Το Ευρωμπάσκετ 2022 έφερε τη Γαλλία στον τελικό σε μια συναισθηματική «πλημμύρα», που σηματοδότησε το τέλος μιας από τις πιο ιστορικές φωνές στην ιστορία του μπάσκετ, του Τζορτζ Έντι.
Το Ευρωμπάσκετ 2022 πέρασε και σε αυτό η Γαλλία έπαιξε το δικό της, πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι «Τρικολόρ», που τα τελευταία 11 χρόνια βρίσκονται σχεδόν μόνιμα δε θέση να διεκδικούν την κορυφή, δεν κατάφεραν φέτος να την κατακτήσουν, χάνοντας στον τελικό από την Ισπανία και αποχαιρετώντας με μια πίκρα ένα τουρνουά, όπου εξαρχής είχαν ξεκαθαρίσει την πρόθεση τους να δαγκώνουν… μετάλλια από χρυσό.
Μετά την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας και τη δεύτερη στους τελευταίους Ολυμπιακούς Αγώνες, χάνοντας στον τελικό από τους Αμερικανούς, το ταξίδι αυτό φαινόταν και πάλι αρκετά υποσχόμενο. Ήταν, όμως, και μια σημαντική περιπέτεια, καθώς συνοδεύτηκε από μια φωνή, που έχει συνδεθεί με το γαλλικό μπάσκετ, έχοντας γράψει σπουδαία ιστορία, καθιστώντας ιδιαίτερο τον αγώνας με την Φούρια Ρόχα».
Κι αυτό, γιατί ο τελικός του Ευρωμπάσκετ ήταν ο τελευταίος της καριέρας του Τζορτζ Έντι, του ανθρώπου που συνδέθηκε με όλες τις στιγμές του μπάσκετ της χώρας. Ένας άνθρωπος, του οποίου η φωνή ήταν παγκόσμια, αποχαιρέτησε με αυτό τον τρόπο τους «Μπλε», στο δρόμο του να βάλει τέλος σε μια μοναδική πορεία. Το Basketa.gr σας την παρουσιάζει και αποτίει το δικό του φόρο τιμής στον ιστορικό εκφωνητή.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, το Χάρλεμ και… στην αιωνιότητα με ένα βιογραφικό εγκληματολόγου
Ο Έντι ήταν παιδί Αμερικανού πατέρα και Γαλλίδας μητέρας, γεννηθείς στις 16 Ιουνίου 1956 Ροανόουκ της Αλαμπάμα, με τον ίδιο και την οικογένειά του να μετακομίζουν για την Φλόριντα στα τρία τους χρόνια. Από πολύ νωρίς, δε, είχε τη λάμψη για να πετύχει αργότερα, καθώς χάρη στο γεγονός, ότι οι γονείς του ήταν υποστηρικτές του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, έσφιξε το χέρι του μεγάλου ιδεαλιστή της ανθρωπότητας στα τρία του μόλις χρόνια, παραδεχόμενος αργότερα πως τα ανθρώπινα δικαιώματα και η μάχη για αυτά υπήρχαν πολύ έντονα στα παιδικά του χρόνια.
Η αρχή για να ασχοληθεί με το μπάσκετ έγινε, όταν στα έξι του χρόνια παρακολούθησε από την τηλεόρασή του έναν αγώνα των Χάρλεμ Γκλοουμπτρότερς και εκστασιάστηκε με όσα είδε. «Ήταν μια σπουδαία ομάδα, η κορυφαία στη δεκαετία του 1940, όταν στο ΝΒΑ απαγορεύονταν οι μαύροι παίκτες. Τώρα, φυσικά, είναι ένα σόου όπου μπορούν να συγκεντρωθούν φίλαθλοι όλων των ηλικιών, κάτι που δε βλέπεις συχνά», έχει αναφέρει σε δηλώσεις του σχετικά με σημασία της ομάδας αυτής στη ζωή του.
Ο ίδιος, κάπως έτσι, άρχισε να παίζει και πέτυχε την περαιτέρω ανάπτυξή του στο άθλημα με τους Γκέιτορς, όταν αγωνίστηκε στο NCAA την ίδια στιγμή, που σπούδαζε εγκληματολογία, χωρίς όμως να βρει τελικά θέση στο ρόστερ. Με τις σπουδές του αυτές στην πλάτη του, αποφάσισε να πάει στην πατρίδα της μητέρας του το 1977 κι εκεί βρήκε την πρώτη του επαφή με την Αλζάς ντε Μπανιολέ, μια ομάδα της πρώτης κατηγορίας του γαλλικού πρωταθλήματος, που αποφάσισε να τον υπογράψει μετά από προπόνηση μόλις μιας ώρας.
Στην επόμενη δεκαετία, κατάφερε να διακριθεί ως ένας σπουδαίος σουτέρ, παίζοντας κυρίως για λογαριασμό της Καέν, με κορυφαία μια εμφάνισή του στη δεύτερη κατηγορία με 46 πόντους και εννέα τρίποντα. Ένας παίκτης, που σίγουρα δεν μπορούσες να αγνοήσεις, αλλά ο ίδιος φαίνεται πως είχε κι άλλες επιδιώξεις στον νου του, αποφασίζοντας το 1985 να στείλει ένα βιογραφικό στο συνδρομητικό κανάλι Canal+, που μόλις είχε αρχίσει να εντάσσει έντονα το μπάσκετ στη συχνότητά του, με μπόλικους αγώνες ΝΒΑ.
Ο Σαρλ Μπιετρί ήταν εκείνος, που του έδωσε την ευκαιρία, σύμφωνα με τη δική του εξομολόγηση. Οι φίλοι του στην τότε ομάδα του, τη Ρασίνγκ, του έλεγαν πως δεν ήταν αρκετά γνωστός, αλλά ούτε και τα γαλλικά του ήταν άπταιστα. Μέχρι τις δύο εβδομάδες πριν από την έναρξη της χρονιάς, όμως, ο σταθμός σχολιαστή δεν είχε βρει και, κάπως έτσι, πήρε τη δουλειά και ο πρώτος του αγώνας ήταν στις 5 Μαρτίου 1985 ανάμεσα στους Νιου Γιορκ Νικς και τους «θρυλικούς» Σέλτικς του Λάρι Μπερντ στο Madison Square Garden.
Από τότε, το νερό κύλησε στο αυλάκι. Μια ζωή γεμάτη με περιγραφές, σχολιασμούς, ατάκες που έγραψαν ιστορία, με αποκορύφωμα τον τρόπο, που αντέδρασε στο ιστορικό κάρφωμα του Βινς Κάρτερ στον Φρεντερίκ Βάις και ακόμη άπαντες αναπολούν. Ο άνθρωπος, από τον οποίο βγήκαν και πολλές μπασκετικές εκφράσεις, όπως το «Money Time», δηλαδή η στιγμή όπου όλα κρίνονται, τα «τούβλα» όταν κάποιος αστοχεί διαρκώς στα σουτ τους, τα επιφωνήματα, προερχόμενα από τα ομαδικά σπορ στις ΗΠΑ, που μετέφερε με απόλυτη επιτυχία στη Γαλλία και αγαπήθηκαν σε όλο τον κόσμο.
Όσο για τα γαλλικά του, που δε θεωρούνταν στην αρχή το δυνατό του σημείο; «Διάβαζα την Equipe, εκεί εμπλούτισα το λεξιλόγιό μου στις μεταδόσεις κι έμαθα καλά γαλλικά», παραδέχεται σε συνέντευξή του χρόνια αργότερα, γινόμενος ένας εμβληματικός σχολιαστής.
Πέρασαν 37 ολόκληρα χρόνια από τότε και το πάθος του δε σταμάτησε ποτέ να υφίσταται. Όλα, ωστόσο, κάποια στιγμή τελειώνουν και ο τελικός του Ευρωμπάσκετ υπήρξε για τον σπουδαίο Τζορτζ Έντι ο τελευταίος του χορός. Ο τελευταίος χορός ενός γαλλικού μπάσκετ, που δίπλα του αναπτύχθηκε κι έζησε στιγμές δόξας, γενόμενο μια σπουδαία μπασκετική σχολή και με τη δική του συμβολή.
Κορυφαία του στιγμή, όπως τονίζει, η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ 2013, όταν έναν χρόνο νωρίτερα είχαν χαθεί τα δικαιώματα του ΝΒΑ. Και το μέλλον τι θα έχει; Όπως έχει ήδη απαντήσει, για τα επόμενα δύο χρόνια σκοπεύει να μείνει για μια διετία ακόμη στο Canal+ της Γαλλίας και της Αφρικής, ώστε να στηρίξει την περαιτέρω ανάπτυξή τους με όσο περισσότερους συνδρομητές γίνεται, προτού αποσυρθεί οριστικά και αφήσει τον χώρο στους επόμενους.
Merci pour tous ces messages sympas. Je continue sur Canal+ Afrique comme depuis 7 ans et ponctuellement sur Canal + France pour encore un an ou deux. Allez les Bleus!! https://t.co/IJV5Lqbk9y
— George Eddy (@georgeeddy2) September 18, 2022
Το πρώτο μεγάλο «αντίο», όμως, το είπε. Και το μπάσκετ, το γαλλικό και όχι μόνο, αποχαιρέτησε μια φωνή, που θα ακούγεται στην αιωνιότητα στα αυτιά και τις αναμνήσεις όλων…
??? Pour ceux qui doutent, @georgeeddy2 a été très clair vendredi matin sur Europe 1, dans Culture Médias, ce ne sera pas son dernier match au micro de Canal+ aujourd’hui : « Je vais travailler au moins un an ou deux de plus avant de prendre une retraite bien méritée » ?? pic.twitter.com/gtV6Ndz8ho
— Sacha Nokovitch (@SachaNoko) September 18, 2022
