Ο Νεοκλής Αβδάλας και ο Ανδρέας Πατρίκης κλήθηκαν στην Εθνική Παίδων U16, έχοντας τεθεί επίσης αντιμέτωποι στα αντίστοιχα πανελλήνια πρωταθλήμα σε συλλογικό επίπεδο, και το Basketa.gr θυμάται την ιστορία των πατεράδων τους, δύο Δημήτρηδων με κοινή καταγωγή και αφετηρία και μια πορεία που... έδειξαν το δρόμο στα βλαστάρια τους.
«Like father, like son», αναφέρει ένα ρητό στα αγγλικά και σε πολλές περιπτώσεις βρίσκει εφαρμογή. Πολύ περισσότερο, δε, όταν το βλαστάρι επιχειρεί να ακολουθήσει τα «βήματα» του πατέρα του, πατώντας στα χνάρια του για να δημιουργήσει τη δική του διαδρομή. Και στο ελληνικό μπάσκετ, από γενιά σε γενιά, οι γονείς είχαν πάντοτε τον τρόπο να μεταφέρουν αυτή τη μαγεία του αθλήματος στα παιδιά τους, αυτό το μυστικό, που διατηρεί μέσα τους το ίδιο πάθος.
Η Μεσσηνία μπορεί σε συλλογικό επίπεδο να μην έχει να παρουσιάσει πολλά μέσα στα χρόνια, σε αντίθεση με εξίσου δημοφιλείς και πολυπληθείς περιοχές, ωστόσο πάντοτε είχε το λόγο της. Είναι η περιοχή, που ανέδειξε τον κορυφαίο σκόρερ της Basket League, Νίκο Χατζή, μέχρι να τον ρίξει από την κορυφή ο Βασίλης Σπανούλης. Είναι και ο τόπος, όπου πάντοτε το σπλάχνο ακολουθεί τον ίδιο δρόμο με τον πρόγονό του, κάτι που επιβεβαίωσε με τις κλήσεις του για την Εθνική U16 ο Βαγγέλης Ζιάγκος.
Ο Νεοκλής Αβδάλας και ο Ανδρέας Πατρίκης, δύο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού μπάσκετ για το μέλλον, συναντώνται μαζί στην Εθνική Παίδων, αφού πρώτα είχαν «κονταροχτυπηθεί» στις αντίστοιχες πανελλαδικές διοργανώσεις με τις φανέλες Παναθηναϊκού και ΔΕΚΑ αντίστοιχα. Και οι δύο, παίρνοντας παραστάσεις από τους γονείς τους, έχουν φτάσει στο σημείο να διαθέτουν τη δυνατότητα να ξεπεράσουν την ιστορία, που εκείνοι δημιούργησαν και το Basketa.gr θυμάται τη διαδρομή των γονέων που… παιδεύει τέκνα.
Σαν ξεκινήσεις από Καλαμάτα μια βόλτα στους Αμπελόκηπους και… στα Πατήσια για ΟΑΚΑ-Θεσσαλονίκη
Οι γονείς των δύο νέων έχουν γράψει τη δική τους, ξεχωριστή, ιστορία. Στη μία περίπτωση, φυσικά, μιλάμε για τον Δημήτρη Αβδάλα, ένα από τα μεγαλύτερα ερωτηματικά του ελληνικού μπάσκετ εξαιτίας των προβλημάτων τραυματισμού, που αντιμετώπισε. Ο ίδιος, ξεκινώντας από την Καλαμάτα, πήγε μέχρι τη Θεσσαλονίκη, με τους ανθρώπους του Άρη να βλέπουν, και δικαίως, στο πρόσωπό του ένα σύγχρονο ψηλό, αν και στην πραγματικότητα θα έπρεπε να κατηφορίσει, για να γράψει ιστορία.
Ο προερχόμενος από τον Ποσειδώνα Αβδάλας, που είχε κοστίσει 19 εκατομμύρια δραχμές στους «κίτρινους», με τα 16 να μπαίνουν στο ταμείο της ομάδας του και τα τρία να του δίνονται ως πριμ υπογραφής, έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στον Σπόρτιγκ. Βρέθηκε στα Πατήσια, ως αντάλλαγμα για να αποκτήσει ο «Αυτοκράτορας» τον Ντίνο Αγγελίδη, κι έμελλε να μετατραπεί σε έναν εμβληματικό αρχηγό για τον ιστορικό αθηναϊκό σύλλογο, φτάνοντας μέχρι και στην έξοδο στο Κύπελλο Κόρατς.
Λίγα χρόνια αργότερα, θα τον γνωρίζαμε ως τον άνθρωπο, που θα διαφέντευε αγωνιστικά την Καλαμάτα ’80, συνεχίζοντας ένα πρόγραμμα πάνω στην νοοτροπία της ανάδειξης νέων, ταλαντούχων παικτών. Με τα χρόνια να περνούν, δε θα μπορούσαν να μη βρίσκονται στην ομάδα τα δικά του παιδιά, με τον Γιάννο και τον Νεοκλή, ειδικά, να ξεχωρίζουν. Αμφότεροι άρχισαν να… μοιάζουν στον πατέρα τους και στον Παναθηναϊκό το παρατήρησαν πολύ γρήγορα. Με τις ανάλογες εγγυήσεις να δίνονται, ανηφόρισαν οικογενειακώς για την Αθήνα, για ένα στοίχημα που έως τώρα πετυχαίνει, αφού ο Νεοκλής ήδη βρίσκεται στην ανδρική ομάδα και δίνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον και ο Γιάννος αγωνίζεται στα τμήματα υποδομής. Αμφότεροι, με σπουδαία όνειρα, απότοκο ενός πατέρα που τους έδειξε το δρόμο.
Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση του… συνονόματου του πατρός Αβδάλα, Δημήτρη Πατρίκη. Και πώς να μην πάρει έμπνευση ο μικρός Ανδρέας, βλέποντας το τι είχε πετύχει κάποτε ο εκ Πύλου ορμώμενος πατέρας του. Ο Πατρίκης, άλλωστε, έγινε γνωστός περισσότερο από κάθε άλλη περίπτωση για τη συμμετοχή του στη σπουδαία ομάδα των Αμπελοκήπων, στο σύνολο του Γιώργου Καλαφατάκη που επιτέλεσε ένα θαύμα με τις συνεχόμενες ανόδους έως την τότε Α1.
Από το 1990 έως το 1994 το… «Αμπελογκάρντεν», όπως το αποκαλούσαν, έγινε ένας σπουδαίος μπασκετικός τόπος συνάντησης και, μέσα σε πέντε σεζόν, η εκπληκτική δουλειά και η μαγική ομοιογένεια της ομάδας εκείνης (σ.σ. πρώτος δεξιά στους όρθιους), ήταν τα στοιχεία που την έφεραν από την ΕΣΚΑ στα μεγάλα σαλόνια, όπου και έμεινε για δύο χρόνια, σε μια από τις πιο όμορφες ιστορίες, που «γέννησε» αυτό το άθλημα στην χώρα μας, με τον Πατρίκη να είναι μέρος του εγχειρήματος.
Κάπως έτσι, ήταν απόλυτα λογικό και ο υιός Πατρίκης να ακολουθήσει παρόμοια πορεία, παίρνοντας και τη σπουδαία απόφαση να λάβει… ιδιαίτερα από τον Νίκο Χατζηβρέττα στη ΔΕΚΑ. Μπορεί το μεγάλο πρότζεκτ να ήταν ο Αλέξανδρος Σαμοντούροβ, αλλά αρκετοί παίκτες πέραν αυτού διακρίθηκαν, με τον Πατρίκη και τον Λιοτόπουλο να βοηθούν στις μεγάλες επιτυχίες της ομάδας στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα, βρίσκοντας τη θέση τους στην Εθνική U16.
Ο Νεοκλής Αβδάλας και ο Ανδρέας Πατρίκης είχαν… να μοιάσουν, συνεχίζοντας μια παράδοση που ξεκίνησαν οι γονείς τους, με απαρχή τον κοινό τους αγαπημένο τόπο. Τα μεσσηνιακά… αηδόνια, πάντα θα βρίσκουν άλλωστε τρόπο να σμίγουν. Από γενιά σε γενιά…
