Ο Μπαρτζώκας δεν το ‘χει και… δεν θέλει να το ‘χει με τη διπλωματία. Ο,τι σκέφτεται και πιστεύει ότι ισχύει το λέει, είναι φανατικός της άποψης ότι το μπάσκετ παίζεται στο παρκέ και όχι στα λόγια.
Από την πρεμιέρα λοιπόν, λέει σταθερά δυο – τρία πράγματα.
Ότι το γκρουπ των διεκδικητών διάκρισης στη φετινή Ευρωλίγκα έχει διευρυνθεί… επικίνδυνα. Δεν τους χωράει η οκτάδα για να τα λέμε όπως είναι, αυτό δεν το έχει πει ακριβώς ο Μπαρτζώκας, αλλά έτσι είναι.
Ότι ο Ολυμπιακός απέχει πολύ από το να παίζει όπως θέλουν και πρέπει, απλά έχει ένα πλεονέκτημα στην εκκίνηση, τον ίδιο κορμό σε σχέση με πέρυσι που του έδινε αυτοματισμούς για τους οποίους ο ανταγωνισμός θέλει χρόνο.
Επίσης, ότι όσο περνάει ο καιρός θα βελτιώνεται ο Ολυμπιακός που έχει πολλά περιθώρια, μα θα βελτιώνονται και οι αντίπαλοι, οι συνδιεκδικητές. Και θα γίνει… μάχη απρόβλεπτη.
Χθες το βράδυ ο Ολυμπιακός γνώρισε την πρώτη του ήττα. Από μία από αυτές τις ομάδες που «χτυπάνε» ψηλά φέτος, που επίσης έχει κρατήσει έναν κορμό, που επίσης βελτιώνεται από αγώνα σε αγώνα. Μια ήττα που θα μπορούσε να έχει έρθει σε κάποιο από τα προηγούμενα τέσσερα ματς, ειδικά σε Μαδρίτη ή Βιτόρια, μια ήττα που με δυο – τρεις φάσεις θα μπορούσε να μην είχε έρθει χθες, μα όλα αυτά δεν θα άλλαζαν την ουσία.
Ο Ολυμπιακός είναι μια, πολύ, ποιοτική ομάδα με, πολύ, γεμάτο ρόστερ. Εχει θεματάκια να λύσει βέβαια. Η προσαρμογή του Κάναν αργεί κι άλλο. Αρα εκεί, υπάρχει μείον σε σύγκριση με τον προσαρμοσμένο Ντόρσεϊ. Είναι λάθος να θεωρείται ισοσκελισμένη η κατάσταση λόγω Λαρεντζάκη. Ο «Λάρι» και πέρυσι ήταν εκεί και εξίσου χρήσιμος, δεν είναι προσθήκη, δεν… ξεπετάχτηκε φέτος.
Είναι επίσης φανερό ότι στα καλά του διαστήματα μπορεί να είναι καλύτερος από όλους, όμως έχει ακόμα σημαντικά κενά διαστήματα. Προφανώς και δεν υπάρχει ομάδα να παίξει 40 λεπτά το ίδιο καλά, αλλά χρειάζεται λίγο καλύτερη ισορροπία των μεταπτώσεών του και χρονικά και στο… ύψος της πτώσης όταν αυτή έρχεται.
Οσο για το χθεσινό παιχνίδι, ήταν από αυτά που λες ότι… έδειχνε από νωρίς. Όχι απαραίτητα το αποτέλεσμα, που τελικά κι αυτό επιβεβαιώθηκε, αλλά στην ομάδα που είχε βάλει το δικό της αγωνιστικό καλούπι, είχε απορρυθμίσει τον αντίπαλο και τον είχε βάλει σε ρόλο κυνηγού.
Η Μονακό ήταν καλύτερη στο ΣΕΦ και επαλήθευσε τους πάρα πολλούς που από την αρχή την είχαν καταχωρίσει στις ομάδες με δικαιολογημένες βλέψεις για φάιναλ φορ. Μία από τις… οκτώ κοινώς αποδεκτές πριν το τζάμπολ, που σε αυτές τις πρώτες αγωνιστικές τις λες και δέκα…
