Ο ΚΑΟ Λυκόβρυσης κατάφερε τα τελευταία επτά χρόνια να ανέβει με τον δικό της τρόπο και φιλοσοφία της κατηγορίες της ΕΣΚΑ, και πλέον θα αγωνιστεί για πρώτη φορά στην ιστορία της στη National League 2.
Ο προπονητής που έχει ταυτιστεί με όλη αυτή τη πορεία, Σπύρος Δημητρακέλος και ο πολύπειρος γκαρντ, Νίκος Γεωργοπαπαδάκος, μίλησαν στο EOK WebRadio για την άνοδο της ομάδας των βορείων προαστίων.
Ο Σπύρος Δημητρακέλος είπε:
Για την άνοδο στη National League 2: «Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στην ιστορία της ομάδας. Πανηγυρίστηκε και με τον κόσμο. Στο πρώτο παιχνίδι στο οποίο χάσαμε το Κλειστό πρέπει να είχε 650 άτομα. Πραγματικά τα ματς των τελικών ήταν στην κόψη του ξυραφιού».
Για τις σειρές σε ημιτελικά και τελικούς: «Και με τις δύο ομάδες που συναντηθήκαμε είχαμε 2-0 στα ημιτελικά. Και με τον Αργοναύτη έγινε ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι, το οποίο στο 2ο ημίχρονο καταφέραμε να ελέγξουμε και να κερδίσουμε. Με τη Νέα Ιωνία, πέρα από το 2-0 που είχαμε, αμφότερες τις φορές που κερδίσαμε, καθώς και στον ημιτελικό Κυπέλλου της ΕΣΚΑ, έγιναν ματς που είχαν κριθεί στον πόντο. Ήμασταν σχεδόν ισοδύναμες ομάδες. Θα ήταν δύσκολο έτσι και αλλιώς. Με την πρώτη ήττα που κάναμε αγχωθήκαμε, αλλά τα παιδιά ήταν έτοιμα για το 2ο παιχνίδι και τα καταφέραμε».
Για το πλάνο της ομάδας ανά τα χρόνια: «Τα τελευταία 7 χρόνια έχουμε ανέβει τρεις κατηγορίες με τον “κορμό” να μένει ίδιος. Η διοίκηση πίστεψε και αυτή σε αυτό το πλάνο. Ακολουθήσαμε όλοι αυτό το πλάνο. Ήταν μια μέρα λύτρωσης».
Για την επόμενη μέρα στις εθνικές κατηγορίες: «Θα κινηθούμε στο ίδιο πλάνο. Θα προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τον “κορμό” μας και, από ‘κει και πέρα, να κάνουμε ό,τι μπορούμε σε προσθήκες. Να είμαστε όσο μπορούμε ανταγωνιστικοί. Ο σκοπός είναι το μεγαλύτερο μέρος να μείνει και να κάνουμε καλές προσθήκες».
Ο Νίκος Γεωργοπαπαδάκος μίλησε:
Για την άνοδο στη National League 2: «Η χαρά μου είναι τεράστια και προκύπτει απ’ τη χαρά των άλλων ανθρώπων που το ζητούσαν διακαώς και έβλεπα ότι το ήθελαν. Ήταν ένα όνειρο για την ομάδα η άνοδος. Στην αρχή δεν είχα πάει με αυτοσκοπό αυτό το πράγμα. Σίγουρα ξέραμε πως έχουμε μια καλή ομάδα και καλό προπονητικό staff, αλλά λέγαμε απλά πως θα πάμε σίγουρα καλά».
Για τον στόχο όταν ξεκίνησε η σεζόν: «Αυτοσκοπός δεν ήταν ποτέ η άνοδος. Δεν το είπε ποτέ κανείς ανοιχτά αυτό. Ιδιαίτερα ο κόουτς Δημητρακέλος, που ήταν κυρίως αυτός που με έφερε στον σύλλογο, μου είχε πει πως τον ενδιαφέρει η ομάδα να παίζει ένα μπάσκετ το οποίο θα αρέσει στον κόσμο, θα παίζει αυτό που μπορεί και στο τέλος, ό,τι και να γίνει, να ξέρουμε ότι προσπαθήσαμε. Θέλαμε να ήμασταν στην πεντάδα και θα δούμε. Παρ’ όλα αυτά, στη διάρκεια της σεζόν όλοι μας είδαμε ότι αυτό δε μπορεί να κρυφτεί».
Για τους τελικούς με τον ΕΣΚΔ Νέας Ιωνίας: «Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στη Νέα Ιωνία, γιατί έχει κάνει ένα μαγικό ρελάνς από τη μέρα που ήρθε ο κόουτς Λημναίος. Είχε φτάσει σε σημείο να είναι αήττητη μέχρι να παίξουμε στον ημιτελικό του Κυπέλλου, που την κερδίσαμε με οριακό σκορ. Ο κόουτς πήρε μια ομάδα που βρισκόταν χαμηλά για τις προσδοκίες της και την έκανε να είναι διεκδικήτρια ανόδου. Η φιλοξενία τους ήταν τρομερή και νομίζω πως κι εμείς ήμασταν καλοί στη φιλοξενία μας».
Για τη στήριξη του κόσμου: «Έχω πάθει πλάκα με τον κόσμο στη Λυκόβρυση. Είναι πρωτόγνωρη η στήριξη από τον κόσμο για τα επίπεδα της Α’ ΕΣΚΑ. Δε μπορώ να σκεφτώ άλλη ομάδα να έχει τόσον κόσμο και, μάλιστα, κόσμο που πηγαίνει παντού. Όλα τα παιδιά ήταν εξαίρετα».
Για τον ΚΑΟ Λυκόβρυσης: «Ο κόουτς και ο πρόεδρος είναι οι δύο άνθρωποι που ουσιαστικά είναι η ομάδα της Λυκόβρυσης. Την πονούν την ομάδα, δείχνουν ότι όλο αυτό το έχουν σαν… παιδί τους. Γενικά δε μπορείς να αφήσεις και τους υπόλοιπους απ’ έξω. Όλοι ήταν κοντά στην ομάδα. Δεν έχω λόγια γι’ αυτό που έζησα φέτος, ήταν πάρα πολύ συγκινητικό. Είναι μια χρονιά που θα τη θυμάμαι για πάντα. Πέρασα πολύ ωραίο».
Για το πώς βίωσε σε προσωπικό επίπεδο τη φετινή σεζόν: «Όταν τελείωσε η χρονιά μου από τη ΦΕΑ, επειδή στο επάγγελμα είμαι γιατρός, ήμουν τα τελευταία χρόνια στη σκέψη τού να σταματήσω, γιατί, καλώς ή κακώς, τον χρόνο δεν τον νίκησε κανείς. Παρ’ όλα αυτά, η ομάδα αυτή μού έδωσε κίνητρο, πράγμα πολύ σημαντικό για έναν παίκτη μεγάλης ηλικίας. Είχα παιδιά, όπως ο Χάρης Λίτσος, με τα οποία είχα ξανασυνεργαστεί και ήταν εξ αρχής πάρα πολύ κοντά μου».
Για το τι αναζητάει σε αυτό το σημείο της καριέρας του: «Αναζητάω να φοράω το σορτσάκι και να νιώθω 15 χρονών. Δεν έχω κάτι άλλο να κερδίσω. Θέλω να χαίρομαι το παιχνίδι. Πραγματικά βάζω το σορτσάκι και νιώθω παιδάκι. Είναι ένα συναίσθημα που αν δεν έχεις κάνει πρωταθλητισμό δε μπορείς να το καταλάβεις. Δεν εξηγείται. Είναι κάτι μοναδικό».
Για το μέλλον του: «Είναι νωρίς ακόμη, αλλά αν συνεχίσω θα το κάνω στη Λυκόβρυση. Δε θα υπάρξει επόμενος σταθμός στην καριέρα μου, θα είναι μάλλον ο τελευταίος. Δε μπορώ να ανακοινώσω κάτι, αλλά μάλλον θα είναι και ο τελευταίος μου χρόνος. Το παιδί μέσα μου μπορεί να ξαναξυπνήσει και του χρόνου και είναι βαριά κουβέντα και δύσκολη απόφαση να πεις ότι τελειώνεις. Πέρα απ’ τη σωματική κόπωση, είναι και η δουλειά μου πολύ απαιτητική. Ακόμη και οι εθνικές κατηγορίες για εμένα θα είναι μεγάλο πρόβλημα στη δουλειά μου. Θα μου “τρώει” πάρα πολύ χρόνο και κούραση. Αν κάνω κάτι θέλω να το κάνω καλά».
