Ο πρώτος γύρος στο Basketball Champions League ολοκληρώθηκε και πλέον το δείγμα των ομάδων όσον αφορά τη δυναμικότητα και τις προοπτικές τους είναι αρκετά ασφαλές. Επιτρέπει επίσης συγκρίσεις σχετικά με τις προσδοκίες που υπήρχαν από αυτές στην αρχή της σεζόν, αλλά και την περσινή εικόνα τους.
Τούτων δοθεντων, το basketa.gr επιχειρεί να μοιράσει τους ελέγχους προόδου των 32 ομάδων της διοργάνωσης. Ποιες πάνε καλύτερα του αναμενομένου, ποιες χειρότερα και ποιες είναι στα ίδια; Οι ελληνικές ομάδες, πάντως, τα πάνε μια χαρά.
ΣΤΑ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ
Προμηθέας (5-2): Για νεοφώτιστος όχι μόνο στο Basketball Champions League, αλλά και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις γενικά, τα πάει σούπερ. Κυρίως διότι δείχνει χαρακτήρα ομάδας που έχει γράψει χιλιόμετρα στην Ευρώπη, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει. Με πέντε νίκες σε επτά αγώνες και με τρεις σε τέσσερις μακριά από την Πάτρα έχει την πρόκριση στην επόμενη φάση στο τσεπάκι του, πολύ πιο εύκολα απ' όσο θα περίμενε κανείς για νεοφώτιστο. Κι όλα αυτά, παρόλο που δεν του λείπουν τα προβλήματα τραυματισμών, τα οποία δεν του επιτρέπουν να παίξει πλήρης.
ΑΕΚ (6-1): Κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι είδηση ότι η κάτοχος του τροπαίου προπορεύεται στον όμιλό της έχοντας υποστεί μόλις μία ήττα στον πρώτο γύρο, όμως η ΑΕΚ είχε δύο σημαντικά εμπόδια να υπερβεί. Πρώτον, περιέκοψε κατά τι το μπάτζετ της σε σχέση με πέρυσι, άρα ήταν ένα ζητούμενο να φτιάξει εξίσου καλή ομάδα με λίγο λιγότερα χρήματα. Και δεύτερον, πλήττεται από σωρεία τραυματισμών, που δεν της έχουν επιτρέψει να παίξει πλήρης σε κανένα παιχνίδι ως τώρα. Τελευταία μάλιστα παίζει χωρίς πλέι μέικερ, αφού είναι τραυματίες και οι δύο που έχει. Κατά συνέπεια το 6-1 στο τέλος του πρώτου γύρου είναι επιτυχία. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που πέρυσι τέτοιον καιρό είχε 3-4.
Μούρθια (6-1): Το καλοκαίρι αντιμετώπισε πολλά οικονομικά προβλήματα και το να φτιάξει μια ανταγωνιστική ομάδα και φέτος δεν ήταν ούτε αυτονόητο ούτε εύκολο. Κράτησε τον Σόκο, αλλά έχασε τους άλλους καλούς ψηλούς της (Φαβεράνι, Λίμα) και τον Χάνα, παίκτες που είχαν συμβάλει αποφασιστικά ώστε να φτάσει στο φάιναλ φορ της Αθήνας. Παρ' όλα αυτά τα κατάφερε και η ομάδα που παρατάσσει στο BCL τα πάει καλύτερα από πέρυσι. Την περσινή σεζόν είχε πετύχει 7 νίκες σε ολόκληρη την κανονική περίοδο και προκρίθηκε στην επόμενη φάση στις ισοβαθμίες. Φέτος έχει έξι νίκες με τη συμπλήρωση μόνο του πρώτου γύρου.
Χολόν (5-2): Πολύ ανεβάσμενη σε σχέση με πέρυσι, οπότε ήταν σάκος του μποξ με μόλις τρεις νίκες στην κανονική περίοδο. Φέτος έχει ήδη πέντε νίκες στους επτά πρώτους αγώνες της και είναι εντελώς μεταμορφωμένη, καθώς την οδηγεί ο καταπληκτικός σκόρερ Καλίφ Ουάιατ, που σκοράρει σχεδόν σχεδόν 23 πόντους ανά αγώνα.
Βενέτσια (5-2): Το σκεφτήκαμε πολύ αν θα έπρεπε να βάλουμε εδώ τη Βενέτσια, αλλά τελικά μετά από πολλή σκέψη, μάλλον της αξίζει. Έχει χάσει μεν δύο παιχνίδια στην έδρα της ως τώρα, όμως συνολικά η εικόνα που εμφανίζει είναι καλύτερη από αυτήν που εμφάνιζε πέρυσι. Έχει πιο γεμάτο ρόστερ και πείθει περισσότερο. Έχει ήδη πέντε νίκες, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνά κανείς πως πέρυσι έμεινε εκτός συνέχειας, παρότι είχε κάνει 8 νίκες.
Αντβέρπ (3-4): Σε έναν όμιλο με καλές ομάδες από ισχυρά πρωταθλήματα, έχει πετύχει τρεις νίκες στο τέλος του πρώτου γύρου και βρίσκεται για τα καλά στο κόλπο της πρόκρισης στην επόμενη φάση. Στο ντεμπούτο της στο BCL η Αντβέρπ είναι ανταγωνιστική και το ότι είναι η μόνη ομάδα που έχει νικήσει την πιο ισχυρή ομάδα του ομίλου, τη Χάποελ Ιερουσαλήμ, λέει πολλά.
Βίρτους Μπολόνια (7-0): Η ιστορική ομάδα της Μπολόνια επιστρέφει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και μέχρι στιγμής κάνει πάταγο. Ολοκλήρωσε τον πρώτο γύρο αήττητη, είναι η μοναδική ομάδα από τις 32 του BCL που δεν έχει χάσει παιχνίδι και δείχνει διατεθειμένη να φτάσει ψηλά. Έχει αρκετά ποιοτικό ρόστερ, τον Κέβιν Πάντερ που κατέκτησε πέρυσι το τρόπαιο και... ξέρει, ενώ έχει περάσει και από δύο δύσκολες έδρες, όπως αυτές του Προμηθέα και της Μπεσίκτας.
ΣΤΑ ΚΑΤΩ ΤΟΥΣ
Αβελίνο (5-2): Μπορεί το ρεκόρ της να είναι πολύ καλό και σίγουρα καλύτερο από το περσινό, όταν σημείωσε έξι νίκες σε όλη την κανονική περίοδο και αποκλείστηκε, ωστόσο από αυτή την Αβελίνο περιμέναμε περισσότερα. Με Αμερικανούς όπως ο Νόρις Κόουλ, ο Ντεμέτρις Νίκολς και ο Κάλεμπ Γκριν, που μέχρι πρόσφατα έπαιζαν στην Ευρωλίγκα και πολύ γεμάτο και ποιοτικό ρόστερ, θα έπρεπε κανονικά σε αυτό τον όμιλο να είναι αήττητη. Ειδικά η τελευταία ήττα της, εντός έδρας από τη Βέντσπιλς, είναι ενδεικτική της έλλειψης σοβαρότητας που υπάρχει στη ομάδα.
Μπάνβιτ (4-3): Καμία σχέση με την Μπάνβιτ που ξέραμε τα προηγούμενα χρόνια και ειδικά πέρυσι, οπότε πέτυχε εννέα νίκες στην κανονική περίοδο και έφτασε ως τα προημιτελικά. H οικονομική κρίση στην Τουρκία την ανάγκασε να περικόψει δραστικά το μπάτζετ της, με αποτέλεσμα να φύγουν τόσο ο (πολύ καλός) προπονητής, Σάσο Φιλιπόσκι, όσο και όλοι οι καλοί παίκτες της (Καλοϊάρο, Βίντμαρ, Τόμας, Ράουτινς κλπ.). Φέτος είναι σκιά του εαυτού της και μάλλον επιτυχία είναι αυτό το 4-3 που έχει, αν αναλογιστεί κανείς ότι στο τουρκικό πρωτάθλημα έχει ξεκινήσει με 1-6 και κινδυνεύει με υποβιβασμό!
Λε Μαν (2-5): Από την πρωταθλήτρια Γαλλίας περιμέναμε πολύ περισσότερα, όμως, όπως συνήθως συμβαίνει με τις γαλλικές ομάδες, ποτέ δεν ξέρεις πότε θα είναι του ύψους και πότε του βάθους. Έχασε βέβαια κάποιους βασικούς παίκτες από την περσινή ομάδα, όπως ο Τζάστιν Κομπς και ο Γιουσούφα Φολ, όμως και πάλι δεν δικαιολογείται η ως τώρα πορεία της. Δύο νίκες έχει κάνει όλες κι όλες, καμία εξ αυτών εκτός έδρας, και κινδυνεύει να χάσει το τρένο.
Λούντβιγκσμπουργκ (2-5): Άλλη μεγάλη απογοήτευση. Η ομάδα που έκλεψε πέρυσι την παράσταση στο BCL φτάνοντας ως το φάιναλ φορ, φέτος σέρνεται, καθώς άλλαξε εντελώς το ρόστερ της, έφυγαν όλοι οι καλοί (Ουόκαπ, Έβανς, Τζόνσον κλπ.) και ο κόουτς Τζον Πάτρικ, ο μόνος που έμεινε, αναγκάστηκε να την φτιάξει από την αρχή. Όμως τα υλικά δεν είναι καλά αυτή τη φορά και δεν μπορεί να παίξει την γνωστή του πιεστική και καλή άμυνα. Πέρυσι η Λούντβιγκσμπουργκ δεχόταν 69,6 πόντους ανά αγώνα της κανονικής περιόδου και φέτος δέχεται 84,1. Κι αυτό τα λέει όλα.
Ναντέρ (3-4): Διεκδικεί με ακέραιες πιθανότητες μια θέση στην πρώτη τετράδα, αλλά δεν είναι η Ναντέρ που είδαμε πέρυσι. Έχει χάσει βασικούς συντελεστές της περσινής πορείας της, όπως οι Σάφαρτζικ και Σούλερ, γι' αυτό δεν πείθει τόσο πολύ. Πέρυσι είχε πέντε ήττες σε όλη την κανονική περίοδο και φέτος έχει τέσσερις μόνο στον πρώτο γύρο, ενώ και εντός έδρας είναι χειρότερη, καθώς έχει ήδη κάνει δύο ήττες, τη στιγμή που πέρυσι είχε μία σε όλη την κανονική περίοδο.
Μπάμπεργκ (4-3): Ήρθε από την Ευρωλίγκα δίνοντας την εντύπωση ότι θα κυριαρχήσει, αλλά μέχρι στιγμής δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η ανάγκη να περικόψει το μπάτζετ της την έχει αποδυναμώσει, αφού δεν ήταν δυνατό να αντικαταστήσει παίκτες όπως ο Χάκετ κι ο Ντορέλ Ράιτ, για παράδειγμα, με καλύτερους, ενώ και ο προπονητής, Άιναρς Μπαγκάτσκις έχει μια φιλοσοφία λίγο... όσα πάνε κι όσα έρθουν και δεν μπορεί να δώσει τη στιβαρότητα που είχε τα προηγούμενα χρόνια η ομάδα. Πάντως αντμετώπισε και προβλήματα τραυματισμών (Ζήσης, Χέκμαν κλπ.), που την ταλαιπώρησαν. Η ουσία είναι ότι ήδη έχει κάνει δύο ήττες στην έδρα της και δεν πείθει ιδιαίτερα.
Νίμπουρκ (2-5): Πέρυσι είχε εντυπωσιάσει με την παρουσία της και είναι αλήθεια πως χρειάστηκε να συνομωτήσει το σύμπαν για να την αποκλείσει η ΑΕΚ από τα προημιτελικά, φέτος όμως έχει προβλήματα. Η απώλεια του Κέντρικ Ρέι, που πήγε στη Μακάμπι, δεν είναι από αυτές που αναπληρώνονται εύκολα και χωρίς αυτόν η ομάδα δεν έχει την ίδια ποιότητα. Παρ' όλο που και φέτος, όπως και πέρυσι, είναι αήττητη στο πρωτάθλημα της Τσεχίας, στο BCL δεν έχει την ίδια ευχέρεια. Κι είναι πλέον και μαθηματικά βέβαιο ότι δεν θα μπορέσει να πετύχει τις 10 νίκες που σημείωσε πέρυσι.
Ντιζόν (1-6): Εντάξει, δεν είναι καμία υπερδύναμη ούτε περίμενε κανείς να βγάλει μάτια, αλλά θα μπορούσε να είχε πετύχει κάτι καλύτερο από αυτή τη μία νίκη. Άλλωστε στο γαλλικό πρωτάθλημα δε τα πάει άσχημα, έχει ήδη επτά σε 11 αγώνες ως τώρα. Μαζί με τη Λε Μαν έχουν τις δύο χειρότερες επιθέσεις στο Basketaball Champions League (70,4 πόντοι η Λε Μαν και 71,1 πόντοι η Ντιζόν) κι αυτό εξηγεί την πορεία τους.
Στρασμπούρ (4-3): Τα πάει σαφώς καλύτερα από τις άλλες δύο γαλλικές ομάδες, όμως σε σχέση με την εμπειρία της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αλλά και αυτό που παρουσίασε πέρυσι δεν είναι όσο καλή θα έπρεπε. Έχει χάσει πολύ σημαντικούς παίκτες (Μποστ, Ράιτ, Λαμπεϊρί, Λόγκαν, Λελούπ κ.ά,) και δεν είναι εύκολο να τους αναπληρώσει, κάτι που έχει αντίκτυπο στην πορεία της. Πέρυσι είχε κάνει μόλις μία ήττα στην έδρα της σε επτά αγώνες της κανονικής περιόδου, φέτος έχει μία ήττα σε τρεις εντός έδρας αγώνες ως τώρα, ενώ ο Προμηθέας και η Μπαϊρόιτ της έβγαλαν το... λάδι μέχρι να τους κερδίσει.
Μπεσίκτας (3-4): Όπως όλες οι τουρκικές ομάδες, με εξαίρεση τις Φενερμπαχτσέ και Εφές, έχει πέσει θύμα της μεγάλης οικονομικής κρίσης, που πλήττει τη γείτονα, με αποτέλεσμα να βάλει κι αυτή... μαχαίρι στο μπάτζετ. Η φετινή ομάδα δεν έχει καμία σχέση με την περσινή όσον αφορά την ποιότητα του ρόστερ και ο κόουτς Ντούσαν Ιβάνοβιτς προσπαθεί να κάνει δουλειά υπό αντίξοες συνθήκες. Τελευταία, μάλιστα, έχει αρχίσει να ακούγεται ότι θα τα βροντήξει και θα φύγει, καθώς είναι απλήρωτος. Η ουσία είναι ότι πέρυσι η Μπεσίκτας έκανε περίπατο στην κανονική περίοδο με 1ο νίκες, ενώ φέτος αγκομαχά με μόλις τρεις νίκες στον πρώτο γύρο.
Οστάνδη (2-5): Δεν περίμενε κανείς από αυτή να κυριαρχήσει, ωστόσο φαίνεται να είναι λιγότερο ανταγωνιστική σε σχέση με πέρυσι, οπότε αποκλείστηκε από τη φάση των "16" στις ισοβαθμίες. Έχει καταφέρει να χάσει στην έδρα της ακόμα και από την χειρότερη ομάδα του ομίλου, την Ολίμπια Λουμπλιάνας και η πρόσφατη νίκη της στο Στρασβούργο, μάλλον ως αναλαμπή μπορεί να χαρακτηριστεί. Έχει πετύχει μόνο μια νίκη σε τέσσερις αγώνες στην έδρα της ως τώρα και γενικά μοιάζει να είναι χειρότερη από πέρυσι.
ΣΤΑ ΙΔΙΑ
ΠΑΟΚ (4-3): Κατά την προσφιλή του τα τελευταία χρόνια συνήθεια ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε υποτονικά τη σεζόν, αλλά στην πορεία βρίσκει τα πατήματά του και προχωρά. Έχοντας πετύχει τέσσερις συνεχόμενες νίκες, με τελευταία την πολύ σπουδαία μέσα στη Κανάρια Νησιά επί της Τενερίφης, βρίσκεται πλέον εντός τετράδας και κάνει ό,τι έκανε και πέρυσι τέτοιον καιρό. Κινείται στις παρυφές της τετράδας και είναι σταθερά στο κόλπο της πρόκρισης στην επόμενη φάση. Μόνο που φέτος έχει λίγο καλύτερα νούμερα, καθώς σκοράρει περισσότερο σε σχέση με πέρυσι (79 έναντι 75,8).
Νίζνι Νόβγκοροντ (3-4): Κανείς δεν περίμενε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτήν. Είναι μια ρώσικη ομάδα χωρίς μεγάλα ονόματα στο ρόστερ της, που κινείται στη μετριότητα και στη VTB και διακρίνεται για την αστάθειά της. Έχει περισσότερες νίκες εκτός έδρας απ' ό,τι στην έδρα της και γενικώς είναι ή του ύψους ή του βάθους.
Άνβιλ (3-4): Παίζει στο Basketball Champions League ως πρωταθλήτρια Πολωνίας, που δεν έχει και το πιο δυνατό πρωτάθλημα της Ευρώπης. Άρα και από αυτήν οι απαιτήσεις δεν ήταν μεγάλες. Το ότι διεκδικεί την παρουσία της στην πρώτη τετράδα ήταν αναμενόμενο, όπως αναμενόμενο ήταν ότι δεν θα μπορούσε να στοχεύσει πιο ψηλά.
Τενερίφε (6-1): Από συστάσεως του BCL είναι από τις δυνατότερες ομάδες και μόνιμες πρωταγωνίστριές του. Την πρώτη σεζόν το πήρε, πέρυσι τελείωσε την κανονική περίοδο με ρεκόρ 12-2, αλλά την... πάτησε στη φάση των "16" από τη Μούρθια, και φέτος είναι και πάλι ακαταμάχητη. Ο ΠΑΟΚ ήταν η πρώτη ομάδα που τη νίκησε, μέσα στην έδρα της μάλιστα, μόλις την τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου, καθώς προηγουμένως έδειχνε να μην έχει αντίπαλο.
Βόννη (3-4): Άοσμη, άγευστη, άχρωμη, όπως και πέρυσι. Ικανή να κερδίσει τον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη και να χάσει από τη Ναντέρ εντός έδρας, δεν δείχει ότι μπορεί να κάνει το κάτι παραπάνω, παρόλο που δεν έχει κακό ρόστερ. Πέρυσι πέτυχε πέντε νίκες και αποκλείστηκε πανηγυρικά από την επόμενη φάση, φέτος είναι λίγο καλύτερα με τις τρεις νίκες στο τέλος του πρώτου γύρου, αλλά και πάλι τίποτα δεν είναι δεδομένο μαζί της.
Φριμπούρ (1-6): Και μόνο το ότι μια ομάδα από την ανυπόληπτη μπασκετικά Ελβετία παίζει στο Basketball Champions League είναι μεγάλη επιτυχία. Από εκεί και πέρα τα αποτελέσματά της είναι αναμενόμενα. Έχει παλέψει και τα τρία παιχνίδια στην έδρα της, έχοντας πάρει και μια νίκη επί της Οπάβα, έχει ηττηθεί κατά κράτος στους εκτός έδρας αγώνες της, με εξαίρεση αυτόν με τη Ναντέρ, που τον πάλεψε, και γενικά δεν έχει εμφανίσει κάτι που να μας εκπλήσσει ευχάριστα ή δυσάρεστα.
Οπάβα (1-6): Ήταν εξ αρχής η πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου και το επιβεβαιώνει. Δεν έχει Αμερικανούς στη σύνθεσή της και αυτό αφαιρεί από την ανταγωνιστικότητά της και δεν της δίνει ιδιαίτερες ελπίδες να διεκδικήσει κάτι καλό από την παρουσία της σε αυτό τον όμιλο. Έχει νικήσει μόνο τη Ναντέρ εντός έδρας και κατά τα άλλα μετρά εύκολες ως επί το πλείστον ήττες. Το ότι είναι μόλις έκτη αυτή τη στιγμή στο πρωτάθλημα Τσεχίας, τα λέει όλα.
Χάποελ Ιερουσαλήμ (6-1): Επί της ουσίας είναι ομάδα Ευρωλίγκας με το ρόστερ που διαθέτει και τις δυνατότητές του. Ήταν αναμενόμενο ότι θα πρωταγωνιστούσε στον Γ' όμιλο και το επιβεβαιώνει. Έχει τη δεύτερη καλύτερη επίθεση στη διοργάνωση με 88 πόντους ανά αγώνα και γενικώς δείχνει πανίσχυρη. Παρ' όλα αυτά έχει χάσει ένα παιχνίδι από την Αντβέρπ στο Βέλγιο, που ήρθε να μας θυμίσει ότι διαχρονικά αυτή η ομάδα δεν φημιζόταν για τη σοβαρότητά της.
Λιετκαμπέλις (3-4): Κανείς δεν περίμενε από αυτή να πρωταγωνιστήσει, αντιθέτως όλοι υπολόγιζαν ότι θα διεκδικούσε μια θέση στην πρώτη τετράδα ενός δύσκολου ομίλου. Κι αυτό κάνει, δείχνοντας συνέπεια στην έδρα της, όπου έχει χάσει μόνο από την Αντβέρπ στην παράταση, αλλά και αδυναμίες μακριά από το γήπεδό της, όπου δεν έχει πετύχει νίκη ως τώρα.
Φουενλαμπράδα (3-4): Μια ομάδα που διαχρονικά παλεύει να βρει μια θέση στα πλέι οφ της Liga Endesa στην Ισπανία, προσπαθεί να κάνει το ίδιο και στο BCL. Θα περίμενε κανείς να πηγαίνει λίγο καλύτερα, μια και το ρόστερ της δεν είναι άσχημο, αλλά στερείται ευρωπαϊκής εμπειρίας και ο όμιλος είναι δύσκολος. Έχει ήδη δύο ήττες στην έδρα της, ενώ έχει πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή της.
Μπαϊρόιτ (3-4): Ξεκίνησε χάλια, με τέσσερις συνεχόμενες ήττες, αλλά τελευταία έχει πάρει φόρα, μετρά τρεις σερί νίκες και δείχνει να επανέρχεται στο περσινό καλό της επίπεδο, γι' αυτό βρίσκεται σε αυτή τη λίστα. Έχει χάσει σημαντικά στελέχη από την περσινή ομάδα, όπως οι Γκέιμπ Γιορκ, Ασέμ Μάρεϊ και Νέιτ Λίνχαρτ, κι ίσως γι' αυτό άργησε να πάρει μπροστά. Εσχάτως βάζει και κατοστάρες, οπότε έχει όλα τα φόντα να περάσει στους "16", όπως έκανε και πέρυσι.
Νεπτούνας (3-4): Άλλαξε πολύ σε σχέση με πέρυσι, καθώς έφυγαν βασικοί παίκτες (Σεϊμπούτις, Ζελιόνις κ.ά.), αλλά η αγωνιστική συμπεριφορά της παραμένει ίδια. Είναι δυνατή στην έδρα της, χάνει τη δύναμή της όταν φεύγει από αυτή και με τούτο το δεδομένο, βρίσκεται στις παρυφές της πρώτης τετράδας. Θα παλέψει μέχρι την τελευταία στιγμή για την πρόκριση στην επόμενη φάση, όπως πέρυσι, όταν τελικά προκρίθηκε.
Ολίμπια Λουμπλιάνα (1-6): Είναι η χειρότερη ομάδα του Δ΄ομίλου, αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο. Ούτε και πέρυσι διακρίθηκε ιδιαίτερα και το καλοκαίρι δεν έκανε κάποια τρομερή επένδυση για να αλλάξει το status της. Έχει πετύχει μόνο μία νίκη κι αυτή εκτός έδρας, στην Οστάνδη, και γενικώς πάει όσο... χάλια περιμέναμε.
