Η παίκτρια της Εθνικής 3x3 U23 και ο τεχνικός υπεύθυνος του 3x3, Ελευθερία Μαγγίνα και Άγγελος Τσαγκαράκης αντίστοιχα, έκαναν τη δική τους παρέμβαση στο ΕΟΚ WebRadio και μίλησαν για το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησαν οι Εθνικές U23 στους Παράκτιους Μεσογειακούς Αγώνες.
Η Ελευθερία Μαγγίνα είπε:
Για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου: «Ήταν μια τρομερή εμπειρία, ακόμη δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, είμαστε πάρα πολύ χαρούμενες, τρισευτυχισμένες μπορώ να πω. Ήταν ένα μεγάλο ταξίδι που έχει ξεκινήσει από πέρυσι και κάθε μέρα, όλο το καλοκαίρι ήμασταν στο ΟΑΚΑ. Μαζί με το κόουτς Τσαγκαράκη δουλεύουμε τα τελευταία 2 χρόνια και ήρθε η πρώτη επιτυχία και αναμένουμε πολλές ακόμη. Είμαστε πολύ ευγνώμονες για τη δουλειά μας, γιατί πραγματικά έχουμε δουλέψει πάρα πολύ».
Για το «μυστικό» της επιτυχίας: «Όποιος είδε τα παιχνίδια κατάλαβε ότι ήμασταν η μία για την άλλη, γιατί αυτό είναι το 3×3. Μες στο γήπεδο πρέπει να είσαι σαν οικογένεια. Είμαστε πολύ αγαπημένες, πραγματικά δε μπορώ να το περιγράψω. Γι’ αυτό θεωρώ ότι φτάσαμε εκεί που φτάσαμε και ο κόουτς παίζει τεράστιο ρόλο σε όλο αυτό. Αυτή που έπαιξε επίσης τεράστιο ρόλο φέτος είναι η κυρία Μαρία Προκοπίου, που πραγματικά είναι μια αφανής ηρωίδα. Αν δεν ήταν αυτή δε θα είχαμε φτάσει εδώ που έχουμε φτάσει».
Για το ότι το πρώτο μετάλλιο ήρθε στη χώρα τους: «Ήταν τρομερό, γιατί νιώσαμε ότι ήμασταν σπίτι μας. Ειλικρινά εκπροσωπήσαμε τη χώρα μας έτσι ακριβώς όπως έπρεπε να το κάνουμε. Μας φανταστήκαμε στο βάθρο και είπαμε ότι θα το κάνουμε. Λέγαμε ότι δε γίνεται να φύγουμε απ’ την Κρήτη και να μην έχουμε φτάσει στο βάθρο. Νομίζω ότι δε μπορούσαν να υπάρξουν καλύτερες συνθήκες από αυτές».
Για τη βοήθεια που είχαν απ’ την Εθνική των αγοριών: «Τα αγόρια μάς βοήθησαν πάρα πολύ, γιατί, καλώς ή κακώς, είχαν την ευκαιρία να κάνουν περισσότερες προπονήσεις από εμάς και μάς βοήθησαν και στις προπονήσεις μας. Μπορεί να παίζαμε παιχνίδια το απόγευμα, αλλά κάναμε το πρωί προπόνηση και τα αγόρια έκαναν τις αντίπαλες ομάδες για να μας βοηθήσουν να δούμε πώς θα παίξουμε. Προσπαθούσαν να μάς διορθώσουν. Υπήρξε τεράστια συμπαράσταση του ενός για τον άλλον, και από εμάς για τα αγόρια. Ήμασταν όλοι σαν οικογένεια και αυτό είναι το συγκινητικό. Είναι τρομερό το πόσο ήθελε ο ένας για τον άλλον να πετύχει».
Για το πώς πανηγύρισαν τ’ αγόρια το χρυσό των κοριτσιών και το αντίθετο: «Ειλικρινά είναι μια “θολή” εικόνα, μια αγκαλιά τεράστια, αυτό θυμάμαι, ότι εγώ δε μπορούσα ν’ αναπνεύσω. Κλαίγαμε, πέσαμε κάτω, ο κόουτς έκλαιγε, ήρθαν πάνω μας όλα τα παιδιά να μάς αγκαλιάσουν σαν να κέρδισαν εκείνοι το χρυσό. Ειλικρινά είναι κάτι που δεν έχω ξαναζήσει στη ζωή μου. Όταν έπαιζαν τα αγόρια ήμασταν όρθιες, πανηγυρίζαμε, φωνάζαμε, η Κορρέ δεν κρατιόταν να μπει στο γήπεδο, ήθελε 1” και είχε μπει, την έβγαλε ο διαιτητής έξω. Με τη λήξη μπήκαμε όλες μέσα, πέσαμε όλοι πάνω ν’ αγκαλιαστούμε. Μας βγήκε τόσο αυθόρμητα, ήταν τρομερό. Το πόσα συναισθήματα μπορεί να σου δώσει αυτό το άθλημα και το πόσο μπορεί να ενώσει και να φέρει κοντά ανθρώπους τελείως διαφορετικούς είναι απίστευτο. Το 5×5 δε μπορεί να το προσφέρει αυτό».
Για το Παγκόσμιο Κύπελλο 3x3 που ακολουθεί: «Θέλουμε πάρα πολύ όλες να είμαστε εκεί. Θεωρώ θα καταφέρουμε να πάμε, απλά έχουμε και κάποιες δυσκολίες. Η καθεμία έχει την ομάδα της, έχουμε επαγγελματικά συμβόλαια, εγώ δουλεύω σε νοσοκομείο, δύσκολα θα καταφέρω να φύγω. Αν ήταν Εθνική γυναικών, το νοσοκομείο θα με άφηνε να πάω. Η Εθνική 3×3, όμως, στο μυαλό ενός μέσου ανθρώπου είναι παιχνίδι. Θεωρώ ότι θα καταφέρουμε να το λύσουμε. Μακάρι κι εγώ να μπορέσω να συμμετάσχω, αλλά πιστεύω θα είναι αρκετά δύσκολο».
Για τους στόχους της ομάδας στο Παγκόσμιο: «Εμείς θέλουμε να βλέπουμε μόνο μπροστά και συνεχίζουμε να δουλεύουμε για να μπορέσουμε να φτάσουμε το καλύτερο. Εννοείται πως θέλουμε νίκες για ν’ ανεβαίνουμε και στην κατάταξη της FIBA, αλλά σίγουρα και να καταφέρουμε ν’ ανέβουμε στο top 3. Υπάρχουν διάφορες δυσκολίες που μάς κρατούν πίσω, παρ’ ότι προσπαθούμε. Θα έπρεπε, για παράδειγμα, να υπάρχει μια προπονητική βδομάδα, αλλά δε μπορεί να μάς δοθεί Μ’ αυτά που έχουμε δουλεύουμε για το καλύτερο και τα αποτελέσματα θα έρθουν».
Για το 3x3 στην Ελλάδα και το εξωτερικό: «Πραγματικά έχει “εκτοξευθεί”, το άθλημα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις σε σχέση με παλαιότερα και στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό υπάρχουν παίκτριες και παίκτες που ασχολούνται αποκλειστικά με το 3×3 και πληρώνονται απ’ αυτό. Το 3×3 δίνει τρομερές ευκαιρίες και το συναίσθημα τού να φτιάχνεις μια οικογένεια και να κερδίζεις με αυτήν πρωταθλήματα, μετάλλια, world tours είναι απίστευτο. Και, μάλιστα, να ζεις απ’ αυτό. Μακάρι να φτάσει κάποια στιγμή αυτή η νοοτροπία και στην Ελλάδα, γιατί στο εξωτερικό έχει αρχίσει και γίνεται αυτό. Ο κόουτς Τσαγκαράκης αυτήν τη νοοτροπία προσπαθεί να φέρει στον ελληνικό χώρο και μάς έχει βοηθήσει πάρα πολύ, όλες έχουμε βελτιωθεί σε πάρα πολλά κομμάτια λόγω του 3×3».
Ο Άγγελος Τσαγκαράκης μίλησε:
Για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίων των κοριτσιών: «Ήξερα ότι μπορούσαμε να πάρουμε ένα μετάλλιο, δεν ήξερα, όμως, τι χρώμα. Ήμουν σίγουρος ότι μπορούσαμε. Ειλικρινά είμαι πολύ περήφανος που τα κορίτσια το βρήκαν και πίστεψαν τον τρόπο, ό,τι δουλέψαμε και το ακολουθήσαν. Αξίζουν πάρα πολύ το μετάλλιο που πήραν. Τα αγόρια έχουν κερδίσει και άλλα δύο nations. Είμαστε πάρα πολύ κοντά με άλλες ομάδες και η βελτίωσή μας είναι εκπληκτική».
Για το ότι η επιτυχίες ήρθαν στην Ελλάδα: «Ήταν πολύ σημαντικό που το έζησαν μαζί μας οι Έλληνες και οι άνθρωποι της Κρήτης, που μας έκαναν ένα πολύ «ζεστό» καλωσόρισμα και τούς ευχαριστούμε πολύ. Θέλουμε ν’ ασχολούνται περισσότεροι άνθρωποι με το άθλημα και να υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη για τα παιδιά μας που παλεύουν πάρα πολύ και αξίζουν την αγάπη και τον σεβασμό τους. Πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε καλύτερα πράγματα».
Για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα 3x3 που ακολουθεί: «Εγώ περιμένω μόνο να το παλέψουν με την καλύτερή τους προσπάθεια και να ακολουθούν τον τρόπο που έχουμε φτιάξει και να παλέψουμε για την επιτυχία. Θα παίξουμε σε έναν πάρα πολύ δυνατό όμιλο. Εγώ βλέπω αυτήν την ευκαιρία σαν μάθημα. Για να μάθουν τα παιδιά πρέπει να το ζουν και είναι και μοναδική ευκαιρία να το δουν από κοντά. Δεν περιμένω τίποτα, θέλω μόνο την καλύτερή μας συγκέντρωση και προσπάθεια».
Για το αν είναι ικανοποιημένος με την εξέλιξη των Εθνικών 3×3: «Εννοείται πως είμαι, αλλά είμαι ένας άνθρωπος που κάθε μέρα “διψάω” για περισσότερα. Ήμουν πάρα πολύ περήφανος χθες (12/09) το βράδυ για 5 λεπτά και κατευθείαν μετά σκεφτόμουν το επόμενο βήμα. Είναι πολύ ωραίο να παίρνουμε μετάλλια, να κάνουμε αυτές τις επιτυχίες και να το καταλαβαίνει ο ελληνικός χώρος, αλλά εγώ θέλω να πάμε ακόμη πιο ψηλά. Προσπαθώ να δημιουργήσω ένα πρόγραμμα που μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τις 2-3 καλύτερες Ομοσπονδίες παγκοσμίως. Αυτό θέλω, αυτό προσπαθώ και τα παιδιά ξεκινούν να το πιστεύουν μαζί μου. Το σημαντικό είναι να πιστεύουμε όλοι μαζί. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο, χρειαζόμαστε ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια και να συνεχίζουμε τη βελτίωσή μας με μεγάλη ταπεινότητα και όρεξη για δυνατή δουλειά».
Για τον ρόλο του προπονητή στο 3x3: «Είναι πολύ δύσκολο στο 3×3. Η δουλειά είναι λίγο διαφορετική, προσπαθείς να φτιάχνεις το μυαλό των παικτών, να σκέφτονται αυτόματα και να ψάχνεις τις καλές απαντήσεις όταν υπάρχει πρόβλημα στο παιχνίδι. Νομίζω το προσπαθούν το ίδιο στο κανονικό μπάσκετ, αλλά είναι πιο σημαντικό να γίνουν πιο ανεξάρτητοι οι παίκτες και να καταλαβαίνουν τι πρέπει να κάνουν και πώς πρέπει να το στηρίζουν. Κάνεις πολλή δουλειά πριν, πολλή δουλειά μετά, προσπαθείς να βοηθήσεις μέσα στο παιχνίδι και να φωνάξεις δίνοντας οδηγίες. Δε μπορείς να πάρεις time-out ή να κάνεις αλλαγές. Το πιο σημαντικό είναι ότι τα αγόρια ήρθαν σε σημείο που έχουν αυτοματοποιημένη σκέψη, καταλαβαίνουν τι πρέπει να κάνουν σαν ομάδα και τα κορίτσια το πέτυχαν στο κατάλληλο timing. Είχαμε δυσκολίες όλο το καλοκαίρι στο να έχουν σταθερότητα καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, είχαν ένα μικρό θέμα στο ν’ ακολουθούν τον τρόπο που είχαμε δουλέψει στα παιχνίδια, αλλά τα κατάφεραν».
