Χιτ και Σέλτικς θα δώσουν «μάχη» για μια θέση στους τελικούς του ΝΒΑ και το Basketa.gr αναλύει το ζευγάρι των τελικών της Ανατολικής Περιφέρειας, που θα κριθεί στην τελευταία λεπτομέρεια μέσα από μια «σκυλομαχία» χωρίς προηγούμενο.
Πολλά χρόνια είχαμε να δούμε στο ΝΒΑ μια τόσο ανταγωνιστική Ανατολή. Μπορεί η περσινή σεζόν να ήταν αρκετά δυνατή επίσης, ειδικά με την τρομερή σειρά, όπου ο Γιάννης έκανε το μικρό θαύμα κόντρα στους Νετς, αλλά φέτος δικαιολογημένα μπορεί το κοινό να… γυρίζει το κεφάλι του σε κάθε παιχνίδι ανάμεσα στις δύο περιφέρειες, κάτι που ανέδειξαν οι ημιτελικό Ανατολής και Δύσης σε όλο τους το μεγαλείο.
Κι αν οι άρτι ολοκληρωθείσες σειρές ήταν ήδη από αυτές, που θα γράψουν ιστορία για το μέλλον, φανταστείτε τι έχουμε να δούμε στους τελικούς Ανατολής και Δύσης. Για την Ανατολή, βασικά, γνωρίζουμε πως θα έχουμε μια νέα «σκυλομαχία», μια «μάχη χαρακωμάτων» δίχως τέλος, που εμποτίζεται από τον χαρακτήρα των δύο φιναλίστ.
Οι Μαϊάμι Χιτ και οι Μπόστον Σέλτικς ετοιμάζονται να μας προσφέρουν νέες επικές στιγμές, που θα δώσουν πραγματική διάσταση στην φράση «ομηρικές μάχες», που αποτελεί ένα μικρό κλισέ των μπασκετικών μεταδόσεων. Ξεκινώντας από το Μαϊάμι και απολαμβάνοντας λίγο από τον ήλιο της Φλόριντα, οι δυο τους ζητούν μια θέση… στον ήλιο των τελικών και λίγο πιο κοντά στη Γη της Επαγγελίας και το Basketa.gr αναλύει το σπουδαίο ζευγάρι, που σε λίγες ώρες (18/5, 3:30) θα απολαύσουμε.
Ο καλύτερος επιθετικός και η πιο ευέλικτη περιφέρεια
Αμφότερες οι ομάδες έχουν τα δικά τους δυνατά σημεία, που όσο κι αν μοιάζουν μεταξύ τους, παρουσιάζουν ορισμένες διαφορές, οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελούν ακριβώς αυτά τα στοιχεία, που θα δώσουν την πρόκριση στους τελικούς. Σε μια πρώτη ανάγνωση βρίσκουμε δύο περιφέρειες με εξαιρετική ικανότητα να σκοράρουν, αλλά και με σκληράδα στην άμυνα, όμως υπάρχουν επιμέρους στοιχεία, που μπορούμε να ξεχωρίσουμε.
Ξεκινώντας από τους έχοντες το πλεονέκτημα Χιτ, ο Έρικ Σπόλστρα έχει τα τελευταία χρόνια δημιουργήσει ένα νεανικό σύνολο, που έχει τη διάθεση, τα νιάτα και την ορμή να δώσει «μάχες» στο παρκέ, συμπληρώνοντάς το με δύο παίκτες, που και ικανότητα έχουν στο σκοράρισμα, αλλά και δεν υστερούν στην άμυνα. Ο Τζίμι Μπάτλερ και ο Βίκτορ Ολαντίπο δεν είναι μόνο δύο εξαιρετικοί σκόρερ με πάνω 40 πόντους ανά αγώνα στα playoffs αθροιστικά, με τον πρώτο να έχει και αρκετά καλό τρίποντο στο 36.4%, αλλά και δύο πολύ καλοί αθλητές με πίεση πάνω στην μπάλα και μια γενική ανασταλτική δυνατότητα, που αν τους ζητηθεί μπορούν να την εκτελέσουν.
Την ίδια ώρα, έχουν ένα θετικό στοιχείο επιπλέον επιθετικά, που «ξεκλειδώνει» τους υπόλοιπους. Ο Μπάτλερ, για παράδειγμα, δεν είναι μόνο καλός στο μακρινό σουτ, αλλά είναι και ικανός στο να «μπουκάρει» και να φτάσει σε πιο κοντινές λύσεις, όπως και ο Ολαντίπο. Αυτό βοηθά παίκτες με εξαιρετικό σουτ, όπως ο Τάιλερ Χίρο, ο Μαξ Στρους και ο Ντάνκαν Ρόμπινσον να βρουν τις προσπάθειες, που θα δώσουν ακόμη μεγαλύτερη διάσταση στο επιθετικό παιχνίδι του Σπόλστρα.
Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε την αξιοπιστία, που υπάρχει για την ομάδα στον «άσο», εκεί όπου υπάρχει ο πολύπειρος Κάιλ Λόουρι, ο οποίος μας έδειξε τι μπορεί να κάνει σε κρίσιμες στιγμές στον τίτλο, που πήραν οι Ράπτορς το 2019, απαντώντας σε κάθε του επικριτή. Επειδή, όμως, πολλές φορές τα προβλήματα τραυματισμού του, τον αφήνουν εκτός «μάχης», όπως θα γίνει στο Game 1 με τους Σέλτικς, ο Γκέιμπ Βίνσεντ αποδεικνύεται μια αξιοπρεπής ρεζέρβα, που τουλάχιστον δεν αποτελεί «μαύρη τρύπα», με τους υπόλοιπους γκαρντ να καλύπτουν επάξια το κενό του Λόουρι.
Περνώντας στους Σέλτικς, ο Ίμε Ουντόκα μπορεί να «κοκορεύεται» για δύο πράγματα. Το ένα είναι πως έχει μια από τις καλύτερες και παραγωγικότερες επιθετικές «μηχανές» της λίγκας, που φυσικά ακούει στο όνομα του Τζέισον Τέιτουμ, με τον Τζέιλεν Μπράουν να ακολουθεί. Οι δυο τους είναι ίσως το πιο ταιριαστό δίδυμο του ΝΒΑ αυτή τη στιγμή και ο Τέιτουμ, μαζί με τον Λούκα Ντόντσιτς, είναι οι δύο απόλυτοι παίκτες, που θα μπορούσαν να μας διδάξουν σεμινάριο ψυχραιμίας στην εκτέλεση και σωστών αποφάσεων στις πιο κρίσιμες στιγμές.
Τα καλά δεν τελειώνουν εδώ με τους «JJ», καθώς διαθέτουν και μια εκπληκτική αμυντική προσήλωση, η οποία συμπληρώνει τη «μαχητική ψυχή» και την… πονηριά του Μάρκους Σμαρτ. Μπορεί πολλοί να τον θεωρούν ως έναν εκ των πιο… αντιπαθών και προκλητικών παικτών του ΝΒΑ, για διάφορους λόγους, όμως ο αρχηγός των «Κελτών» είναι σίγουρα από αυτούς, που κάθε προπονητής θα ήθελε να έχει στο ρόστερ του, προσφέροντας τα τελευταία χρόνια και λύσεις από την περιφέρεια με μέτρο, με το 35.4% στα τρίποντα να είναι χαώδες σε σύγκριση με το πώς τον ξέραμε προηγουμένως.
Το θέμα για τον Ουντόκα είναι να μην περιοριστεί σε αυτούς τους τρεις παίκτες. Το rotation του είναι πολύ μικρό και πρέπει να δει πράγματα από τους Γκραντ Ουίλιαμς, όπως στο Game 7 με τους Μπακς όπου έκανε το ματς της ζωής του, Ντέρικ Ουάιτ και Πέιτον Πρίτσαρντ. Ο Ουάιτ μπορεί να προστεθεί ως «καταστροφέας» με ανάσες στον Σμαρτ και οι άλλοι δύο έχουν επίσης ανασταλτικές ικανότητες, αλλά κυρίως θα αναζητηθεί να αξιοποιηθεί το μακρινό τους σουτ.
Οι Χιτ, με λίγα λόγια, μπορεί να πει κανείς ότι έχει παίκτες στην περιφέρεια με μια μεγαλύτερη ικανότητα ευελιξίας σε ρόλους και προσφοράς στο παιχνίδι, ανάλογα με το τι αυτό ζητά. Οι Σέλτικς, από την άλλη, υπηρετούν συγκεκριμένα πράγματα στην τακτική τους, τα οποία πετυχαίνουν σε απόλυτο βαθμό, καθώς διαθέτουν τους παίκτες, που μπορούν να το υποστηρίξουν όσο ελάχιστοι στη λίγκα και το θέμα είναι, φυσικά, αν θα επικρατήσει το δικό τους solid παιχνίδι ή οι «χαμαιλέοντες» από το Μαϊάμι.
Μπαμ… και κάτω
Στο «ζωγραφιστό» περιμένει κανείς να δει λίγο πιο συγκεκριμένα πράγματα από τις δύο πλευρές και η «μάχη» αυτή θα εξαρτηθεί από έναν πολύ μεγάλο παράγοντα, που ακούει στο πώς θα αντιμετωπιστεί ο Μπαμ Αντεμπάγιο. Δε μιλάμε, φυσικά, για τον κορυφαίο σέντερ της λίγκας, αλλά πρόκειται για έναν εκπληκτικό αθλητή, που προστατεύει όσο ελάχιστοι το καλάθι της ομάδας του και, επιπλέον, προσφέρει στα playoffs 14.6 πόντους ανά αγώνα, που μετρούν ως μπόνους σε όσα ήδη κάνει.
Εν ολίγοις, δηλαδή, ο Μπαμ φτάνει να είναι στο επίπεδο που πρέπει αμυντικά για τον Σπόλστρα κι ας μη σκοράρει μπροστά όσο οι υπόλοιποι. Είναι, όμως, ο δεύτερος σκόρερ στην postseason και αυτό αποτελεί επιπλέον «πονοκέφαλο» για τους Σέλτικς, οι οποίοι έχουν μονάχα τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς στα κυβικά του και το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορεί να προσφέρει τα ανάλογα, επιστρέφοντας από τον τραυματισμό του. Η «μάχη» αυτή είναι κομβική στην πορεία αυτής της σειράς και μπορεί να αναδείξει τον Ουίλιαμς ως «παράγοντα Χ» σε ενδεχόμενη πρόκριση της Βοστόνης.
Οι Χιτ βάζουν επιπλέον σκληράδα στη ρακέτα τους, επίσης, με την παρουσία του Πι Τζέι Τάκερ, που δεν χρειάζεται ακριβώς να τον συστήσουμε ως αμυντικό. Βασιζόμενοι, λοιπόν, σε ένα «τείχος» στο «ζωγραφιστό» τους και την επιπλέον ικανότητα του Αντεμπάγιο να σκοράρει, κάτι που έχει αναπτύσσεται χρόνο με τον χρόνο, ελπίζουν πως η ευέλικτη ανάλογα με τις ανάγκες του παιχνιδιού περιφέρειά τους θα λυθεί ως προς τις δουλειές, που πρέπει να κάνει.
Κάπου εδώ, όμως, μπαίνει άλλος ένας παράγοντας που οι Σέλτικς βάζουν στο παιχνίδι και δεν είναι άλλος από το μακρινό σουτ και για τους ψηλούς τους. Ο Αλ Χόρφορντ μπορεί να προκάλεσε ένα μικρό… μούδιασμα στην επιστροφή του, μετά την πλήρη αποτυχία στην Φιλαδέλφεια, αλλά έχει «κολλήσει» ιδανικά στο υπόλοιπο σύνολο, που γνώριζε άλλωστε ήδη σε αρκετά του κομμάτια, αν και το πιο σημαντικό είναι πως βρήκε τη βασική τριάδα της περιφέρειας ακόμη πιο ώριμο.
Ο Δομινικανός, λοιπόν, όπως και ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς, έχει την ικανότητα να αποτελέσει με τη σειρά του την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες χάρη στο μακρινό του σουτ, αποτελώντας τον πρώτο σουτέρ τριών πόντων της ομάδας του στα playoffs με ποσοστό στο 45.1%, ενώ στη σειρά με τους Μπακς σούταρε και με πάνω από 50%, άρα περισσότερα από τα μισά τρίποντα που επιχειρούσε. Αυτό μπορεί να παρουσιάσει πολλαπλά οφέλη, όπως το ίδιο το σκοράρισμα ή την ικανότητα να «τραβά» τον Αντεμπάγιο από τη ρακέτα και να δημιουργεί διαφορετικές συνθήκες στα ριμπάουντ, όπου η βασική τριάδα στην περιφέρεια των Σέλτικς μπορεί να ανταποκριθεί.
Κάπως έτσι, οι δύο ρακέτες μπορούμε να πούμε πως έχουν σίγουρα διαφορετικά μεταξύ τους στοιχεία, αλλά εδώ εντοπίζουμε ένα μεγαλύτερο εύρος παιχνιδιού από τους Σέλτικς, που ενδέχεται να πείσει τον Ίμε Ουντόκα να της δώσει μεγαλύτερο «βάρος», ελπίζοντας να βρει από εκεί τις μεγάλες του λύσεις. Θα επιμείνουμε, όμως, ότι αρχίζουν από το αν ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς μπορεί να αντιμετωπίσει τον Αντεμπάγιο σε τέτοιο βαθμό, που θα απελευθερώσει τον Χόρφορντ και κατά συνέπεια τους υπόλοιπους, ή αν απλά ο Μπαμ θα… καταπιεί τα πάντα στο πέρασμά του, όπως το 2020.
Όλα στην τελευταία λεπτομέρεια
Όπως διαπιστώνουμε, πρόκειται για μια «μάχη», που θα έχει αρκετή σκληρότητα, όπως έγινε στη σειρά των Μπακς με τους Σέλτικς. Θα έχει, όμως, πολύ περισσότερη έμφαση στη λεπτομέρεια, με τη διαφορά σε σύγκριση με τα »Ελάφια» να είναι πως οι Χιτ δεν έχουν απλά τον απόλυτο σούπερ σταρ, από τον οποίο περιμένουν τα πάντα και οι υπόλοιποι απλώς… τον κοιτάζουν στα δύσκολα.
Το Μαϊάμι έχει «σφυρηλατήσει» τους αθλητές του για τις κρίσιμες στιγμές και το ίδιο ακριβώς ισχύει για τους Σέλτικς. Κάθε πλευρά έχει τα πλεονεκτήματά της και δεν αποκλείεται σε κάθε παιχνίδι της σειράς να είναι κάτι ξεχωριστό, αυτό που θα προσφέρει την νίκη.
Το βέβαιο είναι, ότι βάζοντας στην «εξίσωση» όλα αυτά τα τακτικά και φυσικά στοιχεία, η σειρά αυτή θα αποτελεί μια αποθέωση του μπάσκετ. Ενδεχομένως και μια τέλεια απάντηση σε όσους θεωρούν λανθασμένα πως το ΝΒΑ γνωρίζει μόνο να προσφέρει σόου…
