Το τέλειο ίσως να μην υπάρχει στον αθλητισμό, αλλά για την Εθνική αυτή η πρεμιέρα στο Ευρωμπάσκετ μπορεί να είναι και το ιδανικό πακέτο που θα ζητούσε κάποιος. Κατ' αρχάς είχε νίκη, για να ξεκινάμε από τα βασικά. Μπορεί μια πρεμιέρα να μην κρίνει το παραμικρό, αλλά βρείτε άνθρωπο να... κάνει κέφι ήττα γενικά και σε πρεμιέρα ειδικότερα και τα λέμε. Εν συνεχεία, αυτή τη νίκη την είχε με δύο σοβαρές απουσίες και απέναντι σε έναν από τους πλέον γεμάτους και αξιόμαχους αντιπάλους στον όμιλο. Ε, δεν θέλει και πολλά άλλα για να το πούμε ιδανικό. Αν και είχε κι άλλα.
Είχε λοιπόν και αντίδραση. Είχε ψυχραιμία και καθαρό μυαλό σε δύο περιπτώσεις. Κι αν στο μουδιασμένο ξεκίνημα αυτό ήταν το αυτονόητο, στα πρώτα δυο λεπτά ενός μαραθώνιου μπορεί ακόμα να μην... έχεις βάλει μπρος, αυτό που έγινε στο τέλος έδειξε πράγματα. Εδειξε ότι αυτή η καλή ομάδα το πιστεύει, το ξέρει ότι είναι καλή, το νιώθει ότι θα βρίσκει τους τρόπους της να ξεπερνάει και τις δυσκολίες.
Οπου κι αν έψαχνες... πανικό, έστω ανησυχία στην επιστροφή των Κροατών, δεν την έβρισκες. Νεύματα με τα χέρια για ηρεμία, ψύχραιμες συζητήσεις για την επόμενη φάση, μεγάλες επιθέσεις και άμυνες και σχόλασε η γιορτή. Ναι, καλό θα ήταν να μην δημιουργούνταν αυτές οι ειδικές καταστάσεις, να είχε κρατηθεί μια απόσταση, αλλά είπαμε. Πρεμιέρα, απουσίες, δυνατός αντίπαλος, δεν παίζουμε και μόνοι μας.
Παρένθεση, αλλά επειδή όλα τα έχουμε εύκολα σε ορισμένες περιπτώσεις λόγω ονομάτων, η Ουκρανία είναι μια χαρά ομάδα. Δυνατή, με κορμιά και καλό μπάσκετ. Οχι, δε γίνεται αναφορά για να την... φοβηθούμε. Εχει όμως ιστορία ο όμιλος δεν είναι διεκπεραιωτικός και θέλει προσοχή στα ύψη μέχρι τέλους. Α και φυσικά δε θέλει ανέκδοτα του στιλ με ποιον θα πέσουμε στα προημιτελικά. Οχι γιατί υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι θα λείψουμε, αλλά επειδή από την πρεμιέρα κιόλας του άλλους ταμπλό, με τους ομίλους Α και Β κατάλαβε ο καθένας τι μακελειό έχει να γίνει εκεί με απρόβλεπτη εξέ,λιξη.
Πάμε πάλι στα δικά μας. Το αν ο Ντόρσεϊ είναι καλός σκόρερ και περιζήτητος σουτέρ το γνώριζαν όλοι. Το πόσο καλά ενσωματώθηκε σε αυτή την ομάδα, είναι μεγάλη ελπίδα. Το ζει το παλικάρι, που δεν έχει παραστάσεις από μικρές ηλικίες και σημαντικές άλλες διοργανώσεις, το νιώθει και το απολαμβάνει, Και εμείς μαζί του. Το ότι η ομάδα έχει βάθος, επίσης το γνώριζαν όλοι. Σήμερα φάνηκε το πόσο έχει, με τι ποιότητα και τι κενά μπορούν να καλυφθούν. Οι ψηλοί έλειπαν μα... δεν έλειψαν, αφού έγινε εντυπωσιακή ομαδική δουλειά και τα περισσότερα καλύφθηκαν. Ο Γιάννης δε δίστασε να «φθαρεί» τρώγοντας ανελέητο ξύλο από τα νταμάρια της Κροατίας, δε δίστασε να κάνει τον τερματοφύλακα στο τρίποντο στο φινάλε, έκανε πολλούς να απορούν πότε έβαλε σχεδόν 30 πόντους, μα έβλεπε και ήξερε ότι είχε τριγύρω του κομάντα έτοιμα για όλα.
Αγραβάνης και Παπανικολάου ήταν... ορχήστρες στις δύο πλευρές, ο Θανάσης... δάγκωνε και τον έβλεπες παντού, η μηχανή δούλεψε όπως έπρεπε κι ας έλειπαν γρανάζια. Τέλος καλό ή, πιο σωστά αρχή καλή και πάμε για άλλα. Ακόμα πιο δύσκολα λογικά, αφού η εξαιρετικά φιλόδοξη Ιταλία θα θέλει να κάνει... δήλωση απέναντι σε μια από τις ισχυρότερες ομάδες του τουρνουά, όπως είναι η Εθνική μας. Αλλά από νωρίς αυτή η ομάδα έδειξε ότι τα γουστάρει τα δύσκολα. Και θέλει να έχει αρκετά ακόμα μπροστά της για να την προκαλέσουν να τα ξεπεράσει.
