Η ιστορία έγραψε ότι η παρουσία του ΠΑΟΚ ολοκληρώθηκε στα play in του BCL για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Δεύτερη συνεχόμενη στο game 3, πρώτη όμως με πλεονέκτημα έδρας. Μετά τη Στρασμπούρ και τη Ρίτας Βίλνιους, η Τόφας Μπούρσα. Είναι υπεραπλούστευση αυτό που επικρατεί ως άποψη ότι «στο μπάσκετ κερδίζει 99 στις 100 φορές ο καλύτερος», όμως στο τέλος της σειράς με τους Τούρκους, αυτό είναι που σφράγισε τα 140 λεπτά των αγώνων με τον ΠΑΟΚ. Δεν είναι όμως τόσο ξεκάθαρο το «δια ταύτα».
Σε ένα γεμάτο από 8.500 φίλους του «παλατάκι» και ενώ συγκέντρωσε άλλους 6-6.500 στο πρώτο ματς, ο ΠΑΟΚ δικαιούται να έχει το συναίσθημα της χαμένης ευκαιρίας. Του ανικανοποίητου. Κι όμως, αν γυρίσουμε τον χρόνο μερικούς μήνες πίσω, αυτή η ομάδα δεν θα μπορούσε να βάλει ούτε μέχρι εδώ τον πήχη. Με ένα από τα χαμηλότερα μπάτζετ, όχι μόνο του BCL αλλά ίσως και της Basket League –κάπου στις 550 χιλιάδες- βρέθηκε να παίζει την παρουσία του στους «16» σε ένα ματς-τελικό. Απέναντι σε μία καλύτερη, με τα δεδομένα των τριών αγώνων, ομάδα. Κι όμως, στο τέλος του δρόμου, σίγουρα τριβελίζει το μυαλό του Τακιανού, των παικτών του, του Χατζόπουλου και καθένα από τους φίλους της ομάδας που βρέθηκαν στο «παλατάκι» αυτό το «what if». Τι θα γινόταν αν…
Τι θα γινόταν λοιπόν αν η παραμονή της Πρωτοχρονιάς κυλούσε διαφορετικά; Για τον Κένταλ Σμιθ και τελικά τον ΠΑΟΚ; Τι θα γινόταν αν τη συγκεκριμένη Τόφας, μια ομάδα με επιθετικό ταλέντο, αμυντικές αδυναμίες και σχετικά λίγες προσωπικότητες στο παρκέ, την αντιμετώπιζε ο ΠΑΟΚ του Δεκεμβρίου; Όχι στο επίπεδο της αγωνιστικής κατάστασης, αλλά στο επίπεδο της εικόνας του ρόστερ του;
Ο ΠΑΟΚ έφτιαξε ένα ρόστερ που, όπως και να το δει κανείς, παίζει στα όρια του από την αρχή της σεζόν. Το αν ξόδεψε καλά αυτά τα 550-600 χιλιάρικα στη δημιουργία του ρόστερ του, είναι μία άλλη συζήτηση στην οποία ο καθένας μπορεί να ισχυριστεί ό,τι θέλει. Ναι, για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν, για κάποιον ανεξήγητο λόγο έφτιαξε ομάδα με δύο πόιντ γκαρντ. Ναι, για κάποιο λόγο πίσω από τον βασικό του πόιντ γκαρντ και τον βασικό του σούτινγκ γκαρντ, υπάρχει… κενό. Ναι, έδωσε μεγαλύτερο χρόνο και ρόλο σε παίκτες που δεν προορίζονταν γι’ αυτόν και που σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούν να τον επωμίζονται με την ίδια συνέπεια κάθε βραδιά. Ακόμη και έτσι όμως, ένας ΠΑΟΚ με τον Κένταλ Σμιθ παρόντα, τον Τζάστιν Άλστον παρόντα –τραυματίστηκε στο πρώτο ματς και δεν έπαιξε στη συνέχεια- και, κυρίως, με την ηρεμία που είχε πριν την παραμονή της πρωτοχρονιάς, μπορεί κανείς να πει με σιγουριά ότι δεν θα είχε διαφορετική εξέλιξη η σειρά με την Τόφας; Τώρα πια δεν έχει μεγάλη σημασία.
Ο ΠΑΟΚ έφτασε μέχρι αυτό το σημείο με φθορά σε διαφορετικά επίπεδα. Η βαθμολογική ως προς το Πρωτάθλημα, είναι η προφανής. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στη Θεσσαλονίκη, έλεγε ότι μια πρόκριση επί της Τόφας θα μπορούσε να ξεπλύνει την ντροπή του Περιστερίου, κάτι βέβαια που σε καμία περίπτωση δεν θα γινόταν. Οι 35 πόντοι και το -36, παρά τα δεδομένα ελαφρυντικά, θα είναι στίγματα που θα τα κουβαλάει, όχι μόνο η φετινή ομάδα αλλά εσαεί συνολικά ο οργανισμός ΠΑΟΚ. Γι’ αυτό και ο αποκλεισμός από την Τόφας τελικά δεν μπορεί να θεωρηθεί και μια τόσο απογοητευτική εξέλιξη. Μοιάζει ίσως με αιρετική εκτίμηση, αλλά αλήθεια και πέραν από την ηθική ικανοποίηση μιας πρόκρισης, τι περισσότερο θα έδινε του η παρουσία του στους «16»;
Με Φρίντρικσον και Χάρισον να παίζουν στα κόκκινα αφού πίσω τους είναι το… χάος, χωρίς αξιόπιστο σουτέρ αφού ο Μπελιάουσκας είναι σε παρατεταμένο ντεφορμάρισμα και με ένα ρόστερ 8-9 παικτών –παρότι η αναζήτηση του αντί-Σμιθ συνεχίζεται- τι πραγματικά θα του προσέφερε μια σειρά έξι ακόμη αγώνων; Μπορεί να έχει πάει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια κόντρα στους κανόνες της αγοράς, αλλά αυτός ο κανόνας δεν ξεπερνιέται με τίποτα. Ομάδα με τόσο φτωχό υλικό, είναι αδύνατον να σταθεί σε μια διαδικασία διπλών αγώνων σε εβδομαδιαία βάση χωρίς να υποστεί ήττες όπως αυτές από το Μαρούσι και από το Περιστέρι. Γι’ αυτό και ο αποκλεισμός από την Τόφας είναι μία κατάσταση που θα πρέπει να έχει χωνέψει ήδη και ο τελευταίος άνθρωπος της ομάδας.
Η ανάρτηση του αντιπροέδρου του ΠΑΟΚ, Βασίλη Τριλυράκη, μετά από το μεγάλο χθεσινό βράδυ, περιγράφει απόλυτα όλα αυτά που πρέπει να κρατήσει και όλα αυτά που θα πρέπει να κάνει ο «ασπρόμαυρος» οργανισμός: «Ευχαριστούμε αυτόν τον κόσμο που βοήθησε την ομάδα και την στήριξε παρόλες τις αντιξοότητες. Ζητούμε συγνώμη που δεν μπορέσαμε να ανταποδώσουμε κι αυτό το ευρωπαϊκό ταξίδι τελείωσε εδώ. Είναι τόσο όμορφη η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο κόσμος μας όταν γεμίζει αυτό το γήπεδο που μένει αξέχαστη σε όποιον τη ζήσει. Ευχή όλων μας, είναι να έρθει σύντομα η στιγμή όπου θα υπάρχει η δυνατότητα να κοιτάζεις στα μάτια οποιονδήποτε αντίπαλο. Συνεχίζουμε με σκληρή δουλειά, διορθωτικές κινήσεις, πάντα με πρώτο μέλημα την αποπληρωμή των χρεών. Σας ευχαριστούμε!».
