Ο ΓΑΣ Άμφισσας ζει το δικό της όνειρο στην επιστροφή της στις εθνικές κατηγορίες μετά από 26 χρόνια, «σφραγίζοντάς» τη με ένα «δύο στα δύο» στον 4ο όμιλο της Γ' Εθνικής, που δείχνει πως κανείς δε θα τον... κουνήσει εύκολα από το παραμύθι της.
Η Φωκίδα είναι γνωστή για πολλά πράγματα. Τις τουριστικές ατραξιόν που συνδυάζουν ιστορία… και τοπίο ή έστω το ένα από τα δύο, όπως ο Ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς ή το χιονοδρομικό κέντρο Παρνασσού, τα ουκ ολίγα τοπικά έθιμα της περιοχής, τη γνωστή φράση πως «στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά» και όχι μόνο.
Για τον νομό των περίπου 40.000 κατοίκων, που βρίσκεται σε απόσταση λίγο μικρότερη των τριών ωρών από την Αθήνα κι έχει ως πρωτεύουσα την Άμφισσα, ο αθλητισμός ήταν πάντοτε ένα ζητούμενο να πετύχει, με πιο γνώριμο άκουσμα τον ποδοσφαιρικό Φωκικό. Τώρα, όμως, μια νέα δύναμη προβάλλει από την πόλη, που μετρά ούτε 7.000 κατοίκους, με τον τοπικό ΓΑΣ να ανταποκρίνεται στο κάλεσμα της ΕΟΚ και να ανέρχεται στις εθνικές κατηγορίες 26 χρόνια μετά την τελευταία του παρουσία, όταν ο Λοκρός Αταλάντης αρνήθηκε τη συμμετοχή στη Γ’ Εθνική.
Στην κατηγορία, μάλιστα, έχει καταφέρει να προκαλέσει ήδη αίσθηση, έχοντας στο ρόστερ της παίκτες εγνωσμένης αξίας, που όμως ποτέ δεν απαρνήθηκαν το μπάσκετ και τη λατρεία τους για αυτό, ούτε και θα το κάνουν. Με αυτό το συναίσθημα για οδηγό, ένα όμορφο «παραμύθι» ξεκίνησε από την περιοχή αυτή της Στερεάς Ελλάδας, που θέλει επιτέλους να ακουστεί στο μπάσκετ, αρχίζοντας στον 4ο όμιλο της Γ’ Εθνικής με ένα ιδανικό «δύο στα δύο» κι ένα «διπλό», που αποτέλεσε σαφή δήλωση.
Οι θερινές «βόμβες» και η ψυχάρα στον Αμπελώνα
Η Άμφισσα τόνιζε στην ανακοίνωσή της το καλοκαίρι, ότι η επιλογή να αγωνιστεί στις εθνικές κατηγορίες ξανά δεν ήταν κάτι τόσο απλό. Ήταν μια επιλογή αναμφισβήτητα κοστοβόρα σε εποχές εξαιρετικά σκληρές, όπου κάθε «βήμα» χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Η διοίκηση του συλλόγου, ωστόσο, ήταν αποφασισμένη να τα καταφέρει και από την πρώτη κίνηση το έδειξε, κλείνοντας τον πολύπειρο Σωκράτη Γκιζόγιαννη, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει σε πολλές περιπτώσεις στηρίξει ομάδες της Στερεάς Ελλάδας, σε ένα ιδιαίτερο δικό του ταξίδι.
Διατηρώντας τον τεχνικό της, τον Αγαπητό Γίδα, και δίνοντάς του την ευκαιρία να την κατευθύνει στην νέα σεζόν, η ομάδα φρόντισε να τον υποστηρίξει ακόμη περισσότερο, ανανεώνοντας σε σημαντικό βαθμό το βασικό του κορμό, φέρνοντας αρκετούς παίκτες για να γεμίσουν το ρόστερ και βάζοντας ως «κερασάκι στην τούρτα» δύο ακόμη, τον Μπάμπη Μουρατίδη στο τέλος του καλοκαιριού και τον Κώστα Τσιγγενόπουλο λίγο μετά την έναρξη της σεζόν.
Κάπως έτσι, αποφάσισε… να το ζήσει. Και η αρχή ήταν εξαιρετική, παίρνοντας το σκαλπ… και το όνομα της Παραμυθιάς, γιατί το παραμύθι η Άμφισσα φαίνεται πως το ζει. Το αποτέλεσμα της πρεμιέρας είχε και συνέχεια, δείχνοντας τις δυνατότητές της στον Αμπελώνα, κόντρα σε έναν αντίπαλο επίσης ενισχυμένο σε βαθμό να μπορεί να πρωταγωνιστήσει.
Κι επειδή ό,τι πληρώσεις, το παίρνεις σε αυτή τη ζωή, οι δύο πρωταγωνιστές της Άμφισσας έκαναν τη διαφορά. Ο Γκιζόγιαννης σκόραρε από τη γραμμή των βολών, για να πάει το ματς στην παράταση με 72-72 και, εκεί, σε ένα… παιχνίδι νεύρων από τα 4.5 μέτρα και παρότι τέσσερις παίκτες της (Γκιζόγιαννης, Τσιγγενόπουλος, Μαμαρέλης, Οικονόμου) έφυγαν με αποβολή, ο Μουρατίδης είχε την ψυχραιμία να ευστοχήσει στη βολή, που θα πρόσφερε το θρίαμβο μέσα στη θεσσαλική κωμόπολη.
Το πού μπορεί να φτάσει η ομάδα, ακόμη ανακαλύπτεται στο παρκέ. Το σίγουρο είναι, ότι θέλει να ζήσει την κάθε στιγμή σε αυτό, δείχνοντας πως δύσκολα θα της κλέψει οποιοσδήποτε το παραμύθι της…
