Ο Έρικ Πάσκαλ αποτελεί το στόχο της φετινής υπέρβασης για τον Παναθηναϊκό και το Basketa.gr παρουσιάζει την πορεία του Αμερικανό φόργουορντ, που ξεκίνησε μαζί με τον κολλητό του, Ντόνοβαν Μίτσελ, στις γειτονιές της Νέας Υόρκης ως ένα αουτσάιντερ, αλλά κέρδισε τη δική του θέση στο «μαγικό κόσμο» του ΝΒΑ, με την πρώτη του άμυνα να χρειάζεται να είναι κόντρα στον «Βασιλιά» ΛεΜπρόν Τζέιμς.
Πώς είναι να αποκτάς ξαφνικά δημοσιότητα σε μια ομάδα που διαθέτει ολόκληρο «στρατό» από «αστέρες»; Σε αυτό το ερώτημα κλήθηκε πριν από μια τριετία να απαντήσει ο Έρικ Πάσκαλ, αγωνιζόμενος τότε στην πρώτη του χρονιά στο ΝΒΑ με την φανέλα των Ουόριορς του Στεφ Κάρι, του Κλέι Τόμπσον, του Ντρέιμοντ Γκριν και άλλων, σε μια σεζόν δύσκολη βέβαια, η οποία αναγκαστικά έφερε κι άλλους παίκτες στο «φως», μιας και οι «Πολεμιστές» αντιμετώπισαν σημαντικά προβλήματα τραυματισμών.
Ο Αμερικανός φόργουορντ βρισκόταν τότε σε ένα ξενοδοχείο στο Χιούστον, όταν μετά από μερικές εμφανίσεις με ένα μέσο όρο περίπου 30 πόντων και μια εκπληκτική εμφάνιση με 34 απέναντι στους Μπλέιζερς, μαζί με 13 ριμπάουντ, γιόρτασε ιδανικά τα 23α γενέθλιά του. Και είδε και όλο τον κόσμο να ασχολείται μαζί του. «Είδα τους ακολούθους μου να είναι στους 99.9 χιλιάδες, μετά στους 100, μετά στους 101, ήταν απίστευτο», ανέφερε χαρακτηριστικά, με τους Κάρι και Γκριν να έχουν εξάρει την απόδοσή του.
Εκείνη τη στιγμή, αποτέλεσε και την προσωπική δικαίωσή του, για ένα ταξίδι που είχε ξεκινήσει πάνω από 2.500 χιλιόμετρα μακριά από εκείνο το ξενοδοχείο. Ένα ταξίδι, που δεν αποκλείεται σύντομα να τον φέρει στην Ευρώπη και τα δικά μας λημέρια, με τον Παναθηναϊκό να τον διεκδικεί. Το Basketa.gr παρουσιάζει τη γραμμή ζωής του υποψήφιου μεταγραφικού στόχου των «πρασίνων», που πάντοτε έκανε τον κολλητό του, Ντόνοβαν Μίτσελ, μαζί με την οικογένειά του, να είναι υπερήφανοι.
Γεννημένος για να… τρομάζει ως αουτσάιντερ και η φιλία με τον Μίτσελ
Ο Έρικ Πάσκαλ δεν είχε ποτέ πρόβλημα στη ζωή του να επωμίζεται το ρόλο του αουτσάιντερ. Ίσα ίσα, μάλιστα, που σε αυτόν πετύχαινε πάντοτε τους μεγαλύτερους θριάμβους του. Όπως όταν ήταν μικρός και ζήτησε στον πατέρα του, Χουάν, έναν υπεύθυνο ασφαλείας που εξασφάλιζε την οικογένειά του μαζί με τη μητέρα του, Σεσίλια, και τη δική της δουλειά ως κοινωνική λειτουργός, να παίξουν ένα μονό. Όποιος πετύχαινε πρώτος πέντε πόντους θα τα κατάφερνε και ο γιος… έκανε σκόνη τον πατέρα του, ο οποίος γυρίζοντας σπίτι φώναξε, ότι δεν πρόκειται να παίξουν ξανά αντίπαλοι.
Από εκεί ξεκινά και η περιπέτεια για ένα παιδί, που χρειάστηκε να περάσει από το Ουέστσεστερ μαζί με τον γείτονα και κολλητό του, τον Ντόνοβαν Μίτσελ, στο σκληρό Χάρλεμ. Από μια περιοχή, δηλαδή, που είχε ως επί το πλείστον λευκούς, σε εκείνη που αποτελεί το σήμα κατατεθέν των Αφροαμερικανών της Νέας Υόρκης, οι οποίοι τους έβλεπαν… με μισό μάτι.
«Όταν πηγαίνεις εκεί από άλλη περιοχή, πάντα θα σε βλέπουν ως μαλθακό. Όλοι ήταν σκληροί, αλλά το ότι είσαι από το Ουέστσεστερ δε σημαίνει πως δεν μπορείς κι εσύ να έχεις παρόμοιο χαρακτήρα», είχε αναφέρει σε δήλωσή του ο «Stepzz», όπως τον φώναζαν στα νιάτα του για το εξαιρετικό step back σουτ του, με τον ίδιο και τον Μίτσελ να κάνουν… σχολική θραύση, ο ένας στο Λύκειο του Νταμπς Φέρι ο άλλος στην Ακαδημία Μπρούστερ. Μαζί, μάλιστα, κι αφού ήταν γείτονες, μοιράζονταν και τις διαδρομές προς τα λύκειά τους, τα οποία είχαν μια αρκετά ισχυρή αντιπαλότητα, αλλά ουδέποτε τους επηρέασε, ως αγαπημένοι φίλοι που ήταν.
«Είναι σαν αδερφός μου. Η μητέρα του είναι σαν τη δική μου, οι θείοι και οι θείες μας, επίσης, είναι πολύ κοντά», έχει πει ο Μίτσελ, ο οποίος εκ των δύο ήταν εκείνος με τις ουκ ολίγες προτάσεις στα χέρια του για την ακαδημαϊκή πορεία του, καταλήγοντας στο Λούιβιλ με δάσκαλο το μοναδικό Ρικ Πιτίνο, που πολλές φορές τον μνημονεύει. Ο Έρικ, με τη σειρά του, προτίμησε ανάμεσα σε συγκεκριμένες προτάσεις εκείνη του κοντινού Φόρνταμ, στο οποίο πάντως αποτέλεσε από πολύ νωρίς ηγετική προσωπικότητα.
Ο μέντορας που τον προστάτευε παντού και η πρώτη επαγγελματική άμυνα… στον ΛεΜπρόν
Αίφνης, όμως, και έξι μέρες μετά το τέλος της σεζόν 2014-2015, η μητέρα του, του έστειλε μήνυμα πως ο προπονητής του, Τομ Πέκορα, είχε μόλις απολυθεί. Ο άνθρωπος, που αποτέλεσε τον μέντορά του σε εκείνο το πρώτο έτος στο Πανεπιστήμιο, δεν ήταν πια παρών και αυτό τον οδήγησε στο να ενημερώσει τον πατέρα του, ότι ήθελε να πάει σε άλλο κολλέγιο, με το Βιλανόβα να ενδιαφέρεται, αλλά αυτό σήμαινε πως χρειαζόταν να χάσει μια χρονιά εκτός παρκέ. Το Πανεπιστήμιο, όμως, με τον Πέκορα να έχει καλή σχέση με τον προπονητή του, Τζέι Ράιτ, και να του λέει τα αντίστοιχα καλά λόγια, αποφάσισε να τον περιμένει.
Επανήλθε, έτσι, ακόμη πιο δυνατός, αν και όταν ξεκινούσε την νέα του προσπάθεια, ο Μίτσελ πρόβαλλε ήδη ως το μέλλον του ΝΒΑ με την φανέλα των Τζαζ. Και ο Πάσκαλ μπορεί να οδήγησε, μεταξύ άλλων, το Βιλανόβα στον τίτλο του 2018, αλλά όταν αποφοίτησε το 2019 ήταν ήδη 23 ετών, ηλικία που θεωρείται πια αρκετά μεγάλη για ένα υψηλό draft, ή γενικά ένα draft στο ΝΒΑ. «Έλεγαν όλοι ότι είμαι μεγάλος πια, αλλά εγώ ένιωθα πως αυτό είναι ένα πλεονέκτημα. Είχα ήδη την ωριμότητα, τόσο στο παιχνίδι όσο και στο να διαχειριστώ το σώμα μου», είχε δηλώσει και οι Ουόριορς δεν τον αγνόησαν, διαλέγοντάς τον στο νούμερο 41 και δίνοντάς του την ευκαιρία να αποδείξει την αξία του ανάμεσα σε ορισμένους εκ των κορυφαίων.
Η πρεμιέρα, μάλιστα, είναι μια μνήμη που δε θα ξεχαστεί ποτέ για τον Πάσκαλ. Ο Στιβ Κερ τον διαλέγει για τον αγώνα με τους Λέικερς και η πρώτη του αμυντική δουλειά στην επαγγελματική του καριέρα ήταν να σταματήσει… τον ΛεΜπρόν Τζέιμς. Ναι, ακριβώς αυτή η στιγμή που όλοι ονειρεύονται, αλλά με κίνδυνο να πελαγώσουν, όταν η πρώτη αποστολή της καριέρας τους είναι να αναχαιτίσουν τον κορυφαίο αθλητή του κόσμου. Και σε μια φάση, όπου έφυγε από το αρχικό μαρκάρισμα του Άντονι Ντέιβις, για να σταματήσει τον «Βασιλιά», τον είδε να κάνει τρεις ντρίμπλες, να ρολάρει στο σώμα του και να πετυχαίνει ένα εύκολο λέι απ.
Εκεί κατάλαβε και το «μαγικό κόσμο», στον οποίο όμως έδειξε πως ανήκει εκείνη τη σεζόν, χάρη και στις συγκυρίες των τραυματιών σούπερ σταρ, με μέσο όρο 14 πόντων, 4.6 ριμπάουντ και 2.1 ασίστ ανά αγώνα για τη σεζόν 2019-2020, χωρίς όμως να φτάσουν οι Ουόριορς στα playoffs. Στη συνέχεια, όμως, και με τη σταδιακή επιστροφή των βασικών παικτών, όπως και με τη γενική αναδόμηση, που οδήγησε στο τελευταίο πρωτάθλημα του Γκόλντεν Στέιτ, εκείνος δε βρήκε ξανά τη θέση του, κάτι που δεν κατάφερε ούτε στη Γιούτα, παρότι επανασυνδέθηκε με τον κολλητό του το περσινό καλοκαίρι.
Με το φετινό καλοκαίρι να σηματοδοτεί και τη λήξη του συμβολαίου του από τους «Μορμόνους», εξετάζει τις λύσεις για το μέλλον του και ενδεχομένως αυτό να τον βρει στην Ευρώπη, βιώνοντας την εμπειρία της ερχόμενος στην Ελλάδα και φορώντας το «τριφύλλι» στο στήθος. Κάπως έτσι, φιλοδοξεί πως ένα αουτσάιντερ, που στην πρώτη του άμυνα έπρεπε να σταματήσει τον ΛεΜπρόν, θα γράψει τη δική του ιστορία…
