Ο Πάνος Φίλιππάκος μετά το τέλος της πορείας του με τον Απόλλωνα Πατρών, άλλαξε ήπειρο και βρίσκεται στην Κολομβία και την Team Cali.
Ο Έλληνας φόργουορντ φιλοξενήθηκε στο EOK WEB Radio μιλώντας για τη εμπειρία την ομάδα της Λατινικής Αμερικής.
Μεταξύ άλλων, είπε:
Για το πώς βρέθηκε στην Κολομβία και την Team Cali: «Ήταν περίπου ένας μήνας πριν, καθώς ήμουν στον Απόλλωνα. Τελείωσα τις υποχρεώσεις μου εκεί και γύρισα στην Αθήνα. Συζήτησα λίγο με τον μάνατζέρ μου, τον Γιώργο Δρακάκη και του είπα ότι θέλω να πάω να παίξω και κάπου εκτός Ελλάδας, να το συνδυάσω και με μια εμπειρία πέρα απ’ το μπάσκετ. Μου είπε ότι αυτήν τη στιγμή το παιχνίδι γίνεται στη Λατινική Αμερική, έψαξε και μού βρήκε την περίπτωση αυτή. Είναι πραγματικά μια εξαιρετική περίπτωση ομάδας. Στην αρχή γούρλωσα λίγο τα μάτια μου και απόρησα με την Κολομβία, αλλά μετά συνομίλησα και με το φίλο μου, Μπράιαν Ανγκόλα, με τον οποίον ήμασταν συμπαίκτες στην ΑΕΚ, αλλά και με έναν Αμερικανό που είναι 5 σερί σεζόν στην Κολομβία και ήταν αρκετά όλα αυτά ώστε να πω το “ναι” και να κάνω το βήμα».
Για το λόγο που πήγε εκεί: «Η αλήθεια είναι ότι το ήθελα, έβαλα κάποια πράγματα κάτω. Υπάρχουν κάποιοι όροι στο συμβόλαιό μου όπου έχω μια οψιόν να επιστρέψω στις 20 μέρες αν γίνει κάτι, το οποίο ήταν και μια δικλείδα ασφαλείας και για τούς δικούς μου ανθρώπους και για ‘μένα σε περίπτωση που κάτι πάει πολύ στραβά. Δεν είμαι παντρεμένος, δεν έχω παιδιά, ήθελα να ξεφύγω λίγο απ’ τη ρουτίνα της Αθήνας. Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να εκμεταλλευτώ αυτό το “δώρο” που μού προσφέρει το μπάσκετ».
Για το αν έχει μετανιώσει την απόφασή του: «Μέχρι στιγμής νιώθω πολύ δικαιωμένος και νομίζω ότι δε θ’ αλλάξει αυτό ό,τι και να γίνει στη συνέχεια. Είναι μια ομάδα πολύ νοικοκυρεμένη, μιλάμε για εξαιρετικό αθλητικό κλίμα, υποστηρικτικό περιβάλλον. Βρίσκονται όλα σε πολύ καλό επίπεδο. Το μπάσκετ δεν είναι στο επίπεδο που βλέπουμε στο BCL και την Ευρωλίγκα. Είναι ένα πρωτάθλημα που ανεβαίνει, φέρνουν όλο και καλύτερους ξένους, κάποιοι Κολομβιανοί είναι σε καλό επίπεδο και έχει αρκετό ανταγωνισμό, είναι πολύ σκληρό πρωτάθλημα και με πολλά παιχνίδια σε σύντομο χρονικό διάστημα. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό για ‘μένα και κάτι που ήθελα να ζήσω. Όλα με ικανοποιούσαν, οι όροι και οι προϋποθέσεις με τις οποίες συμφώνησα να έρθω είναι πολύ ευνοϊκές και νοιώθω πολύ καλά που έγινε το βήμα».
Για το τι σκέφτηκε όταν πήγε στην Κολομβία: «Σίγουρα δε σκέφτηκα τον τρόπο παιχνιδιού στην Κολομβία ή κάτι μπασκετικό, ουσιαστικά ενημερώθηκα για την πόλη. Οι δικοί μου άνθρωποι, παρ’ ότι είμαι 29 χρονών, παίρνω εγώ τις σημαντικές αποφάσεις για ‘μένα και εννοείται ότι με έχουν στηρίξει σε όλα, ανησύχησαν λίγο, γιατί όταν πατάς την αναζήτηση για την πόλη του Κάλι βλέπεις ότι πρόκειται για την 4η-5η πιο επικίνδυνη πόλη στον κόσμο. Είναι ένα απ’ τα μεγαλύτερα Καρτέλ αυτήν τη στιγμή που υπάρχουν εδώ και είναι λίγο διαφορετική η έννοια της εγκληματικότητας απ’ αυτό που ξέρουμε στην Ελλάδα, πόσο μάλλον για έναν Ευρωπαίο που δεν ξέρει την περιοχή και τη γλώσσα. Είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα εδώ».
Για τις πρώτες του εντυπώσεις απ’ την ομάδα: «Συνδυάζω την πρώτη μου εικόνα για το Κάλι και με τον άνθρωπο που μιλούσα όλον αυτόν τον καιρό, τον Τζον Μάριο, ο οποίος είναι GM, πρόεδρος στην ομάδα και στην Ομοσπονδία. Ένας εξαιρετικός τύπος όπου πραγματικά με πήρε, με υποδέχτηκε, μου έκανε tour, τα φρόντισε όλα, τα κινητά μου, τις κάρτες, φρόντισε να μην ανησυχήσω για τίποτα μέχρι να φτάσω στο ξενοδοχείο. Είναι μια χαρά τα πράγματα, οι άνθρωποι εδώ μάς προσέχουν, μας καλύπτουν τα έξοδα για ταξί, για μεταφορές, για οτιδήποτε. Πολύ θετικό το πρόσημο μέχρι στιγμής».
Για τις πρώτες του εντυπώσεις απ’ την πόλη: «Όταν είδα live την κατάσταση εδώ, άλλαξαν πολλά. Είχα προετοιμαστεί για «άσχημα» πράγματα, αλλά μόλις είδα την πραγματικότητα είδα πόσο ωραία είναι. Πάντα πρέπει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά φυσικά, αλλά η γνώμη μου πάνω στο κομμάτι της επικινδυνότητας στην πόλη είναι ότι όποιος δεν ψάχνει μπελάδες δε θα έχει προβλήματα. Σίγουρα είναι πολύ πιο εντυπωσιακή στην όψη η πόλη της Κάλι, μου δημιούργησε έναν ενθουσιασμό όταν την είδα, γιατί στο YouTube και τα τουριστικά κείμενα την έχουν ως πόλη προς αποφυγή. Η πόλη, όμως, είναι αρκετά σύγχρονη, έχει πολλή ζωή, έχει πανεπιστήμια, mall, πάρκα, πολύ ωραία σημεία, τεράστιους δρόμους με πολλά εστιατόρια, με μπαρ. Έχει και την πλευρά που καλό είναι να μην πάει κάποιος, γιατί τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα εκεί. Ήταν πολύ θετική η εικόνα που είχα και μού προκάλεσε ένα ενδιαφέρον να τη γνωρίσω περισσότερο την πόλη. Είναι πολύ καλύτερα απ’ αυτό που είχα στο μυαλό μου».
Για το πρωτάθλημα της χώρας: «Είναι ένα πρωτάθλημα εντελώς διαφορετικό στον τρόπο διεξαγωγής, στο πρόγραμμα των αγώνων και στη δυσκολία. Είναι ένα πρωτάθλημα τριών μηνών, γύρω στα 16-18 παιχνίδια χωρίς τα play-offs, είναι 2 όμιλοι των 10 ομάδων. Έρχεται μία ομάδα για παράδειγμα στο Κάλι, μένει 2-3 μέρες, παίζουμε 2 παιχνίδια back-to-back, μετά υπάρχει κάποιες μέρες κενό και μετά πηγαίνουμε εμείς την άλλη βδομάδα για παράδειγμα στο Μεντεγίν και γίνεται το ίδιο. Εξαρτάται πολύ το επίπεδο των ομάδων απ’ τους ξένους, δε μπορούν να κάνουν μόνοι τους οι κολομβιανοί τη διαφορά. Επιτρέπονται τέσσερις ξένοι σε κάθε ομάδα, αλλά την ίδια στιγμή στην πεντάδα μπορούν να παίζουν μόνο οι τρεις εξ αυτών. Τις δύσκολες και καλές ομάδες δεν τις έχουμε αντιμετωπίσει ακόμα. Υπάρχουν ομάδες πραγματικά πολύ σκληρές, με αρκετά καλούς ξένους παίκτες, καλούς κολομβιανούς, δύσκολες έδρες. Έχω μόνο εικόνα από παιχνίδια γι’ αυτές τις ομάδες. Όσον αφορά τις συνθήκες, το γήπεδο είναι εξαιρετικό, οι παροχές είναι εξαιρετικές, είναι σαν να βρίσκομαι σε μια επαγγελματική ομάδα που δεν της λείπει τίποτα. Είναι όλα σε πολύ καλό επίπεδο και υπάρχει και η διάθεση ν’ ανέβει πολύ το κολομβιανό μπάσκετ».
Για την ανταπόκριση που έχει το μπάσκετ στην Κολομβία: «Απ’ αυτά που είδα εγώ, πραγματικά δεν περίμενα τόσο πολύ κόσμο στο γήπεδο. Είδα παιδάκια, μεγάλους ανθρώπους, ζευγάρια, νεαρά παιδιά, απ’ όλες τις ηλικίες. Συμμετέχουν απίστευτα στο παιχνίδι, το ζουν 100% και η ατμόσφαιρα στο γήπεδο είναι τρομερή, κάτι που μου ‘κανε μεγάλη εντύπωση. Σχετικά με τα media, τις διαφημίσεις και την τηλεόραση, είναι σε πολύ ψηλό επίπεδο, είναι σόου, έχουν δώσει αρκετή βάση σ’ αυτό και με events και με διαφημίσεις και με χορηγούς, γενικά σ’ όλο αυτό το κομμάτι της προώθησης του αθλήματος. Από εκεί φαίνεται η διάθεση που έχουν να μεγαλώσουν και να βελτιώσουν το προϊόν».
Για τις πιο περίεργες ιστορίες του απ’ την Κολομβία: «Μέσα σε μια βδομάδα και έχοντας υποσχεθεί σ’ αυτούς που αγαπάω να μην εξερευνήσω το πράγμα όσο θέλω, δεν έχω πολλές ιστορίες. Υπάρχουν κάποια… highlight βέβαια, για παράδειγμα το να πηγαίνω σ’ ένα φούρνο, να με πειράζουν κάποιοι υπάλληλοι και να είμαι εγώ με τη μετάφραση και να γελάει όλο το μαγαζί. Επίσης, την επόμενη μέρα του «clasico» Αμέρικα Ντε Κάλι – Ντεπορτίβο Κάλι, που είναι ένα απ’ τα πιο μεγάλα και εχθρικά «clasico» στον κόσμο, έβλεπα το παιχνίδι απ’ το ξενοδοχείο που ήταν ακριβώς δίπλα απ’ το γήπεδο και από βίντεο μετά είδα ότι η αστυνομία είχε κατασχέσει σε κάθε block γύρω στα 20-30 όπλα. Και από κάποια άλλα που διάβασα μετά είχαμε και μαχαιριές. Άκουγα κάποια συνθήματα που φώναζαν μετά τη νίκη της Αμέρικα με 5-2, στα οποία έλεγαν στα ισπανικά “Ενός λεπτού σιγή” και αυτό μου έμεινε. Την επόμενη μέρα σε ένα μίνι μάρκετ είδα κάτι περίεργους γηπεδικούς όπου με κοιτούσαν και μου έλεγαν το όνομα της Αμέρικα Ντε Κάλι και τους έλεγα “Φυσικά και είμαι Αμέρικα Ντε Κάλι, από μικρό παιδί”. Άρχισα να τους λέω αυτό το σύνθημα και αρχίσαν να χοροπηδούν, να με παίρνουν αγκαλιά, να βγάζουν βίντεο και φωνάζαμε όλοι μαζί. Έχει και ωραία σκηνικά».
