H FIBA φιλοξένησε στην επίσημη ιστοσελίδα της τον Παναγιώτη Γιαννάκη,δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό αφιέρωμα με τίτλο «Γιαννάκης-Η υπερηφάνεια της Ελλάδας» Ο «δράκος» του Ελληνικού μπάσκετ που χαίρει αναγνώρισης απο όλο τον κόσμο είχε την ευκαιρία να μιλήσει για τα κατορθώματα του με την Εθνική τόσο ως παίκτης Ευρωμπάσκετ του 1987, όσο και ως προπονητής στο Μουντομπάσκετ του 2006.
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ στον Ιωνικό όταν ήταν 12 χρονών, ενώ αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην ανδρική ομάδα στα 14 του, ενώ στα 17 του χρόνια φόρεσε για πρώτη φορά το εθνόσημο.
Μπορεί η μεγαλύτερη του στιγμή με την Εθνική ομάδα να ήρθε το 1987 όταν η Εθνική κέρδισε την Σοβιετική Ένωση για να κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης, ωστόσο ο «δράκος» έζησε πολλές ακόμη ένδοξες στιγμές, όπως τους Μεσογειακούς Αγώνες του 1979. «Νικήσαμε τη Γιουγκοσλαβία και πήραμε τους Μεσογειακούς Αγώνες. Ήταν σπουδαία νίκη κι έκπληξη γιατί τους νικήσαμε μέσα στο σπίτι τους, είπε χαρακτηριστικά ο Γιαννάκης.
Φωτογραφία απο την νίκη της Εθνικής στους Μεσογειακούς του 1979
Αναλυτικά όσα δήλωσε στην συνέχεια ο Παναγιώτης Γιαννάκης:
Για το Ευρωμπάσκετ του 1987: «Το 1986 στο Μουντομπάσκετ δείξαμε στους αντιπάλους μας πως γινόμαστε όλη και καλύτερη ομάδα χρόνο με τον χρόνο. Για μένα αυτή η προσπάθεια άρχισε το 1986, γιατί το 1985 δεν ήμασταν καν στο Ευρωμπάσκετ. Δώσαμε την ευκαιρία να δουν όλοι οι Έλληνες ότι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αν βάζαμε τα εγώ μας κάτω από την ομάδα, θα πετυχαίναμε κάτι ξεχωριστό. Το τουρνουά αυτό ήταν η έκρηξη της Ελλάδας και δώσαμε κίνητρο και στον κόσμο, αφού η Σοβιετική Ένωση και η Γιουγκοσλαβία ήταν ανίκητες όπως και οι ΗΠΑ».
Για τη νίκη επί της Σοβιετικής Ένωσης είπε: «Το να νικάς τη Σοβιετική ένωση ήταν σπουδαίο για μια μικρή χώρα. Ήταν απίστευτο συναίσθημα. Πήραμε δύναμη από την ατμόσφαιρα του γηπέδου. Ο Γκάλης και εγώ, όπως και τα άλλα παιδιά παίξαμε πολλά λεπτά και δεν κοιμηθήκαμε καλά, αλλά δεν σταμάτησε ποτε ο ενθουσιασμός μέσα μας. Παίξαμε τόσο δυνατά σε πνευματικό και τακτικό τομέα.Και μετά από δύο χρόνια, δείξαμε πως δεν είμαστε απλά μια έκπληξη του Eurobasket του 1987. Μετά από 10 χρόνια ήμασταν ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες του κόσμου.
«Με την Εθνική, μπορούσε να δείξεις σε όλο τον κόσμο πως στην Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι που σέβονται τα σπορ, αγαπούν τη ζωή και θέλουν να κάνουν κάτι κάθε μέρα που θα τους επιτρέπει να ακολουθήσουν τα όνειρα τους και να τα φτάσουν με υπομονή, πάθος και γνώση. Αν φυσικά σέβεσαι συμπαίκτες και αντιπάλους.
Πάντα πίστευα πως συμπαίκτες σε βοηθούν πολύ να γίνεις καλύτερος παίκτης, όπως και οι αντίπαλοι που σου δίνουν μαθήματα που χρειάζεται να βελτιώσεις τον χαρακτήρα και τις ικανότητες του. Είναι μια μεγάλη οικογένεια για μένα το μπάσκετ. Είναι μια μεγάλη οικογένεια, η χώρα μου και είναι ωραίο να την εκπροσωπώ ως ένας από τους καλύτερους».
