Ο Γιώργος Πρίντεζης είπε μέσα σε αποθέωση και συγκίνηση το ευρωπαϊκό του «αντίο» με την φανέλα του Ολυμπιακού και το Basketa.gr θυμάται τις σπουδαιότερες στιγμές του ανθρώπου, που θα μπορούσε να είναι το πρόσωπο αυτού του συλλόγου, αν είχε σάρκα και οστά.
Τι είναι, τελικά, ένας σύλλογος; Τι κρίνει την υπόσταση, την παράδοση, τις διακρίσεις και τις αξίες του; Τι τον κάνει να συνδέεται σε τόσο μεγάλο βαθμό με τους ακολούθους του; Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία, είναι οι ίδιοι του οι άνθρωποι. Εκείνοι, που με την πίστη τους δημιουργούν είδωλα και με την πορεία τους τον χαρακτηρίζουν. Εκείνοι, που αποτελούν την πραγματική τους εκπροσώπηση στον αθλητικό κόσμο.
Από τον Ολυμπιακό πέρασαν πολλές μεγάλες προσωπικότητες, που δεν χρειάζεται να κατονομάσουμε μία προς μία, αφού δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Ο Γιώργος Πρίντεζης, όμως, είναι κάτι διαφορετικό για αυτό τον οργανισμό και αυτό το καταλάβαινε κανείς, από την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε στο σύλλογο, εν έτει 2001. Είναι εκείνος, που με τα χρόνια θα ενσάρκωνε όλες τις αξίες, που πρεσβεύει. Της μαχητικότητας, της άρνησης για παράδοση, της πίστης σε κάτι ιερό.
21 χρόνια αργότερα, θα ερχόταν και η μέρα όπου όλη αυτή του η προσφορά θα ολοκληρωνόταν και θα αναγνωριζόταν με τον καλύτερο δυνατό τόπο. Με μια ακόμη συγκίνηση, μπροστά σε ένα κοινό 12.000 οπαδών της δικής του ομάδας στο Βελιγράδι, έστω κι αν η απόλυτη δόξα με την κούπα δεν ήρθε. Κανείς δεν ξεχνά και ποτέ δεν πρόκειται να το κάνει. Το Basketa.gr θυμάται τις σπουδαιότερες ευρωπαϊκές στιγμές του αρχηγού των Πειραιωτών και εξηγεί γιατί θα ήταν εκείνος η απόλυτη προσωποποίησή τους.
Beautiful moment for Georgios Printezis and @olympiacosbc fans at the end of the game!#F4GLORY pic.twitter.com/0AYbypvsBh
— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) May 21, 2022
Η δύσκολη αρχή, η ανάσταση στη Λάρισα και η λύτρωση στη Μάλαγα
Αν θεωρεί κανείς, ότι η αρχή της διαδρομής του Πρίντεζη ήταν εύκολη στον Ολυμπιακό, θα διαψευστεί πάραυτα. Μπορεί να ξεκίνησε την πορεία του στο σύλλογο εν έτει 2001, αλλά θέση δεν μπορούσε να βρει, με την ανάπτυξή του ενδεχομένως να μην είναι και η αναμενόμενη. Το αποτέλεσμα ήταν πέντε χρόνια αργότερα να βρει στέγη στη Λάρισα, αρχίζοντας να δείχνει ψήγματα του ταλέντου του στην Ολύμπια και, μαζί, την ανοδική του πορεία προς το δικό του παράδεισο.
Με την φανέλα της Ολύμπιας κάνει τη διαφορά και ψηφίζεται στο τέλος της σεζόν 2006-2007 ως ο κορυφαίος νέος παίκτης του πρωταθλήματος, δεχόμενος και την αποθέωση στο All Star Game. Στον Ολυμπιακό, όμως, εξακολουθεί να μην έχει ιδιαίτερα θέση, με την αμφισβήτηση για την επόμενη διετία να είναι έντονη ως προς το πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει. Οι προπονητές της ομάδας, άλλωστε, και ενδεχομένως όχι άδικα, έπρεπε να αξιοποιήσουν τους πανάκριβους παίκτες, που τους είχαν φέρει οι αδελφοί Αγγελόπουλοι, τρελαμένοι τότε να έρθει σωρεία τίτλων σε Ελλάδα και Ευρώπη, με το μπάτζετ σε δυσθεώρητα ύψη.
Έπρεπε, ωστόσο, να βρεθεί μια λύση και για τον τότε 24χρονο Πρίντεζη, εν έτει 2009. Η Μάλαγα του προσφέρει τη δυνατότητα για μια νέα αρχή στην εξίσου μεσογειακή πόλη της Ανδαλουσίας, ταιριάζοντας και στη δική του ιδιοσυγκρασία. Το ακόμη καλύτερο, ήταν πως πήρε τα ιδιαίτερα που χρειαζόταν από το δάσκαλο Αΐτο Ρενέσες, ώστε να γυρίσει έτοιμος στο λιμάνι του, παρότι στη Μάλαγα προσπάθησαν με νύχια και με δόντια να τον κρατήσουν, γνωρίζοντας το τι «θησαυρό» είχαν στα χέρια τους. Κι εκεί, βέβαια, είχε βρει τις δικές του δυσκολίες, όπως ο τραυματισμός του Νοεμβρίου του 2009, που όμως δεν τον πτόησε.
Άγιος Γεώργιος, ή αλλιώς η ψυχή του Ολυμπιακού
Ο Ολυμπιακός βλέπει την πρόοδό του και αποφασίζει να τον φέρει πίσω, ποντάροντας στο συναίσθημά του. Και εκείνος δέχεται τον Απρίλιο του 2011, προτού καν δηλαδή τελειώσει μια χρονιά, όπου παρά τη μεταγραφή του Σπανούλη, ακόμη μερικά δεκάδες εκατομμύρια πετάγονται στην κάλαθο των αχρήστων. Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι, όμως, είχαν αντιληφθεί πως αν δεν τον «άρπαζαν» τότε, κάποιος άλλος θα προλάβαινε, είτε το καλοκαίρι είτε σε κάποιο άλλο κοντινό χρονικό σημείο.
Με τη μεγάλη εκκαθάριση να ακολουθεί από τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, εκείνος αποκτά κεντρική θέση στα πλάνα του. Πού να ήξεραν και οι δύο τι αντίκτυπο θα είχε εκείνη η απόφαση. Σε μια στιγμή, που θα απηχούσε σε όλη την αιωνιότητα. Ο Σπανούλης τρέχει με την μπάλα στα χέρια, μετά τις δύο χαμένες βολές του Σισκάουσκας, του την πασάρει κι εκείνος σουτάρει με το γνωστό του «πεταχτάρι», εκείνο που για πολύ καιρό τον κορόιδευαν. Ένα σουτ, που μετά το 62-61 επί της ΤΣΣΚΑ και το έπος της Πόλης καθιερώθηκε, μαζί με τον ίδιο στις καρδιές όλων των οπαδών του Ολυμπιακού.
Η δική του σπουδαία συμβολή, όμως, δε θα σταματούσε εκεί. Μετά το back to back του 2013, γίνεται εκείνος ο «κυματοθραύστης», ο οποίος το 2014 θα διατηρήσει όρθια, μεταξύ άλλων, την ομάδα στη σκληρή νύχτα του ΟΑΚΑ. Και μερικούς μήνες αργότερα, θα γίνει για πάντα ο δικός του Άγιος. Ο Άγιος Γεώργιος, που θα «σκοτώσει» σαν άλλο «δράκο» την Μπαρτσελόνα του Τσάβι Πασκουάλ στο ΣΕΦ, για να συμπληρώσει άλλη μια εποποιία εκείνη η ομάδα, που ποτέ δε δέχθηκε κάτι ως χαμένο κι εκείνος αποτέλεσε, μαζί με τον Σπανούλη, η προσωποποίηση αυτού του χαρακτήρα της.
Την ίδια χρονιά ήταν κι εκείνος, για τον οποίο κατακτήθηκε ένα πρωτάθλημα. Η εικόνα να σηκώνει στον αέρα και να δείχνει στον ουρανό τον πατέρα του, στον τίτλο του 2015, θα μείνει επίσης για πάντα ανεξίτηλη. Όπως και η εικόνα του ανθρώπου, που πάντοτε διαβεβαίωνε με την παρουσία του, ότι η ομάδα του θα παλεύει μέχρι το τέλος.
Η πορεία αυτή και η σύνδεση, που πέτυχε με το σύλλογο, άξιζε ένα όμορφο τέλος. Γιατί μπορεί ο Σπανούλης να ήταν ο απόλυτος ηγέτης των μεγάλων διακρίσεων, αλλά ο Πρίντεζης ήταν η ψυχή τους και αυτό που ένωνε την ομάδα με όλους όσους την ακολουθούν. Και πέντε χρόνια, μετά το Final Four της Πόλης, πήρε σε σημαντικό βαθμό το φινάλε, που του άξιζε. Σε ένα Final Four στο Βελιγράδι, μια απόλυτη πόλη του μπάσκετ που γνωρίζει να αγκαλιάζει όλα τα τοτέμ, με 12.000 οπαδούς στο πλευρό του Ολυμπιακού στη Stark Arena.
Ίσως ένα νέο τεράστιο έπος να ήταν το επιθυμητό σενάριο. Παρότι δεν ήρθε, όμως, κατάφερε να πετύχει το δικό του Last Dance και να κερδίσει την αναγνώριση, που του άξιζε για αυτή την προσφορά και αυτό το δεσμό ζωής, που δημιούργησε. Εκείνος, που θα αποτελούσε τον Ολυμπιακό, αν ήταν άνθρωπος. Ο Γιώργος Πρίντεζης, η ψυχή του Ολυμπιακού…
