Ο Μιχάλης Πελεκάνος συνεχίζει φέτος το μπασκετικό του ταξίδι στον Αλμυρό και η επιθυμία του να πετύχει ποτέ δε γνώρισε κορεσμό, δείχνοντας στην Παραμυθιά, ότι η ποιότητα ενός αθλητή του βεληνεκούς του πάντοτε θα είναι εκεί για την πραγματοποίηση του στόχου.
Πέρασαν κάτι λίγο παραπάνω από πέντε χρόνια, όταν ο Μιχάλης Πελεκάνος αποφάσισε για πρώτη φορά να αφήσει τη λάμψη των υψηλότερων «πατωμάτων» της Ελλάδας, όπως και ασφαλώς της ευρωπαϊκής καταξίωσης, που ήδη είχε πετύχει, για να πυροδοτήσει τότε τη «βόμβα» και να αγωνιστεί στη Γ’ Εθνική με τον Οίακα Ναυπλίου. Για εκείνον, μετά από όσα είχε ζήσει αγωνιστικά, αλλά και στην προσωπική του ζωή, το νόημα ήταν και αποτελούσε την χαρά του παιχνιδιού.
Παράλληλα, όμως, η παρουσία του συνδυάζεται από μια «σφραγίδα» εγγύησης για την ομάδα, όπου βρίσκεται, για την επιτυχία της. Με τη δική του καθοδήγηση ο Οίακας έφτασε στην ιστορική στιγμή να φτάσει μέχρι την Α2, σημερινή Elite League, με τη δική του ηγετική μορφή μεταξύ άλλων, έστω κι αν χρειάστηκε να κάνει πρώτα ένα διάλειμμα στην «Φάρμα» του ΑΝΤ1, η Ερμιονίδα κατάφερε να μείνει πέρυσι στη Γ’ Εθνική.
Αυτή την φορά, όμως, αποφάσισε να ανέβει λίγο πιο βόρεια και, συγκεκριμένα, στον Αλμυρό Βόλου, όπου πείστηκε να αγωνιστεί για τον τοπικό Γυμναστικό Σύλλογο, λόγω και της φιλίας του με τον Δήμο Περπερίδη, επιχειρηματία της περιοχής, με τον οποίο βρέθηκε κοντά στο ριάλιτι του σταθμού του Αμαρουσίου. Ο ίδιος, άλλωστε, ασχολείται έμπρακτα και τον αθλητισμό σε εκείνα τα μέρη και δε δυσκολεύτηκε να τον πείσει, με τον άλλοτε διεθνή φόργουορντ να αντιμετωπίζει μια νέα πρόκληση, αποφασισμένος να πετύχει.
Η συνύπαρξη με τον Πολίτη, το κίνητρο και η «σφραγίδα» στην Παραμυθιά
Ένας αθλητής του δικού του βεληνεκούς, άλλωστε, δεν μπορεί να παίζει σε αυτή την κατηγορία, νιώθοντας πως έχει κάτι να αποδείξει. Το μόνο που του μένει, δηλαδή, στα 41 του και μετά από μια σπουδαία καριέρα στους μεγαλύτερους ευρωπαϊκούς συλλόγους και την Εθνική Ανδρών, είναι να χαίρεται το παιχνίδι. Με αυτό το κριτήριο διαλέγουν οι περισσότεροι παίκτες, όταν βρίσκονται στη δική του θέση, οπότε κι εκείνος δεν έπραξε διαφορετικά.
Στον ίδιο τον Αλμυρό, λοιπόν, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα για να γίνει το «βήμα» παραπάνω, για το οποίο έδειξε από πέρυσι πως «διψά» η περιοχή. Κατάφερε, δε, να κρατήσει σημαντικό μέρος του ρόστερ της, μα κυρίως τον Μιχάλη Πολίτη, δημιουργώντας έτσι ένα από τα πιο ισχυρά δίδυμα όλης της κατηγορίας στα χέρια του Παναγιώτη Νάνη, με το στόχο να μην είναι άλλος από την άνοδο, όπως παραδέχθηκε άλλωστε και ο Πελεκάνος, που δεν αρνήθηκε πως θα συνεχίσει να αγωνίζεται στα παρκέ για αρκετό καιρό ακόμη.
Οι… ορέξεις του, όπως και των υπολοίπων, και δη του παρτενέρ του, φάνηκαν από την πρεμιέρα στη Λάρισα, επικρατώντας της Νίκαιας με 88-75 και κάνοντας την αρχή. Στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς, βέβαια, τα Τρίκαλα έβαλαν «φρένο» με 79-72, αλλά έκτοτε ο Αλμυρός δεν κοίταξε ξανά πίσω. Πρώτα «ξέσπασε» πάνω στο IBC και την Αγριά και στην Παραμυθιά ήταν η ώρα να «μιλήσει» η ποιότητα του Πελεκάνου.
Με το σκορ στο 84-81 στα τελευταία δευτερόλεπτα και απέναντι σε αντίπαλο, που προερχόταν από τον ενθουσιασμό μιας σπουδαίας νίκης στα Ιωάννινα, εκείνος πήρε το «όπλο» του. Πρώτα με ένα τρίποντο, ύστερα κερδίζοντας πανέξυπνα φάουλ και στεκούμενος στα 4.5 μέτρα για δύο βολές, το γύρισε και ο Αλμυρός έκανε επιτυχημένο πέρασμα από μια «παγίδα», που είναι έτοιμη για κάθε αντίπαλο στην Παραμυθιά.
Είναι βέβαιο, λοιπόν, ότι αν έχεις έναν τέτοιο παίκτη στη σύνθεσή σου, δεν έχεις να ανησυχείς για κάτι. Στην πιο δύσκολη στιγμή, εκεί θα είναι να κάνει αυτό που πρέπει…
