Ο Διονύσης Αγγέλου στην πρώτη του παρουσία στο υψηλό επίπεδο ως πρώτος προπονητής οδήγησε τον Ηρακλή μια νίκη μακριά από την Basket League.
Μιλώντας στο EOK WebRadio αναφέρθηκε στα συναισθήματα του, στο γεγονός ότι δεν έχει μιλήσει με τον Ηρακλή για το μέλλον, αλλά και για την wild card για την Basket League.
Αναλυτικά είπε:
Για τη φετινή σεζόν: «Η απογοήτευση δε σου φεύγει ποτέ. Όταν φτάνεις τόσο κοντά στο μεγάλο στόχο που έχει τεθεί η απογοήτευση μένει. Το… ταμείο στο τέλος είναι με θετικό πρόσημο βάσει της υπερηφάνειας που νιώσαμε όλοι για την προσπάθειά μας, των παικτών, της διοίκησης, τη στήριξη του κόσμου. Αυτό μάς αφήνει μια θετική αύρα και μια γλυκιά “γεύση” στο τέλος της σεζόν».
Για τα συναισθήματά του από τη φετινή σεζόν: «Ήταν πάρα πολύ όμορφο να δουλεύεις με τους ανθρώπους που είχα την ευλογία να δουλέψω στον Ηρακλή. Ήταν πολύ όμορφη η καθημερινότητά και η συναναστροφή με ανθρώπους που έβλεπες ότι αγαπούν την ομάδα και, παρά τις δυσκολίες, θέλουν να την ξαναδούν να επιστρέφει εκεί που ανήκει. Η συνεργασία με τους ανθρώπους είναι αυτή που κάνει όμορφη μια σεζόν, αλλά και το περιβάλλον του Ηρακλή που είναι πάντα ιδιαίτερο και μέσα σε όλες τις δυσκολίες βλέπεις ένα φως να αχνοφαίνεται, είναι μια μεγάλη ομάδα, βλέπεις τον κόσμο. Είναι κάπως ιδιαίτερο και δε μπορείς να το ξεχάσεις έτσι εύκολα».
Για το αν είναι παρακαταθήκη η φετινή σεζόν για τον Ηρακλή: «Αυτό που έγινε φέτος είναι μια παρακαταθήκη για το μέλλον και είναι και το μέγεθος της ομάδας που βοηθάει σε αυτό. Ό,τι ζήτησα απ’ τα παιδιά το έκαναν με θρησκευτική ευλάβεια. Υπήρχε μια πειθαρχεία και γι’ αυτό ευχαριστώ τα παιδιά που, παρ’ ότι είμαι άπειρος και νεαρός σε ηλικία προπονητής, με άκουγαν με τόση συνέπεια. Αυτό δείχνει κάτι και για την ποιότητα των ίδιων των παιδιών. Όταν έχεις να κάνεις με έμπειρα παιδιά που καταλαβαίνουν μπάσκετ, έχουν ακούσει και ζήσει πράγματα στο υψηλό επίπεδο, είναι πιο εύκολη η δουλειά σου μετά».
Για το μέλλον του στην ομάδα: «Αυτήν τη στιγμή δεν είμαι στον Ηρακλή υπό την έννοια να έχουμε μιλήσει για του χρόνου η κάτι. Η ομάδα έχει δώσει πολύ μεγάλο βάρος στο να παίξει στη Α1, με κάποια wild card να είναι η 13η ή 14η ομάδα. Έχει δώσει εκεί τη μεγάλη του βάση. Έγιναν κάποιες ανανεώσεις, είναι κάποια παιδιά που έχουν συμβόλαιο από πέρυσι. Από ‘κει και πέρα, προπονητικά δεν ξέρω τι θα κάνει η ομάδα, εξαρτάται και απ’ το σε ποια κατηγορία θα παίξει. Αυτήν τη στιγμή εγώ δεν έχω συμφωνήσει για να είμαι την επόμενη χρονιά».
Για τις σκέψεις του που δούλεψε στον Ηρακλή: «Αισθάνομαι πολύ ευλογημένος που δούλεψα στον Ηρακλή και μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία. Ο Λευτέρης μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι στην ομάδα, με τον οποίο μας συνδέει μια οικογενειακή σχέση. Η ομάδα κοίταζε σαν συγκοινωνούντα δοχεία το ανδρικό και το γυναικείο τμήμα, γι’ αυτό από βοηθός στο ανδρικό βοήθησα και τη γυναικεία ομάδα. Όταν σου δίνεται η ευκαιρία να βοηθήσεις τον Ηρακλή από όποιο πόστο χρειαστεί, πρέπει να “αρπάξεις” την ευκαιρία απ’ τα μυαλά και να προσπαθήσεις να βοηθήσεις όσο περισσότερο μπορείς».
Για την Elite League: «Η έλευση των δύο ξένων ήταν μεγάλο αβαντάζ για το επίπεδο και την ταχύτητα με την οποία παίζεται το επίπεδο. Μόνο να δούμε ποιοι προπονητές και παίκτες αποφάσισαν να κάνουν το βήμα προς τα “κάτω” και να έρθουν στην Elite League δείχνει ότι το πρωτάθλημα έχει αποκτήσει ένα μεγαλύτερο κύρος. Δεν έριξαν ούτε τη δική τους ποιότητα και ανέβασαν και την ποιότητα του πρωταθλήματος».
Για το ότι έζησε το ματς με παρουσία οπαδών και των δύο ομάδων: «Κάναμε και πέρυσι τον τελικό ανόδου στην Α1 Γυναικών με φιλάθλους και του Άρη και του Ηρακλή. Είναι πάρα πολύ όμορφο να συμβαίνει αυτό, σου δίνει μια τελείως καινούργια οπτική προς τα πράγματα. Το είδαμε και στο Final-4 της Ευρωλίγκας. Αν μπορεί και η ΕΟΚ που έχει τη διοργάνωση του Κυπέλλου, ακόμη και ο ΕΣΑΚΕ σε κάποια παιχνίδια, έστω πιλοτικά, να κάνει ματς με οπαδούς και των δύο ομάδων, θα είναι πολύ όμορφο. Είναι πολύ ωραίες αυτές οι εικόνες και πρέπει να συνεχίσουμε και όποιος μπορεί να πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση».
Για το αν παίρνει και την άποψη του πατέρα του, Βαγγέλη Αγγέλου: «Με τον πατέρα μου δουλέψαμε και μαζί 2-3 χρονιές. Εγώ παίρνω και την άποψή του γιατί τον σέβομαι σαν προπονητή και σαν πατέρα και νομίζω ότι με τη σταδιοδρομία που έχει κάνει στο μπάσκετ είναι αυτονόητο ότι χρειάζομαι τη βοήθεια ενός τόσο έμπειρου ανθρώπου. Πρέπει να ρωτάς και να απευθύνεσαι σε ανθρώπους πιο έμπειρους και με μεγαλύτερη γνώση από εσένα. Συνεχώς πρέπει να ρωτάς και να παίρνεις την άποψη και ανθρώπων που είναι ουδέτεροι για να σε βοηθούν να φέρεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για την ομάδα σου».
