Ο Αίολος Αγυιάς πήρε τον τίτλο σε έναν τρομερά ανταγωνιστικό 1ο όμιλο της φετινής Γ' Εθνικής και ο Ανδρέας Παπαδημητρίου μιλά στο Basketa.gr για το πώς έφτασε η ομάδα σε αυτή την επιτυχία, παρουσιάζοντας την πορεία της από την ίδρυση πριν από δέκα χρόνια μονάχα με τμήματα υποδομής, την εξαετία γεμάτη επιτυχίες στο ανδρικό τμήμα και το όραμα, που υπάρχει για ακόμη ένα μεγάλο εκπρόσωπο του αχαϊκού μπάσκετ στις εθνικές κατηγορίες.
Ήταν το έτος 2012, όταν δημιουργήθηκε ένας σύλλογος που να ξεχωρίζει από την ΑΕ Αγυιάς Πατρών, η οποία είχε ιδρυθεί το 1978 και είχε τη δική της πορεία μέσα στα χρόνια στις κατηγορίες της ΕΣΚΑ-Η. Η ομάδα, άλλωστε, είχε αποτελέσει προϊόν σύμπραξης του ΑΟ Αγυιάς με τον Πανιώνιο Αγυιάς, παίρνοντας το σημερινό της όνομα, αλλά στους ιθύνοντες του σωματείου αναπτύχθηκε η θεωρία, ότι έπρεπε να «χτιστεί» και κάτι διαφορετικό.
Κάπως έτσι, ακριβώς δέκα χρόνια πίσω μας συστήθηκε για πρώτη φορά ο Αίολος Αγυιάς. Από το «Γεράκι» που είχε η ΑΕ Αγυιάς, επιλέχθηκε η νέα ομάδα να χαρακτηριστεί από το μυθολογικό θεό των ανέμων. Στα πρώτα τέσσερα χρόνια, ανδρική ομάδα δεν υπήρχε και δόθηκε ιδιαίτερη σημασία τα τμήματα υποδομής, τα οποία με τα χρόνια να περνούν έφεραν… το πρώτο αίμα στο τμήμα Ανδρών, που από τότε μετρά διαρκώς επιτυχίες.
Η τελευταία εξαετία έχει χαρακτηριστεί από ένα ρόλο πρωταγωνιστή, με τον Ανδρέα Παπαδημητρίου να βρίσκεται από την πρώτη μέρα στο «τιμόνι». Από την Α2 ΕΣΚΑ-Η αμέσως στην Α1 και από εκεί προ διετίας στη Γ’ Εθνική, για να πάρει φέτος την άνοδο στη Β’ Εθνική μέσα από την κατάκτηση του τίτλου στον 1ο όμιλο, με το ρεκόρ σήμερα στο 15-2 και έναν αγώνα στην Κρήτη με τον Εργοτέλη να έχει απομείνει. Τα όνειρα δε σταματούν και ο τεχνικός της πρωταθλήτριας ομάδας μίλησε στο Basketa.gr για την πρωτιά και το πώς ήρθε αυτή, καθώς και το τι κάνουν άπαντες στον πολυχώρο «Three Action», που δημιουργήθηκε για να στεγάσει αυτά τα όνειρα.
«Φτιάξαμε μια μπασκετική κυψέλη στην Αγυιά»
«Εδώ και αρκετά χρόνια υπάρχει η ΑΕ Αγυιάς, αλλά το 2011 οι τρεις ιδιοκτήτες, ο Παναγιώτης Λυκούδης, ο Νέστορας Νικολόπουλος και ο Νίκος Σωτηρόπουλος αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα ιδιωτικό γήπεδο μπάσκετ στην περιοχή της Αγυιάς και με κάλεσαν το 2011, ώστε να δημιουργήσουμε την Ακαδημία της ομάδας. Χρόνο με τον χρόνο καταφέραμε να φτάσουμε τα περίπου 300 παιδιά και στον τέταρτο δημιουργήσαμε το τμήμα Ανδρών. Το 2016 ξεκινήσαμε στην Α2 ΕΣΚΑ-Η και αμέσως ανεβήκαμε στην Α1 ΕΣΚΑ-Η. Μείναμε εκεί για τρία χρόνια και, χάρη στις αναδιαρθρώσεις το 2020 ανεβήκαμε στη Γ’ Εθνική. Στην ουσιαστικά έκτη χρονιά της ανδρικής ομάδας, πια, καταφέραμε να ανεβούμε και στη Β’ Εθνική. Παράλληλα, έχουμε και τη δεύτερη ομάδα μας, την ΑΕ Αγυιάς, που ήδη καταγράφει εξαιρετική πορεία στην Α2 ΕΣΚΑ-Η και είναι δεύτερη αυτή τη στιγμή, με στόχο την άνοδο στην Α1.
Στην Αγυιά έχουμε δημιουργήσει μια μπασκετική κυψέλη για ένα σύνολο περίπου 1.000 παιδιών για πολλά αθλήματα, όπως το μπάσκετ, το ποδόσφαιρο, το σκουός και πολλά ακόμη. Έχουμε δημιουργήσει κι ένα δεύτερο γήπεδο με πισίνα στο υπόγειο, διευρύνοντας κι άλλο τους αθλητικούς και μπασκετικούς μας ορίζοντες. Το μόνο εμπόδιο ήταν, ότι την φετινή σεζόν αναγκαστήκαμε λόγω του ιού και του θέματος της χωρητικότητας των γηπέδων να μεταφερθούμε στην Παναγιά Αλεξιώτισσα για τα παιχνίδια της Γ’ Εθνικής.
Ο στόχος μας είναι να είμαστε ένα τρίτος πόλος πίσω από τον Προμηθέα και τον Απόλλωνα στην Πάτρα. Κάνουμε τα σωστά βήματα στις υποδομές, μέσα από την πρωτοβουλία τριών ιδιοκτητών τεχνοκρατών, με όραμα, που βγάζουν υγεία για το σωματείο», μας εξηγεί αρχικά ο κόουτς Παπαδημητρίου.
«Το σημαντικό είναι να θέτεις κανόνες»
Η φετινή σύνθεση της ομάδας, όμως, δεν είχε μονάχα νέους και ταλαντούχους παίκτες. Είχε και πιο έμπειρος, όπως ο «40άρης» Μαναβόπουλος, που χρειάστηκε να προστεθούν για να κάνουν τη διαφορά. Ο τεχνικός του Αιόλου εξηγεί πως «είχαμε φέτος ένα σύνολο με αρκετά έμπειρα, αλλά και νέα παιδιά, που έδεσαν. Είχαμε σταθερά στη δωδεκάδα μας έξι παιδιά κάτω των 20 ετών και οι μόνοι δύο παίκτες σε θεωρητικά προχωρημένη μπασκετική ηλικία ήταν ο Μαναβόπουλος και ο Κάλλης, των οποίων η ηλικία δεν φαίνεται έτσι όπως παίζουν. Μαζί τους υπήρχαν ο Βουρνάς, ο Γιαννικόπουλος και ο Θανόπουλος σε μια καλή μπασκετική ηλικία. Θέλαμε, λοιπόν, μια ομάδα που να ταιριάξει τα νιάτα με την εμπειρία και νομίζω, ότι τα καταφέραμε σε ένα εξαιρετικό κλίμα, με τους παίκτες στο τέλος να ανταμείβονται».
Πώς πετυχαίνει κανείς, όμως, αυτό το ταίριασμα; «Το πιο βασικό σε αυτό είναι η πειθαρχία και το να θέτεις κανόνες. Στη συνέχεια, πρέπει οι πιο έμπειροι να δεχθούν να είναι μέρος της ανάπτυξης και να βοηθήσουν να βγουν τα νέα παιδιά, ενώ κι εκείνα πρέπει να καταλαβαίνουν, ότι δεν παίζουν χαριστικά. Αν ο νέος παίκτης είναι ταλαντούχος, τότε πάντοτε αγκαλιάζεται από τον έμπειρο και παίρνει κατευθύνσεις και συμβουλές, εφόσον δουλεύει καθημερινά στο γήπεδο και είναι ταπεινός και προσγειωμένος», μας απαντά.
Ένα δύσκολο έργο σε αυτό, ωστόσο, είναι το να μπουν οι νέοι αθλητές στη διαδικασία του πρωταθλητισμού. Και στον Αίολο τα κατάφεραν, με τον Ανδρέα Παπαδημητρίου να μας λέει πως «θέλαμε ένα δημιουργήσουμε ένα πολύ καλό ρόστερ και τα παιδιά, που είχαν ήδη πολλές ανόδους και παραστάσεις στο βιογραφικό τους δεν φοβούνταν τη διαδικασία του πρωταθλητισμού και της νίκης σε κάθε παιχνίδι, κάτι που μετέδωσαν στα νεότερα παιδιά».
«Εκεί κρίθηκε για εμάς το πρωτάθλημα»
Οι 15 νίκες σε 17 παιχνίδια μόνο εύκολο επίτευγμα δεν είναι, με τον Διαγόρα ειδικά να είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικός και να έχει για καιρό το πάνω χέρι, υπερτερώντας σε πιθανή τους τελική ισοβαθμία. Τα «στραβοπατήματα» σε Καλαμάτα και Κυπαρισσία, ωστόσο, ανέτρεψαν το σκηνικό και έστεψαν πρωταθλητή τον Αίολο, ο οποίος συνέχισε αήττητος μετά την απώλεια στη Ρόδο.
Ως προς το ποιοι ήταν οι πιο κρίσιμοι σταθμοί της σεζόν, η απάντηση του κόουτς είναι σαφής: «Θεωρώ πιο κομβική στιγμή εκείνη, που ακολούθησε την ήττα στη Ρόδο. Η απώλεια της διαφοράς, επιπλέον, μας έφερε σε μια κατήφεια, η οποία ενισχύθηκε από το ότι την επόμενη εβδομάδα οκτώ μέλη της ομάδας είχαν κορονοϊό, οπότε δεν προπονηθήκαμε και δεν παίξαμε για τις επόμενες 15 μέρες. Αυτό σήμαινε, ότι μετά έπρεπε να παίξουμε τέσσερα ματς σε 15 μέρες χωρίς να είμαστε καλά προετοιμασμένοι κι έχοντας μείνει πίσω σε αγωνιστικό ρυθμό. Όταν κάναμε εκεί το 4/4, πήραμε τη δύναμη να πιστέψουμε ξανά, ότι εμείς θα είμαστε πρωταθλητές».
«Να αφήσουμε το στίγμα μας»
Και τώρα, ποιο είναι το μέλλον στη Β’ Εθνική; Ποιες οι επόμενες επιδιώξεις; «Έχουμε μια Ακαδημία, όπου θέλουμε να βάζουμε παιδιά στην πρώτη ομάδα και ύστερα να μπορούμε να δίνουμε τη δυνατότητα χρόνου συμμετοχής και παραστάσεων, ώστε να “ψηθούν” παίκτες που μπορεί να το χρειάζονται, προερχόμενοι από τον Προμηθέα ή τον Απόλλωνα, καταφέρνοντας να αφήσουμε κι εμείς το δικό μας στίγμα στις εθνικές κατηγορίες, χωρίς να αποτελέσουμε πυροτέχνημα. Γνωρίζουμε τη δυσκολία της Β’ Εθνικής και θα ξεκουραστούμε πρώτα, για να δούμε εν συνεχεία τι θα κάνουμε», επισημαίνει ο «αρχιτέκτονας» όσων βλέπουμε στο παρκέ από αυτή την ομάδα την τελευταία δεκαετία, είτε στο ανδρικό τμήμα είτε στα τμήματα υποδομής.
Ο ίδιος μίλησε για την ενδεχόμενη συνεργασία με τον Προμηθέα και τον Απόλλωνα κι εμείς τον ρωτήσαμε πώς αυτή θα επιτευχθεί και το αν θα είναι εύκολη, αν ο Αίολος στο μέλλον φανερώσει τη θέλησε να στοχεύσει αρκετά ψηλότερα. Ο Ανδρέας Παπαδημητρίου δε θέλει να… τρέξει τόσο πολύ. «Είναι κάτι που επεξεργαζόμαστε και είμαστε θετικοί, ως προς τη συνεργασία αυτή. Από την άλλη, σχετικά με τους στόχους μας, πατάμε σταθερά στα πόδια μας. Είμαστε ένα νέο σωματείο που κάνει σταθερά βήματα και δεν μπορεί να φτάσει αυτή τη στιγμή σε καμία περίπτωση τους δύο μας μεγάλους πρεσβευτές. Δεν είναι, άλλωστε, και η επιδίωξή μας. Εμείς πηγαίνουμε με τα δικά μας βήματα κσι σιγά σιγά θέλουμε να αφήσουμε το στίγμα μας», τονίζει εκείνος.
Στο τέλος, δεν μπορούσε να μην αναφερθεί σε όσους στήριξαν αυτή την προσπάθεια, που μας παρουσίασε ένα σύλλογο με όραμα. «Θέλω να ευχαριστήσω τη διοίκηση, τους συνεργάτες και τους παίκτες μου για αυτή την επιτυχία. Θα καταγραφεί, σίγουρα, στα θετικά του πατραϊκού μπάσκετ για φέτος και του χρόνου θέλουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί σε μια σκληρή κατηγορία, ανανεώνοντας αρχικά την παρουσία μας σε αυτή», ολοκλήρωσε.
