Ο Γιάννης Χατζηνικόλας θα συνεχίσει την καριέρα του στους Wiha Panthers Schwenningen (Β’ κατηγορία Γερμανίας) και «φιλοξενήθηκε» στο web radio της ΕΟΚ για να μιλήσει για τη νέα αυτή πρόκληση στην καριέρα του, αλλά και την εμπειρία του απ’ την Αυστρία και την Oberwart. Έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην αγωνιστική φιλοσοφία του γερμανικού μπάσκετ, σχολιάζοντας και την πορεία που πραγματοποίησαν τα "πάντσερ".
Αναλυτικά οι δηλώσεις του:
Για το πώς αποφάσισε να πάει στους Wiha Panthers: «Μετά και την περσινή μου εμπειρία στο εξωτερικό (σ.σ. Αυστρία) ήθελα να συνεχίσω στο εξωτερικό, σ’ ένα ίσως καλύτερο πρωτάθλημα από θέμα επιπέδου. Προσπαθούσα, βέβαια, κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου να πάω σε πρωταθλήματα 1ης κατηγορίας, δεν έτυχε κάτι, ήρθε η πρόταση απ’ την Wiha Panthers και χωρίς να ‘χω κάποια καλύτερη επιλογή δέχθηκα. Ήταν σαν ευκαιρία να πάω να παίξω και να είμαι σε φόρμα».
Για το αν σκεφτόταν την επιστροφή του στην Ελλάδα: «Όπως είπα, ήθελα να συνεχίσω στο εξωτερικό. Μετά και τις χρονιές που είχα στην Ελλάδα, ήθελα περισσότερο να ζήσω την εμπειρία του εξωτερικού, να δω πώς είναι να σε αντιμετωπίζουν σαν ξένο παίκτη. Μού άρεσε αυτή η διαδικασία, δεν ήθελα καθόλου να γυρίσω στην Ελλάδα και εν τέλει κατέληξα στη Β’ Γερμανίας (σ.σ. Pro A)».
Για το λόγο που τον επέλεξε η ομάδα: «Εμένα ο δικός μου προπονητής είναι Σέρβος και έχει μια διαφορετική φιλοσοφία απ’ τη γερμανική, ήθελε ένα άτομο να οργανώνει περισσότερο την ομάδα και να σετάρει τους υπόλοιπους. Είδε τι μπορώ να κάνω σ’ αυτό το κομμάτι που έτσι είναι και το στυλ μου και γι’ αυτόν το λόγο με επέλεξε».
Για το φετινό στόχο της ομάδας του: «Απ’ ό,τι μου είπαν οι άνθρωποι της ομάδας δεν πήγαν τόσο καλά πέρυσι και προχώρησαν σε ολικό rebuild. Για φέτος λένε ότι θέλουν να μπούμε στα play-offs, αλλά είμαστε 12 καινούργιοι παίκτες, ακόμη δε μπορούμε να έχουμε κάποια σαφή και ακριβής εικόνα για το πού μπορούμε να φτάσουμε».
Για το αν έχει μείνει ακόμη ο ενθουσιασμός της επιτυχίας τους στο Ευρωμπάσκετ στους Γερμανούς: «Η αλήθεια είναι ότι με το που ήρθα όλοι μου έλεγαν για το πώς η Γερμανία κέρδισε την Ελλάδα, το πόσο εύκολα την κέρδισε. Γενικότερα το είδα κι εγώ σαν ευκαιρία, διότι τώρα που είχαν και μια διάκριση σαν χώρα στο Ευρωμπάσκετ ίσως να ‘ρθει πιο κοντά ο κόσμος στο γερμανικό μπάσκετ. Γενικότερα τα τελευταία χρόνια το γερμανικό μπάσκετ, ακόμα και στα πρωταθλήματα χαμηλότερης κατηγορίας, έχει ανέβει το επίπεδο».
Για την οργάνωση και τους περιορισμούς του πρωταθλήματος της Pro A: «Γενικά είναι πολύ οργανωμένη η κατηγορία. Δεν είμαι πολύ καιρό εδώ για να έχω ολοκληρωμένη άποψη, η 8η μέρα είναι σήμερα (30/09), αλλά απ’ όσα έχω δει ως τώρα και απ’ τα γήπεδα που ‘χουμε πάει και παίξαμε φιλικά, δεν έχει καμία σχέση με τα ελληνικά δεδομένα. Βλέπω γήπεδα 2-3 χιλιάδων θέσεων σε πρωτάθλημα Α2 ουσιαστικά. Επίσης, με τους ξένους μπορείς να έχεις και 6 απ’ ό,τι έχω καταλάβει, αλλά υπάρχει ένας συγκεκριμένος περιορισμός στους Γερμανούς που παίζουν κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, πρέπει ανά πάσα στιγμή να είναι 2 ή 3 μέσα στο παρκέ. Το αναγνωρίζεις και απ’ τις μπλούζες, βάζουν μια σημαία της Γερμανίας στη μπλούζα για να μη μπερδεύεται ο προπονητής, η γραμματεία, οι διαιτητές. Δεν υπάρχει πάντως ηλικιακό όριο, είναι ανεξαρτήτου ηλικίας».
Για τον τρόπο παιχνιδιού της Pro A: «Η λίγκα εδώ της Γερμανίας και γενικότερα το γερμανικό μοντέλο μπάσκετ είναι «Run ‘n Gun», έχει πολύ transition παιχνίδι, πολύ τρίποντο. Έτσι παίζουν και οι ομάδες, μπορείς να δεις ομάδες που να παίζουν και οι 5 παίκτες έξω και να σουτάρουν. Επειδή παίζουμε και το Σάββατο το πρώτο παιχνίδι του πρωταθλήματος, στο scouting που κάναμε σε μια ομάδα της Δρέσδης είδαμε 10 σερί επιθέσεις, σε κανονική ροή παιχνιδιού, να σουτάρει μόνο τρίποντα και όχι μόνο απ’ τους περιφερειακούς, αλλά και απ’ τους ψηλούς».
Για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μέχρι τώρα: «Επειδή ήταν η πρώτη μου χρονιά που μπήκα αργά σε μια ομάδα στην προετοιμασία της, μπήκα ουσιαστικά «σφήνα» και αναγκάστηκαν οι άνθρωποι να περάσουν πάλι όλη την τακτική τους απ’ την αρχή. Δεν έχουμε κάνει κανένα ρεπό αυτές τις 8 μέρες για να μπορέσω κι εγώ να μπω στη φιλοσοφία της ομάδας. Εξωαγωνιστικά, επειδή δεν έχω βολευτεί 100% ακόμα, υπήρχε ένα πρόβλημα με το σπίτι που θα έχω. Έχω αναγκαστεί αν συγκατοικώ για μια βδομάδα με ένα παιδί και τα βρίσκουμε, προσπαθούμε να συνεννοηθούμε».
Για τους προσωπικούς του στόχους έπειτα μετά το τέλος της φετινής σεζόν: «Σίγουρα και εγώ μέσα απ’ την ομάδα θα ‘θελα ν’ αναδειχθώ και θα ‘θελα προφανώς μέσα απ’ αυτήν τη χρονιά, αν μπορέσω και είναι εφικτό, να πάω στην 1η κατηγορία της Γερμανίας ή σε κάποιο πρωτάθλημα καλύτερης δυναμικής, αν όχι στη Γερμανία».
Για την απόφασή του να πάει στην Αυστρία και την Oberwart: «Ήταν μια απόφαση που την είχα πάρει πολύ καιρό πριν. Ήθελα να φύγω απ’ την Ελλάδα και να δοκιμάσω τις ικανότητές μου στο εξωτερικό, να αισθανθώ λίγο πιο «σημαντικός», να έχω παραπάνω ευθύνες. Δέχθηκα την πρόταση απ’ την αυστριακή Oberwart, σ’ ένα πρωτάθλημα που δε θεωρείται τόσο δυνατό και σε μια χώρα που το μπάσκετ δε θεωρείται απ’ τα καλά της αθλήματα».
Για την προσαρμογή του στην ομάδα: «Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα στην αρχή, όχι τόσο απ’ τη ζωή και την καθημερινότητα εκεί, αλλά απ’ το μπάσκετ. Εκεί δεν έχουν υψηλή μπασκετική παιδεία, οπότε κάποια πράγματα που θεωρούσα εγώ δεδομένα μπασκετικά δεν τα είχαν εκεί. Έτσι, έπρεπε κι εγώ να τα πω στους συμπαίκτες μου, ο προπονητής μού ‘χε αναθέσει κι αυτόν το ρόλο, ήταν γενικά κάτι που δεν είχα ξανακάνει στην καριέρα μου. Ήταν διαφορετικός ο ρόλος μου εκεί και θεωρώ ότι ανταπεξήλθα σε υψηλό βαθμό, παρ’ ότι ο πρώτος μήνας ήταν δύσκολος».
Γι’ αυτό που του έκανε εντύπωση απ’ την Oberwart: «Σίγουρα μού έκανε τεράστια εντύπωση ότι πηγαίναμε σε όλα τα παιχνίδια, ανεξαρτήτου απόστασης, με πούλμαν αυθημερόν, κάτι που δε γίνεται στην Ελλάδα. Ήταν δύσκολο να το συνηθίσω αυτό και πιστεύω ότι αυτός ήταν κι ο λόγος που στα ημιτελικά του πρωταθλήματος δε μπορέσαμε να παίξουμε καλά λόγω της κούρασης, γιατί ήταν 5ωρο το ταξίδι για να πάμε, και αποκλειστήκαμε».
