κούπα, έχοντας πρώτα περάσει από μια χρονιά, όπου όλοι νόμιζαν πως θα περάσει… αέρας.
Ο Εργκίν Αταμάν, όμως, μαζί με μια συγκεκριμένη ποσότητα από σούπερ σταρ, που κατάφερε να συγκεντρώσει, απέδειξαν πως τα στεγανά τους είναι πολύ ισχυρά. Αφού κατάφεραν να «γκρεμίσουν» την «αυτοκρατορία» του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, έφεραν σε θέση διεκδικητή την άλλοτε αισιόδοξη Εφές Πίλσεν και, 20 ακριβώς χρόνια μετά το Final Four εκείνης της ομάδας στη Σουπρολίγκα, είναι έτοιμοι να ολοκληρώσουν ένα πεπρωμένο, που οι ίδιοι δημιούργησαν από μόνοι τους.
Ο τελικός με την Μπαρτσελόνα, παρότι υπάρχει ήδη ένα ευρωπαϊκό, το Κύπελλο Κόρατς, στην τροπαιοθήκη του συλλόγου, είναι η πιο μεγάλη πρόκληση στην ιστορία του και το Basketa.gr θυμάται τη διαδρομή του στα χρονικά, αλλά και στην φετινή περίοδο.
Γεννήθηκε για τον πρωταθλητισμό
Η Εφές Πίλσεν ήταν ομάδα του ομίλου Αναντολού, που δημιουργήθηκε το 1976, με εκείνο να μετρά τις μέρες του από το 1949 κι εντεύθεν. Η ανάπτυξη του ομίλου, φυσικά, έφερε και ανάλογη εξέλιξη στην ομάδα, με το σημερινό πρόεδρο να αρχίζει να εργάζεται σε αυτήν από το 1977, για να γίνει πρόεδρός της 30 ολόκληρα χρόνια αργότερα.
Η ομάδα αυτή… γεννήθηκε για τον πρωταθλητισμό, αφού με το που ανέβηκε από την αντίστοιχη Α2 της Τουρκίας το 1978, έναν χρόνο αργότερα πανηγύρισε και τον πρώτο τίτλο της, μόλις στα τρία πρώτα χρόνια της ιστορίας της. Ήταν ο πρώτος από τους 38 συνολικά που έχει πανηγυρίσει το κλαμπ, μετρώντας 14 πρωταθλήματα Τουρκίας, 11 Κύπελλα, 11 Κύπελλα του Προέδρου και ένα Κόρατς.
Το τελευταίο, μάλιστα, ήρθε απέναντι στην πανίσχυση τότε Στεφανέλ Μιλάνο του Ντέγιαν Μποντιρόγκα, χάρη σε έναν απίστευτο Πέταρ Ναουμόσκι, ο οποίος αποτελεί και το μοναδικό παίκτη, του οποίου η φανέλα σήμερα έχει αποσυρθεί, για να μην φορέσει κανείς άλλος ξανά το νούμερο «7». Εκείνο το τρόπαιο ήταν και το πρώτο ευρωπαϊκό, που σήκωσε ποτέ τουρκική ομάδα στο μπάσκετ, αν και στην Εφές πάντοτε θα μείνουν με το… γαμώτο που δεν πήραν πρώτοι και την Ευρωλίγκα, έχοντας κάποιες καλές ευκαιρίες νωρίτερα, αλλά βλέποντας την Φενέρ, ή Ούλκερ παλιότερα, να τους προλαβαίνει.
https://www.youtube.com/watch?v=dSwnIoxY9Z4&ab_channel=asisttimeasisttime
https://www.youtube.com/watch?v=Do61pS-iSYM&t=1s&ab_channel=TivibuSporTivibuSporVerified
Χρειάστηκε, μάλιστα, στη δεκαετία του 2000 η ομάδα να περάσει από πολύ δύσκολες συγκυρίες, για να βρεθεί στο επίπεδο, όπου την απολαμβάνουμε σήμερα. Από το 2005 έως την ημέρα, που επέστρεψε ο Αταμάν, είχε πάρει μόνο ένα πρωτάθλημα και μαζί άλλα τέσσερα κύπελλα, ενώ έφθινε και η πορεία της διαρκώς στην Ευρωλίγκα, σε βαθμό να… απορεί κανείς που είχε κλειστό συμβόλαιο. Έχοντας δοκιμάσει τα πάντα, όμως, κι έχοντας ξοδέψει όλα αυτά τα χρόνια πάνω από 300 εκατομμύρια δολάρια, η λύση σε ένα δικό της παιδί ήταν σωτήρια για την Εφές, που τώρα είναι το αφεντικό στην χώρα της, ελπίζοντας να φορέσει το «στέμμα» και στην Ευρώπη, αφού πρώτα χρειάστηκε να αλλάξει από Εφές Πίλσεν το όνομα σε Αναντολού Εφές, λόγω του σχετικού νόμου απαγόρευσης διαφήμισης αλοολούχων ποτών ή τσιγάρων στο όνομα ενός συλλόγου.
https://www.youtube.com/watch?v=d-_FIW2gXeY&t=17s&ab_channel=TivibuSporTivibuSpor
Το κρίμα και η ευκαιρία επανόρθωσης
Όλοι, πέρυσι, είχαμε μείνει με μια απορία. Αν η Ευρωλίγκα δεν έληγε τη σεζόν εξαιτίας του κορονοϊού, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει πρωταθλητής, θα τα κατάφερνε η Εφές; Επρόκειτο για μια… διαστημική ομάδα με πορεία, που κανείς δεν μπορούσε να περιμένει σε ένα τόσο απαιτητικό πρωτάθλημα, όσο καλό κι αν ήταν το σύνολο του Αταμάν, που το είχε βάλει αμέτιμο χαμέτι να πάρει το ευρωπαϊκό, αφού έναν χρόνο νωρίτερα είχε αποδειχθεί ανέτοιμο απέναντι στις περιστάσεις, στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ.
https://www.youtube.com/watch?v=oZMsB8N8frk
Αυτή την φορά, όμως, φαινόταν πανέτοιμο και η πανδημία… του έκοψε την φόρα. Στη σεζόν αυτή, μάλιστα, το ξεκίνημα δεν ήταν το ίδιο γερό και μέχρι λίγο μετά τα μέσα του πρώτου γύρου υπήρχε η ανησυχία, με βάση και ορισμένα προβλήματα, που δεν άφηναν την ομάδα να δουλέψει όπως ακριβώς ήθελε, για το αν θα αντιμετώπιζε πρόβλημα ακόμη και για την οκτάδα.
Με ένα φοβερό ντεμαράζ στο τέλος της κανονικής περιόδου, ωστόσο, καπάρωσε την τρίτη θέση, βρήκε τη… γερασμένη Ρεάλ, που μπορεί να την έσπρωξε στα όρια της, αλλά λογικά δεν άντεξε στο πέμπτο ματς, και έφτασε στον προορισμό της Κολωνίας. Η ΤΣΣΚΑ μπορεί να κόντεψε να πετύχει μια επική ανατροπή από το -21, αλλά η Εφές έχει ένα πεπρωμένο να ολοκληρώσει, κάτι που είδε να διαγράφεται στο χαμένο σουτ του Κλάιμπερν.
Ένα πεπρωμένο, το οποίο το καλοκαίρι του 2018 κανείς δε θα πίστευε πως υπάρχει. Ένα πεπρωμένο, που η ίδια η Εφές έφτιαξε για τον εαυτό της, κάνοντας κάθε ουδέτερο παρατηρητή να χαίρεται, αν εκείνη σηκώσει το τρόπαιο στο γερμανικό ουρανό…
