Η ΕΟΚ τόλμησε και όπως φαίνεται το φετινό εγχείρημα της Elite League δείχνει να στέφεται με απόλυτη επιτυχία, με τις 16 ομάδες να δίνουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε παίκτες γεννημένους μετά το 2000, και να τους βάζουν δίπλα σε καταξιωμένους Έλληνες παίκτες αλλά και Αμερικάνους ή κοινοτικούς αθλητές, με απόλυτη επιτυχία.
Η μπασκετική Generation Z δείχνει πως πρέπει να είναι το μέλλον, και τον τρόπο που θα εξελιχθούν οι νέες γενιές, και μέσα από την αναλυτική έρευνα του Αργύρη Παγαρτάνη που δημοσιεύτηκε στο ΕΟΚ Magazine, παρατηρούμε πως πρώτος στη λίστα είναι ο Παναγιώτης Τσάμης, ένας παίκτης που αγωνίζεται στο Τρίτωνα με διπλό δελτίο από τον Ολυμπιακό, ενώ πήρε σοβαρές βάσεις από το περσινό του πέρασμα από τον Πανερυθραϊκό, μια ομάδα που ειδικεύεται στο να ρίχνει στα βαθιά νεαρούς παίκτες.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι διαθέτει τέσσερις παίκτες στις κορυφαίες θέσεις τις λίστας, έχοντας προκριθεί στo Final Four, και μην έχοντας ξένο παίκτη στις τάξεις της. Σταθερά ψηλά και ο πρώτος σκόρερ της περσινής Elite League, με το Παγκράτι και νυν παίκτης του Αμαρουσίου, Βασίλης Σταυρακούκας, αλλά και ο Κώστας Ιατρίδης που μετά τον Φίλιππο Βέροιας συνεχίζει στον Κόροιβο Αμαλιάδας.
Χαρίλαος Τρικούπης και Αίας Ευόσμου μάχονται για την παραμονή τους, και έχουν ως ηγετικές μορφές τους Περικλή Κορουπάκη (Νο3) και Αντώνη Καραγιαννίδη (Νο2).
Αναλυτικά η παρουσίαση:
Ένα από τα πιο δύσκολα στοιχήματα που έβαλε με τον εαυτό της η Elite League στον πρώτο χρόνο ζωής της με το νέο της όνομα ήταν να αναδείξει νέους πρωταγωνιστές. Μαζί με τους ξένους και τους κοινοτικούς παίκτες, που συνέβαλαν πολύ στο να διεξαχθεί μια άκρως ανταγωνιστική κανονική περίοδος, οι ομάδες που συμμετείχαν στο δεύτερο τη τάξει πρωτάθλημα της χώρας αποφάσισαν να στηριχθούν ιδιαίτερα σε νέα παιδιά και να τους δώσουν σημαντικούς ρόλους κατά τη διάρκεια της σεζόν. Παίκτες γεννημένοι από το 2000 και πιο μετά έγιναν πρωταγωνιστές, πήραν δύσκολες αποφάσεις την ώρα που η μπάλα έκαιγε, έμειναν στο γήπεδο για πολλά λεπτά, είχαν ρόλο και δεν συμπλήρωναν απλά την δωδεκάδα, ώστε να τηρηθούν οι κανονισμοί και να μειώνεται «τεχνητά» ο μέσος όρος ηλικίας των ομάδων.
Κι όλο αυτό σε ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον κι όχι προστατευμένο, όπως γινόταν τα περασμένα χρόνια. Το δικαίωμα που δόθηκε στις ομάδες να χρησιμοποιήσουν Αμερικανούς παίκτες αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό στην αρχή από τον μπασκετικό κόσμο. Όχι άδικα, με βάση τα όσα βλέπουμε στη Basket League των έξι και επτά ξένων παικτών. Αποδείχτηκε, όμως, ότι ακόμα και οι προπονητές που κλήθηκαν να δουλέψουν με Αμερικανούς, οι οποίοι λογικά πήραν τις περισσότερες φορές τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, άλλο τόσο έδωσαν την ευκαιρία στα παιδιά της μπασκετικής Generation Z να παίξουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του πρωταθλήματος.
Το πρώτο αριθμητικό στοιχείο που προκύπτει από την ανάλυση των στατιστικών της κανονικής περιόδου περιέχει έναν ισχυρό συμβολισμό. Οι 16 ομάδες χρησιμοποίησαν 106 Έλληνες παίκτες γεννημένους ως το 1999 και 108 παίκτες γεννημένους από το 2000 και μετά! Όσο κι αν κάποια από αυτά τα νέα παιδιά είχαν τυπική συμμετοχή (οι 23, άλλωστε, είχαν δικαίωμα συμμετοχής στην εφηβική ομάδα του συλλόγου), το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Σ’ ένα μπάσκετ εθνικών κατηγοριών που, κακά τα ψέματα, έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε πρωταγωνιστές παίκτες, οι οποίοι βαδίζουν στην πέμπτη δεκαετία της ζωής τους, η Elite League αποτελεί μια φωτεινή εξαίρεση.
Ο πίνακας που συμπληρώνει το κείμενο αποτελεί και την καλύτερη απόδειξη αυτών των ισχυρισμών. Περιέχει όχι έναν και δύο και δέκα, αλλά συνολικά 46 Ελληνόπουλα γεννημένα από το 2000 και μετά. Οι συγκεκριμένοι παίκτες αγωνίστηκαν κατά μέσο όρο πάνω από δέκα λεπτά σε κάθε παιχνίδι που πάτησαν παρκέ (εκ των πραγμάτων, δηλαδή, είχαν ρόλο στο ματς και δεν έμπαιναν όταν όλα είχαν κριθεί).
Το όριο αυτό των 10 λεπτών είναι προφανώς υποκειμενικό και ενδεχομένως αδικεί κάποια παιδιά, που για λίγο δεν είχαν διψήφιο αριθμό λεπτών κατά μέσο όρο (π.χ. ο Ηλίας Καλημέρης του Ερμή Σχηματαρίου, ο Θανάσης Αμβράζης του Ψυχικού ή ο Νίκος Γιοβάνης του Παπάγου). Κάποιο όριο έπρεπε να μπει, όμως, ώστε να αναδειχτεί περισσότερο η συμμετοχή των νεαρών στο πρωτάθλημα. Οι 46 παίκτες δίνουν έναν μέσο όρο σχεδόν τριών ανά ομάδα.
Και το ευχάριστο είναι ότι δεν συγκεντρώνονται μόνο στους συλλόγους, οι οποίοι επέλεξαν να πορευτούν χωρίς ξένους παίκτες στο ρόστερ τους, αλλά πήραν ρόλο και σε ομάδες που είχαν πρωταγωνιστές τους Αμερικάνους.
Απαραίτητη σημείωση: οι παίκτες κατατάσσονται με βάση την τελευταία στατιστική κατηγορία (efficiency), μια προσπάθεια καταγραφής της συνολικής τους απόδοσης.
