Ο Βασίλης Μουράτος… πάλιωσε στην διαδικασία των “παραθύρων” της Εθνικής ομάδας. Τόσο πολύ, μάλιστα, ώστε στον αγώνα των Ανω Λιοσίων με τη Σερβία πήρε και το χρίσμα του αρχηγού.
Ο διεθνής γκαρντ λίγο μετά την ολοκλήρωση μιας ακόμα επιτυχημένης διαδρομής πρόκρισης της Εθνικής, μίλησε για την πορεία, για τις στιγμές, για τα συναισθήματα και τις σκέψεις του για το μέλλον.
– Η Εθνική έκλεισε τη μακρά διαδικασία των προκριματικών με δύο αγώνες χωρίς βαθμολογική σημασία, αλλά με εσάς να αποδεικνύεστε συνεπέστατοι και την εικόνα της ομάδας να είναι περισσότερο από αξιοπρεπής
«Προσωπικά το έχω πει πάρα πολλές φορές ότι το γεγονός ότι δεν υπάρχει βαθμολογικό κίνητρο δεν λέει τίποτα όταν είσαι στην Εθνική. Ισα ίσα, όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στην προσπάθεια έδωσαν παραπάνω από το το 100%. Δε θα σταματήσω να λέω ότι κάθε φορά που εκπροσωπούμε την Εθνική ομάδα είναι η μεγαλύτερη τιμή και υπερηφάνεια που μπορεί να υπάρχει για έναν αθλητή και εγώ θα αντιδρώ και θα πράττω πάντα με γνώμονα αυτή τη φράση κάθε φορά που θα είμαι εδώ».
– Προφανώς και το μυαλό ήταν στα δύο ματς που υπήρχαν στο πρόγραμμα, αλλά μετρώντας αντίστροφα πια για το Παγκόσμιο κύπελλο, πιστεύεις ότι μεγάλωνε το κίνητρο, με τη σκέψη της διεκδίκησης μιας θέσης εκεί;
«Σίγουρα υπάρχει. Για μένα προσωπικά για να μιλήσω για τον εαυτό μου πρώτα θα ήταν πάρα πολύ σπουδαίο να βρισκόμουν εκεί, είτε στην προεπιλογή είτε ακόμα περισσότερο στην τελική επιλογή της ομάδας που θα πάει στο Παγκόσμιο, είναι όνειρο ζωής να βρεθώ σε μια πολύ μεγάλη διοργάνωση με την Εθνική ομάδα. Από ‘κει και πέρα, θεωρώ ότι το ίδιο ισχύει για όλα τα παιδιά που βρεθήκαμε εδώ, το έδειξαν στο γήπεδο, το έδειξαν με τη θέλησή τους, νομίζω είναι φανερό ότι όλοι βλέπουμε ακόμα πιο ψηλά για την παρουσία μας στην Εθνική ομάδα».
– Τρεις φορές η Εθνική μπήκε στη διαδικασία των προκριματικών και τις τρεις πέτυχε τον στόχο της πρόκρισης. Η ομάδα δείχνει ότι έχει συνέχεια στα μεγάλα ραντεβού, αλλά ότι έχει συνέχεια και στο υλικό, με τους 39 παίκτες που είχαν συμμετοχή στην επιτυχία.
«Νομίζω ότι, ας μου επιτραπεί η έκφραση, υποτιμάμε πάρα πολύ το ότι κάθε φορά η Εθνική βρίσκεται εκεί. Θεωρούμε την επιτυχία δεδομένη, αλλά πιστέψτε με δεν είναι, επειδή έχω βιώσει όλα τα παράθυρα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο, έχουμε δει πάρα πολύ μεγάλες ομάδες να μένουν εκτός και να μην εκπροσωπούνται σε μεγάλη διοργάνωση, οπότε θεωρώ ότι το γεγονός ότι η Εθνική βρίσκεται πάντα εκεί είναι από μόνο του μια τεράστια επιτυχία. Από ‘κει και πέρα όντως δείχνει ότι υπάρχει και συνέχεια στο ελληνικό μπάσκετ, άσχετα με το τι λέγεται κάθε φορά με το πρώτο αρνητικό αποτέλεσμα, θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε πάρα πολύ περήφανοι με αυτό που περιμέναμε και πιστεύω ότι θα υπάρχει και ανάλογη συνέχεια».
– Για σένα σε αυτή την πορεία των έξι παραθύρων ποιος αγώνας ήταν ο πιο σημαντικός, που θεωρείς ότι είχε μια ιδιαίτερη σημασία;
«Όταν κοιτάμε πίσω, δηλαδή την οικονομία των παράθυρων καταλαβαίνουμε ότι όλα τα παιχνίδια είναι σημαντικά και ότι δεν υπάρχει κάποιο παιχνίδι που μπορείς να ξεχωρίσεις. Εγώ θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο παιχνίδια αναφερόμενος σε μένα, το πρώτο αυτό που έζησα στο εντός με την Τουρκία από τις πιο φανταστικές ατμόσφαιρες που έχω υπάρξει σαν παίκτης, έχω βιώσει και έχοντας μεγάλη και ουσιαστική συμμετοχή και που κατάφερα στο παιχνίδι με την Σερβία και έγινα στα 25 μου χρόνια αρχηγός της Εθνικής ομάδας. Κάτι που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα περίμενα όταν ξεκίναγα από τους Αγίους Αναργύρους, οπότε θα ήθελα να ξεχωρίσω αυτά τα δύο παιχνίδια.
