Ο Ραφαήλ Αλαγάς γράφει στο Basketa.gr για την νικηφόρα πρεμιέρα της Εθνικής κόντρα στη Δομινικανή Δημοκρατία, η οποία δίνει διαφορετικά συμπεράσματα σε αντίθεση με μια πρώτη γρήγορη ματιά στη στατιστική και φέρνει στην επιφάνεια στοιχεία, που με τη διόρθωση ορισμένων πραγμάτων, που δεν πρέπει να παραβλεφθούν από το τελικό +27, ανοίγουν δρόμο για Παρίσι.
Το πρώτο πράγμα, που θα εντοπίσει κανείς στη στατιστική της πρεμιέρας της Εθνικής με τη Δομινικανή Δημοκρατία, είναι φυσικά οι 32 πόντοι του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Η στατιστική λένε πολλοί, ότι είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να πεις ψέματα. Σε αυτή τη γωνία θα μας επιτρέψετε να διαφωνήσουμε και να πούμε, ότι πάντα λέει την αλήθεια, αρκεί να ερμηνεύεται με το σωστό τρόπο.
Μιλήσαμε, λοιπόν, για τους αλάνθαστους 32 πόντους του Έλληνα σούπερ σταρ με 10/10 δίποντα και 1/1 τρίποντο δίπλα σε 9/13 βολές. Κι αυτό μόλις σε κάτι λίγο παραπάνω από 18 λεπτά. Κοιτάζοντας, όμως, λίγο καλύτερα τη στατιστική, καταλαβαίνει κανείς πως η Εθνική καταφέρνει να φτάσει στους 109 πόντους μέσω μιας εξαιρετικής πολυφωνίας, απόρροια των εντυπωσιακών συνεργασιών, που και στα προηγούμενα φιλικά είδαμε και μαρτυρούν ένα αξιοπρόσεκτο επίπεδο ετοιμότητας και χημείας.
Υπάρχουν οι 12 πόντοι με 11 ασίστ του Νικ Καλάθη, του ανθρώπου που μοιάζει ο Βασίλης Σπανούλης να έχει βρει τρόπο, ως βασικός «μαέστρος» της περιφέρειας, να του δώσει τον χώρο, που χρειάζεται για τη δημιουργία του, χωρίς να παίρνει βεβιασμένες προσπάθειες. Θα σκεφτεί κανείς, ότι με τον Τόμας Ουόκαπ δίπλα του δημιουργείται ένα δίδυμο στην περιφέρεια, όπου αναζητείται το σκορ, όμως και ο τελευταίος δεν... τράβηξε κάτι από τα μαλλιά, παρά μόνο συνείσφερε με 17 πόντους και σημαντικές λύσεις στην τρίτη περίοδο, όταν οι Δομινικανοί πλησίασαν.
Βλέπει κανείς και τους 21 πόντους μαζί για Παπαγιάννη, Μήτογλου και Κώστα Αντετοκούνμπο, που επίσης πλαισίωναν ιδανικά την εμφάνιση του Γιάννη, η οποία εκτός των άλλων είχε και αξιοθαύμαστη διάρκεια για παίκτη, που επέστρεψε από τραυματισμό δυόμιση μηνών. Είναι, συνολικά, οι 11 παίκτες από τους 12 που σκόραραν με τον τρόπο, που αναφέραμε. Μια ομάδα, δηλαδή, που έχει βρει έναν καλό κώδικα επικοινωνίας για τις λίγες μέρες που, όπως όλοι, είχε στη διάθεσή της.
Και να σκεφτεί κανείς, ότι αυτοί οι 109 πόντοι μόνο εύκολοι δεν ήταν, συμπεριλαμβάνοντας και το... κάτι παραπάνω από σκληρό παιχνίδι των Δομινικανών σε στιγμές. Προσπαθούν, βέβαια, με αυτό τον τρόπο να καλύψουν τις καθοριστικές απουσίες των Χόρφορντ και Τάουνς, οι οποίοι αν ήταν παρόντες ίσως να προσέδιδαν άλλο ενδιαφέρον σε αυτή την πρεμιέρα, αλλά σημασία έχει ποιοι αγωνίζονται. Και η αλήθεια είναι, ότι ο Κρις Ντουάρτε των 26 πόντων έμοιαζε σε πολλές περιπτώσεις μόνος του και αρκετά σκαλιά πάνω από τους υπόλοιπους συμπαίκτες του.
Η ατομική του επίδοση, ωστόσο, και η άμυνά μας σε στιγμές, τόσο στην περιφέρεια όσο στη ρακέτα, όπως συνέβη στη διάρκεια της τρίτης περιόδου, όπου μείωσαν μέχρι τους δέκα πόντους, είναι ίσως τα σημεία, που χρειάζονται περισσότερη προσοχή έναντι... όποιου μας έρθει στον ημιτελικό. Και το λέμε έτσι, επειδή μετά την νίκη της Νέας Ζηλανδίας επί της Κροατίας, περιμένουμε με πολύ ενδιαφέρον το αν η Χάκα θα... τρομάξει και τη Σλοβενία, με πιθανότητες και για τις τρεις ομάδες του άλλου ομίλου να είναι ο αντίπαλός μας.
Ας κρατήσουμε και κάτι ακόμη, βέβαια. Το... σκύλιασμα όλων των παικτών ακόμη και στο τελευταίο δεκάλεπτο, όπου επί της ουσίας είχε ήδη κριθεί το ματς, με κορυφαία περίπτωση το κλέψιμο με ενέργεια σε βαθμό αυτοθυσίας του Γιαννούλη Λαρεντζάκη, με το σκορ στο 77-98 κι ένα τρίλεπτο για την εκπνοή. Είναι ενδεικτικό της νοοτροπίας, που διαποτίζει αυτή την ομάδα.
Και είναι μια ομάδα που, όπως είπαμε και αναλύσαμε, είναι των πολλών που ξέρουν πώς να ανοίξουν το δρόμο για το Παρίσι. Βάζοντας τόσες διαστάσεις στο παιχνίδι μας και διορθώνοντας μερικές, που δεν πρέπει να παραβλεφθούν από την άνετη επικράτηση, σε συνδυασμό με τη βουτιά σε κάθε μπάλα σε κάθε σημείο του αγώνα, δεν πρέπει να φοβόμαστε για το τελικό «τσεκάρισμα» του εισιτηρίου για τη γαλλική πρωτεύουσα...
