Οι πιο φιλόδοξοι και φανατικοί υποστηρικτές της Elite League, ακόμα και μετά από μια σεζόν πετυχημένη πέραν πάσης προσδοκίας, δύσκολα θα περίμεναν το μπασκετικό πάρτι που εξελίχθηκε στα Ανω Λιόσια το περασμένο διήμερο. Υπήρχε πίστη, υπήρχε πεποίθηση ότι όλα θα πάνε καλά αφού η δυναμική της κατηγορίας ήταν πια παραπάνω από εδραιωμένη σε διάστημα μηνών, αλλά αυτό που έγινε το Σαββατοκύριακο ήταν... τρέλα. Ηταν μια βαθιά ανάσα για το μπάσκετ στην Ελλάδα, ήταν πολλές όμορφες ιστορίες μαζί, ήταν η λαμπερή καταξίωση κόπων, ήταν η διεύρυνση της δεξαμενής και άλλα πολλά. Ηταν τόσα πολλά τα καλά, ώστε οι εκ φύσεως μίζεροι που έψαχναν στη... γωνία κάτι αρνητικό, πέρασαν απαρατήρητοι. Ηταν φανερή η καλή προσπάθεια, η πρόθεση να επικρατήσει το θετικό, ώστε και οι όποιες ατέλεις μπορεί κάποιος να εντόπισε, να εντάσσονταν στα όρια του ανθρώπινου λάθους.
Οι δύο προφανείς θριαμβευτές είναι το Μαρούσι, με το... πολυτελές κύπελλο του πρωταθλητή και την άνοδο και ο Τρίτωνας με την άνοδο. Οι δύο πικραμένοι, με κάθε άλλο παρά αποτυχημένοι για πολλούς λόγους ήταν το Ψυχικό και ο Πανερυθραϊκός. Και αμέτρητοι οι παράλληλοι κερδισμένοι, με πρώτους και καλύτερους όσους το πήραν απόφαση και ήταν παρόντες σε ένα απολαυστικό μπασκετικό πάρτι. Το "όσους" είναι αρκετά γενικόλογο και... άδικο γι' αυτό που συνέβη. Πέντε χιλιάδες άνθρωποι, φίλαθλοι των ομάδων αλλά και του μπάσκετ χωρίς να υποστηρίζουν κάποιον από τους τέσσερις, έσπευσαν στο γήπεδο και αποζημιώθηκαν με το παραπάνω. Οσο για τις θεάσεις σε διαδίκτυο και τηλεόραση, έχουν κάνει εντυπωσιακά νούμερα όπως δείχνουν οι αρχικές μετρήσεις και εκτιμήσεις.
Κατ' αρχάς, λίγο καιρό μετά το σημαντικό βήμα αλλά με τις εύλογες επιφυλάξεις που τηρήθηκαν του final8 κυπέλλου, δόθηκε μια ηχηρή απάντηση στο ερώτημα αν μπορεί να γίνει ένα final4 με κόσμο στην Ελλάδα. Μην πει κάποιος ότι δεν υπήρχαν εκεί ομάδες με πλατιές μάζες φιλάθλων και όσους αυτές "κρύβουν" μέσα στα μεγάλα πλήθη. Ηταν φίλαθλοι τεσσάρων ομάδων σε ένα γήπεδο και όλα κύλησαν παραπάνω από ομαλά. Ηταν όχι απλά ένα βήμα, αλλά ένα άλμα. Οταν θέλεις, έχεις μέθοδο και είσαι αποφασισμένος, μπορείς, αυτό είναι το μήνυμα.
Μια άλλη ομάδα μεγάλων κερδισμένων είναι οι παίκτες της elite league και όχι μόνο όσοι συμμετείχαν στην τελική της φάση. Είπε ο Δημήτρης Χουχουλής ότι ήδη έγινε επίσημη πρόταση στον Πανερυθραϊκό για παίκτη του από ομάδα της Basket League. Αλήθεια είπε, υπάρχει κι άλλος της ίδιας ομάδας που έχει αρκετούς μνηστήρες από την ανώτερη κατηγορία και, κυρίως υπάρχει διψήφιος αριθμός από όλη την κατηγορία που "φλερτάρει" με την ανώτερη και δε μιλάμε γι' αυτούς που ήδη ανέβηκαν με τις ομάδες τους.
Ελαμψε η κατηγορία, δυνάμωσε, την κοίταξαν πολλοί, είδαν τι "λαβράκια" υπάρχουν, κινούνται και θα έχουμε... παιχνίδι τους επόμενους μήνες. Είναι πολλά τα τηλέφωνα που χτυπάνε με ίδιο αντικείμενο με αυτό που ανέφερε ο κόουτς Χουχουλής. Τόσα πολλά που αρκετοί παραξενεύονται που βρέθηκε κι άλλος να ασχολείται με τον δικό του στόχο. Η "μετάγγιση" που έρχεται προς τη μεγάλη κατηγορία θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Και δεν θα αφορά μόνο Ελληνες.
Πάμε στις διάφορες ξεχωριστές ιστορίες και όχι απαραίτητα με σειρά... ανόδων. Η κερκίδα του Πανερυθραϊκού άφησε άφωνο πολύ κόσμο το Σάββατο. Μέχρι και ανθρώπους του... Πανερυθραϊκού. Χίλια άτομα, φίλαθλοι με όλα τα γράμματα κεφαλαία, παιδάκια που ασχολούνται με το μπάσκετ και οι οικγένειές του. Μια πανέμορφη εικόνα, μια προς τα έξω απόδειξη του "εργαστηρίου" που έχει στηθεί στην Ερυθραία και που έχει πράγματανα δώσει στο μπάσκετ. Μιας "οικογένειας" εκτός των άλλων, με τον Χουχουλή και τον αρχηγό Τάσο Καλλιανιώτη, μια ζωή εκεί, να αποδεικνύουν τις σχέσεις που χτίζονται.
Με το ίδιο δίδυμο, προπονητή και αρχηγού να "μαρτυρά", άλλη μια τέτοια περίπτωση, εκεί στο Ψυχικό. Πέρυσι η στάμνα έσπασε... αφού άρχισα να πίνουν νερό, αφού ανέβηκαν οι άνθρωποι αλλά τελικά επικράτησε η σύνεση της διοίκησης, όσο πικρή κι αν ήταν για το αγωνιστικό τμήμα. Φέτος η στάμνα έσπασε... ένα σουτ νωρίτερα, αν και η παρέα των Γιώργου Ρεμεντέλα, Νικόλα Παπανικολάου, οι... πολυετείς που λέγαμε, έχουν καθιερώσει την ομάδα του ήσυχου προάστειου σε μπασκετική δύναμη πέραν πάσης αμφιβολίας.
Ο Τρίτωνας, "βαρύ όνομα" του ελληνικού μπάσκετ, η ομάδα του Βενιαμίν των προπονητών Μιχάλη Μιχελάκου που έχει περάσει τη μισή ζωή του, κυριολεκτικά, εκεί πανηγυρίζει την άνοδό του στη Basket League, μαζί με τα Σεπόλια, μαζί με τους αδελφούς Αντετοκούνμπο δύο εκ των οποίων ήταν εκεί για να πανηγυηρίσουν με τον καλό τους φίλο Μιχάλη Καμπερίδη και τους συμπαίκτρες του. Κέρδισε την άνοδο, κέρδισε συμπάθειες με την δυναμική και κόσμια κερκίδα του, ζωντάνεψε αναμνήσεις, έδειξε ότι υπάρχει δικαίωμα στο όνειρο.
Η πρωταθλήτρια ομάδα του Αμαρουσίου, επέστρεψε σε μια κατηγορία όπου έχει γράψει ξεχωριστή ιστορία σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους του ελληνικού μπάσκετ και ετοιμάζεται για την... τρίτη βερσιόν. Ελληνικότατη όπως δείχνει η αρχική στόχευση, με το προπονητικό ζευγάρι στη ζωή και στους πάγκους του Γιώργου Σκαραφίγκα και της Βασιλείας Γκουζίνη να έχουν ήδη προσφέρει μια ωραία ομάδα, μια ωραία ιστορία και να ετοιμάζουν κάτι τολμηρό, το οποίο όμως πιστεύουν ότι μπορεί να σταθεί και να ανοίξει νέους δρόμους και στη μεγάλη κατηγορία.
Μια κατηγορία... μια ιστορία, λοιπόν. Πολλές ιστορίες για την ακρίβεια, που εξελίχθηκαν σε βάθος μηνών και κορυφώθηκαν το περασμένο διήμερο στα Ανω Λιόσια. Η αγαπητή Α2... λουστραρίστηκε αλλά όχι μόνο στην εμφάνιση, κυρίως στην ουσία. Εγινε Elite League, ανέδειξε πρωταγωνιστές, μπήκε στα σπίτια πολλών φιλάθλων και στις συνειδήσεις ακόμα περισσότερων, δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες για το άμεσο μέλλον, υποσχέθηκε πολλά περισσότερα και καλύτερα. "Παίρνει" βελτιώσεις, μα το σημαντικό είναι ότι τις έχουν ήδη διαπιστώσει και δρομολογήσει οι αρμόδιοι, ασπαζόμενοι ότι εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Ηταν μια τονωτική ένεση για το άθλημα, χωρίς αμφιβολία. Οχι, δε λύθηκαν προβλήματα και παθογένειες του χώρου σε 48 ώρες, φάνηκε όμως από πολλά δρώμενα ότι υπάρχει ελπίδα όταν υπάρχει όραμα και επιμονή. Αρα, αξίζει τον κόπο.
