Οι δύο «αιώνιοι» δημιουργούν μια σπουδαία συνθήκη ξανά για το ελληνικό μπάσκετ, συμμετέχοντας στο Final Four του Βερολίνου, και το Basketa.gr θυμάται τις προηγούμενες κοινές τους παρουσίες, με την ελπίδα πως η πέμπτη θα... τριτώσει το καλό στις κούπες.
Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη. Με ένα διάλειμμα 12 χρόνων να έχει περάσει, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, θα βρεθούν μαζί σε Final Four, κάνοντας το ελληνικό μπάσκετ να... φουσκώσει από υπερηφάνεια για τη «διπλή» εκπροσώπηση και την άνοδο των πιθανοτήτων στις μισές για την κατάκτηση άλλης μιας κούπας, της πολυπόθητης δέκατης που... μας ξεγλιστρά εδώ και καιρό.
Η κοινή αυτή παρουσία, είναι και η πέμπτη για τους «αιωνίους» στην τελική φάση της διοργάνωσης, καταφέρνοντας μάλιστα να φτάσουν και σε μια επίδοση 30ετίας για το ελληνικό μπάσκετ, με τρεις ομάδες μας να φτάνουν στην τελική τετράδα ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Οι οιωνοί δείχνουν, με λίγα λόγια, να είναι αρκετά καλοί και στο τέλος άπαντες ελπίζουν, ότι το πιο βαρυσήμαντο κύπελλο θα «βαφτεί γαλανόλευκο» για πρώτη φορά, μετά το 2013.
Σε αυτή την πέμπτη συμμετοχή των δύο, λοιπόν, θα επιχειρηθεί να έρθει στην χώρα μας το τρίτο τρόπαιο από αυτή τη συνθήκη, με δύο επιτυχημένες απόπειρες προηγουμένως και δύο, που δεν είχαν ευτυχή κατάληξη, ενώ για δεύτερη φορά... αχνοφαίνεται ο «εμφύλιος» στον τελικό. Το Basketa.gr θυμάται τις προηγούμενες κοινές παρουσίες των «αιωνίων» σε Final Four και τα αποτελέσματά τους.
Η «ερυθρόλευκη» κυριαρχία σε Τελ Αβίβ-Σαραγόσα, η «πράσινη» εξιλέωση στο Βερολίνο και το «θαύμα» της Πόλης
Οι δεκαετίες του 1990 και του 2000 ήταν εξαιρετικές για το ελληνικό μπάσκετ, γεγονός που αποτυπώνεται και στις τρεις από τις τέσσερις κοινές συμμετοχές των «αιωνίων» στα Final Four. Στις δύο πρώτες, μάλιστα, τέθηκαν και αντίπαλοι, με τον Ολυμπιακό να είναι κυρίαρχος έναντι του Παναθηναϊκού, δείχνοντας πως είχε τον τρόπο του να βρει τα «κουμπιά» του μεγάλου του αντιπάλου.
Ο θρίαμβος του Τελ Αβίβ το 1994, ειδικά, θα έμενε για πολύ καιρό «χαραγμένη» στις μνήμες των φίλων των δύο ομάδων, για διαφορετικούς λόγους για τον καθένα, με τον Ολυμπιακό του Γιάννη Ιωαννίδη να «πατάσσει» τον Παναθηναϊκού, που είχε πολλά όνειρα με τον Νίκο Γκάλη στη σύνθεσή του, με ένα σερί 15-0 ουσιαστικά να λήγει τη σεμνή τελετή. Λίγο αργότερα, όμως, η Μπανταλόνα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα «έκλεβε» την κούπα μέσα από τα χέρια των Πειραιωτών, σε μια τρομερή χαμένη τους ευκαιρία.
Έναν χρόνο αργότερα, οι δυο τους τα είπαν ξανά στη Σαραγόσα. Ο Ολυμπιακός είχε πάρει... το σκαλπ του «αιωνίου» εκείνα τα χρόνια και το αποτέλεσμα θα ήταν ίδιο για ακόμη μια φορά, με τους τότε και εντός συνόρων κυρίαρχους να περνούν πάλι στον τελικό, έχοντας γίνει ήδη η πρώτη ελληνική ομάδα, που τα είχε καταφέρει στην πιο μεγάλη ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Αυτή την φορά, όμως, περίμενε η Ρεάλ του Άρβιντας Σαμπόνις και του Τζο Αρλάουκας, για να «φράξουν» το δρόμο προς το κύπελλο.
Χρειάστηκε, πια, να περάσουν 14 χρόνια για ένα νέο τους ραντεβού στο Βερολίνο, το τελευταίο έως σήμερα, που δεν αποκλείεται να επαναληφθεί. Στο ίσως κορυφαίο ντέρμπι «αιωνίων», που έχει πραγματοποιηθεί στα χρονικά του μπάσκετ, ο Παναθηναϊκός του Ζέλικο Ομπράντοβιτς «σπάει την κατάρα» και εξιλεώνει το «τριφύλλι», με το καλάθι του Νίκολα Πέκοβιτς για το 84-82 και το άστοχο «χουκ» του Γιάννη Μπουρούση να γράφει την ιστορία του μετέπειτα πέμπτου ευρωπαϊκού των «πρασίνων», στον επικό τελικό με την ΤΣΣΚΑ.
Έναν χρόνο αργότερα, οι δυο τους δε θα συναντώνταν, αλλά θα έκαναν παρέα στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν η σεζόν του «ερυθρόλευκου» θαύματος, με τον Παναθηναϊκό να έχει φρικτά παράπονα από το πώς αντιμετωπίστηκε στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ, αλλά τον Ολυμπιακό του Βασίλη Σπανούλη και των «μωρών» του Ντούσαν Ίβκοβιτς να ρίχνει πρώτα στο καναβάτσο την Μπαρτσελόνα και να ολοκληρώνει, ύστερα, μια ολική επαναφορά που και ο πιο αισιόδοξος δε θα περίμενε απέναντι στους Μοσχοβίτες, σε μια μοναδική εποποιία.
Μετά από 12 χρόνια, λοιπόν, οι δυο τους θα βρεθούν ξανά μαζί σε Final Four, με την ευχή και την ελπίδα να... τριτώσει το καλό. Ίσως και με έναν ελληνικό τελικό...
