Η Μύκονος εκπλήρωσε τα όνειρα που επιβεβαιώθηκαν πριν από μια τριετία σε έναν απογευματινό θρίαμβο στην Πεύκη και «σφραγίστηκαν» στην Καρδίτσα, με το νησί να έρχεται να προκαλέσει αίσθηση για όλους τους σωστούς λόγους, βλέποντας τη σκηνή του ελληνικού μπάσκετ να του στρώνεται.
Εκείνο το απόγευμα της 10ης Απριλίου 2022, πριν από κάτι λίγο περισσότερο από τρία χρόνια δηλαδή, φάνηκαν πολλά. Κυρίως δε, ο χαρακτήρας, η ταυτότητα και η διάθεση της Μυκόνου να αφήσει το στίγμα της στο ελληνικό μπάσκετ. Η ομαδάρα εκείνη του Άγγελου Τσάμη, του Βαγγέλη Καράμπουλα, του Πάρη Μάρτζου, του Βασίλη Αγγελακόπουλου, του Γιώργου Τσιάρα, του Θοδωρή Ονάσογλου, του Βασίλη Μακρή και των υπόλοιπων παιδιών, υπό τις οδηγίες του Δημήτρη Μανωλιτσάκη, «ισοπέδωσαν» με 84-61 στα Βόρεια προάστια την Πεύκη και οι διαθέσεις της ομάδας φανερώθηκαν, το δίχως άλλο.
Ήταν, τότε, που τις δύο ομάδες χώριζε μία νίκη και με μικρή διαφορά από το πρώτο ματς της Μυκόνου, με τους Κυκλαδίτες να έχουν αήττητη σεζόν 19 αγώνων και την ομάδα του Γιάννη Κτιστάκη να είναι εξαιρετική με μόλις ένα ψεγάδι στο ίδιο διάστημα. Από τότε, κύλησε το νερό στο αυλάκι μια και καλή, για να φτάσει η ομάδα τρία χρόνια αργότερα στα σαλόνια της GBL, με τη διοίκηση να υπόσχεται διπλό πάρτι για την άνοδο.
Το δεύτερο πάρτι, θα πραγματοποιηθεί σύμφωνα με την εξαγγελία στο πασίγνωστο Super Paradise την Κυριακή (11/5). Κι αυτό, για μια ομάδα που εξελίχθηκε σε ένα... μπασκετικό Super Paradise, έχοντας όλα τα εχέγγυα να δημιουργήσει τη δική της ιστορία, αγωνιστικά, διοικητικά και... ονομαστικά, κάνοντας όλη την GBL πλέον να φωνάζει το ξακουστό σε όλο τον κόσμο «Μύκονοοοοος».
Ένα διαφορετικό νησιώτικο «παραμύθι»
Ο ΑΟ Μυκόνου έφτασε σε μια επιτυχία πολύ μεγαλύτερη από την αγωνιστική του «εκτόξευση» μέσα στα χρόνια, φτάνοντας μέχρι τη μεγάλη κατηγορία. Κατάφερε να συνδυάσει τον κοσμοπολίτικο αέρα του νησιού και να τον προβάλλει στη... σωστή ποσότητα, μαζί με τη δίψα των μόνιμων κατοίκων να φημίζεται ο τόπος τους για κάτι άλλο πέρα από τον τουρισμό, χωρίς το ένα στοιχείο να παρεμβάλλεται στο άλλο, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κάτι «φρέσκο», όπως το χαρακτήρισε πολύ σωστά στις δηλώσεις του στο Action 24 ο Βαγγέλης Ζιάγκος.
Σε αυτή τη λογική και με την αντίστοιχη απαραίτητη επένδυση, ο ΑΟ Μυκόνου προκάλεσε αίσθηση, μετά την άνοδο από τη Γ' Εθνική και νυν National League 2, στη Β' Εθνική και νυν National League 1, ανταγωνιζόμενος σθεναρά τον πανίσχυρο Μίλωνα, τον οποίο δεν μπορούσε να ακολουθήσει στην αήττητη πορεία του, ενώ στη συνέχεια βρήκε μπροστά του και τον αποφασισμένο για επιστροφή Πανιώνιο. Ένα έργο διόλου εύκολο, που εν τέλει δικαίωσε τους ανθρώπους της Μυκόνου, καθώς θα έβλεπαν την ομάδα τους πολύ γρήγορα στην Elite League.
Η ευκαιρία για τη wild card δεν χάθηκε και άμεσα ο ΑΟ Μυκόνου συστήθηκε σε μια κατηγορία, που πλέον αποδεικνύει ότι είναι προορισμός για όλους. Εκεί, φυσικά, χρειάστηκε μια αρχική αναγνωριστική σεζόν, που ξεκίνησε με τον Γιάννη Τζήμα στον πάγκο, συνεχίστηκε με τον Γιώργο Σκαραφίγκα και ολοκληρώθηκε με τον Άγγελο Τσάμη, με τη 10η θέση με ρεκόρ 14-16 να αποτελεί απλά μια αρχή, αποφασίζοντας το καλοκαίρι για το πιο μεγάλο «βήμα» στην ιστορία του συλλόγου.
Η διοίκηση άρχισε να σχεδιάζει την επόμενη ημέρα στην GBL με την αναβάθμιση του γηπέδου, ώστε να γίνει το νησί προορισμός και για το μπάσκετ, ενισχύθηκε σε κάθε τομέα, με παράγοντες ανθρώπους του μπάσκετ με γνώση και πείρα ετών στα γήπεδα, με ένα τεχνικό επιτελείο με επικεφαλής τον Βαγγέλη Ζιάγκο των ουκ ολίγων γνώσεων από τις διαφορετικές του εμπειρίες σε Ελλάδα και εξωτερικό, που συμπληρωνόταν από τον ενθουσιασμό των βοηθών του, καθώς και μια σειρά από αθλητές, που έχουν περάσει από καταστάσεις κάθε είδους.
Το μικρό «σοκ» της απώλειας του Unicef Trophy από την ΝΕ Μεγαρίδος, δύσκολα θα μπορούσε να ξεπεραστεί από μια ομάδα, που την ίδια στιγμή προχωρούσε και σε αγωνιστικές αλλαγές παρά το γεγονός, ότι βρισκόταν ήδη στην κορυφή του πρωταθλήματος, με κίνδυνο διατάραξης της αγωνιστικής ισορροπίας. Με μεθοδικότητα και σιγουριά, όμως, ο ΑΟ Μυκόνου εξασφάλισε τελικά αυτή την πρωτιά στην ισοβαθμία έναντι των Μεγάρων, φτάνοντας έως το τέλος της διαδρομής.
Η διαδρομή αυτή, ξεκινώντας ουσιαστικά από εκείνο το απόγευμα στην Πεύκη και φτάνοντας μέχρι την 8η Μαΐου στην Καρδίτσα, έφερε τη Μύκονο εκεί, όπου στόχευε εξαρχής. Να γίνει το νησί διάσημο για τους, σωστούς, αθλητικούς λόγους. Και, κάπως έτσι, το αποτέλεσμα με τα Μέγαρα ήταν η ολοκλήρωση αυτού του εξαιρετικού κύκλου, για να αρχίσει ένας νέος στα σαλόνια, προσφέροντας κάτι διαφορετικό με πολλαπλούς τρόπους στο ελληνικό μπάσκετ.
Η σκηνή, πλέον, ανήκει και στη Μύκονο. Σειρά της είναι να αποδείξει, αν θα κάνει άπαντες να ζητωκραυγάζουν και για ένα πάρτι με διαφορετική υφή, από αυτά που ο πλανήτης έχει συνηθίσει στο νησί εδώ και δεκαετίες...
