Ο Ραφαήλ Αλαγάς γράφει στο Basketa.gr για το τέλος ενός ευχάριστου τετραημέρου για την Εθνική, που «σφράγισε» τη συμμετοχή στο Ευρωμπάσκετ 2025 με μια εικόνα, που την οδηγεί στο όνειρο 20 χρόνια μετά τις επιτυχίες της «χρυσής» γενιάς του 2005.
Το αγωνιστικό κομμάτι ήταν το τελευταίο, που ενδιέφερε στην αναμέτρηση με την Ολλανδία. Η Εθνική, άλλωστε, είχε κάνει τη δουλειά στην Τσεχία και ο αγώνας αυτός ήταν απλά μια τυπική διαδικασία, προτού περάσει στα τελικά του Ευρωμπάσκετ 2025, όπου πρώτος της σταθμός θα είναι η, αγαπημένη όλων, Κύπρος που αδημονεί να διεξάγει τη διοργάνωση με την παρουσία, τόσο της ίδιας της χώρας της όσο και της Επίσημης Αγαπημένης, ελπίζοντας σε «πανστρατιά» για την επιτυχία.
Το σημαντικό ήταν το ποια εικόνα θα... ξεπροβόδιζε τη «γαλανόλευκη», αφήνοντας άλλη μια φάση προκριματικών, για να πάει σε άλλη μια τελική φάση. Κάτι που, παρεμπιπτόντως, μόνο ως απόλυτα δεδομένο δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε κάθε φορά. Η υπόθεση των «παραθύρων» μόνο απλή δεν είναι και πολλοί έχουν δεχθεί πολλά «στραπάτσα», με έσχατο τον ντροπιαστικό, στα μάτια των Κροατών, αποκλεισμό της «Χρβάτσκα» από το Ευρωμπάσκετ, ενώ νωρίτερα η σπουδαία αυτή σχολή έχασε το τρένο δύο Παγκοσμίων Κυπέλλων. Το γεγονός, δηλαδή, ότι η Εθνική είναι συνεπέστατη και περνά με άνεση από το 2017, που καθιερώθηκαν τα «παράθυρα», πρέπει να αντιμετωπίζεται ως σημαντικό, όσο ακριβώς του αναλογεί, και όχι σαν κάτι δεδομένο, καθώς κάθε ομάδα, σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο, έχει τα φεγγάρια της. Κρίσιμο είναι, στα δύσκολα φεγγάρια, να εξακολουθείς να είσαι στην κορυφογραμμή και να έχεις επιδιώξεις.
Η εικόνα αυτή, λοιπόν, ήταν αυτή που χρειαζόταν η Εθνική, πριν ξεκινήσει ένα νέο μεγάλο ταξίδι, ξεκινώντας από την Κύπρο και φτάνοντας, πιθανότατα, στη Ρίγα. Μια μπασκετική πόλη, η Πάτρα, την υποδέχθηκε ιδανικά για ακόμη μια φορά στο Κλειστό «Δημήτρης Τόφαλος», με την παρουσία των «θρύλων» του 2005, που συγκίνησαν με την παρουσία τους κι έδειχναν να το απολαμβάνουν όπως και όσοι βρίσκονταν στην εξέδρα, δείχνοντας εξαρχής αυτή τη διάθεση με το να... βάλουν περούκες σε ρυθμούς καρναβαλιού.
Με τον Βασίλη Σπανούλη ταυρόχρονα στον πάγκο, που αποτέλεσε καθοριστικό κομμάτι εκείνης της Εθνικής και είχε πάρει σε αρκετά νεαρή ηλικία, όπως και άλλοι της «χρυσής» εκείνης γενιάς, την ευκαιρία από τον Παναγιώτη Γιαννάκη, δόθηκε η ευκαιρία για μια σειρά παικτών, που θα μας εκπροσωπήσουν στο μέλλον, να παρουσιαστούν και να συστηθούν ακόμη περισσότερο με τα «γαλανόλευκα» μπροστά σε δικό τους κοινό. Ο ενθουσιασμός και η ενέργεια αρκετών εξ αυτών, και δη του Ζούγρη, κατέδειξε το πόσο επιθυμούν και οι επόμενες γενιές να γίνουν κομμάτι αυτής της ιστορίας, έχοντας στην... εθνική καθημερινότητά τους ανθρώπους, όπως ο Σπανούλης και ο Ζήσης, που μπορούν να τους εμπνεύσουν αντίστοιχα για το μέλλον.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, φυσικά, η σοβαρότητα που δείξαμε για σημαντικό κομμάτι ενός παιχνιδιού, που ήταν παντελώς αδιάφορο βαθμολογικά, πρόσθεσε ένα ακόμη θετικό στοιχείο, σε ένα αγωνιστικό τετραήμερο που έδωσε, μάλιστα, «ώθηση» εν όψει του φινάλε αυτής της σεζόν σε παίκτες, όπως ο Παπαπέτρου και ο Λαρεντζάκης, που ορθώς πήραν πολύ σοβαρά την αποστολή αυτών των ημερών, ενώ ανέδειξε και πιθανές προσωπικότητες για τα κρίσιμα, όπως ο Τολιόπουλος, αν και στα τελικά του Ευρωμπάσκετ θα έρθουν και οι υπόλοιποι.
Το «κερασάκι στην τούρτα» είναι τα όνειρα, που επανέρχονται για την Εθνική. Μετά από αρκετό καιρό, όπου ορθώς δεν κάναμε «παχιές» δηλώσεις, γιατί γνωρίζαμε την κατάσταση αγωνιστικά, ο πρόεδρος της ΕΟΚ και ο ομοσπονδιακός τεχνικός έκαναν σαφή δήλωση για μετάλλιο. Με αυτή την αύρα και την πιθανότατη παρουσία της σπουδαίας γενιάς του 1990, που τόσα πέτυχε σε συλλογικό επίπεδο και αναζητά ακόμη μια επιτυχία με την Εθνική, ελπίζοντας να βρίσκεται στο πλευρό της και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ξεκινώντας δε από ένα μέρος, το οποίο με την αγάπη των Κυπρίων θα της δώσει το ιδανικό ξεκίνημα και την αντίστοιχη αισιοδοξία για τη συνέχεια της διοργάνωσης.
Με κάθε τρόπο, λοιπόν, στην Εθνική δεν έκρυψαν τα όνειρά τους. Και η τελευταία εικόνα στην Πάτρα έδειξε, ότι μπορεί να φτάσει μέχρι και στην επίτευξή τους, με παρόν και μέλλον...
