Το Αγρίνιο πέτυχε μια σπουδαία νίκη στο Παγκράτι και το Basketa.gr αναλύει τον φετινό αγώνα δρόμου της ομάδας του Γιάννη Διαμαντάκου, ελπίζοντας πως με την καρδιά της, όπως την έδειξε στο Μετς, θα οδηγηθεί μέχρι τη σωτηρία.
Ομάδες σαν και του λόγου της, που φέρουν την «υπογραφή» του Γιάννη Διαμαντάκου, έχουν μάθει ένα πράγμα. Να πολεμούν. Μπορεί το αποτέλεσμα να μην είναι πάντοτε αυτό, στο οποίο στοχεύουν και μπορεί ορισμένες φορές οι δυνατότητές τους να φτάνουν σε συγκεκριμένο σημείο, αλλά τουλάχιστον θα γνωρίζουν, ότι θα έχουν παλέψει μέχρι το τέλος, για να πετύχουν το σκοπό τους.
Το Αγρίνιο πραγματοποιεί τη δική του προσπάθεια και το Σάββατο (5/3) απέκτησε τη μεγαλύτερη ελπίδα του. Το «διπλό» στο Παγκράτι θα μπορούσε να δημιουργήσει προϋποθέσεις στην παραμονή, με τους Αιτωλοακαρνανούς να επικρατούν με 90-87 και να κάνουν το 2-0 στα μεταξύ τους παιχνίδια. Ο στόχος είναι δύσκολος, βέβαια, καθώς χρειάζεται να φτάσουν στην κορυφή των ομάδων των play out, ώστε πιθανότατα να βρουν τους «ροσονέρι» στα playoffs, αλλά με την... καρδιά όλα είναι πιθανά.
Με Παγκράτι άρχισε, με Παγκράτι συνεχίζει
Η σεζόν εξαρχής φάνηκε, ότι δε θα ήταν εύκολη για τους παίκτες του Γιάννη Διαμαντάκου. Παίζοντας στο δικό τους γνώριμο σκληρό παιχνίδι, με την τακτική και όσα συνεπάγεται η αυταπάρνηση στο παρκέ να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, το Αγρίνιο επιχείρησε να μας συστηθεί και φέτος, αλλά οι πρώτες τρεις αγωνιστικές έφεραν τη μία «συντριβή» μετά την άλλη με Καρδίτσα, Πανερυθραϊκό και Κόροιβο.
Κάπου εκεί, ήρθε και ο πρώτος «τελικός». Μπορεί να ήταν μόλις η τέταρτη αγωνιστική, αλλά το ματς με το Παγκράτι, μια ομάδα ιδίων στόχων, αποτελούσε μια καθοριστική αναμέτρηση για το μέλλον. Αν έχανε εντός έδρας, το Αγρίνιο θα μπορούσε μετά αρκετά δύσκολα να ορθοποδήσει. Σε ένα ματς «αίμα και άμμος», λοιπόν, πολύ νωρίς μες στην χρονιά, ένα λάθος του Γιοβάνη να κάνει χωρίς κανένα λόγο φάουλ στον Κυριλή στοίχισε στα 6" για τη λήξη για την αθηναϊκή ομάδα, ή χάρισε ένα έμμεσο τρίποντο για το 63-62 των γηπεδούχων, για να πάρουν μια τεράστια πρώτη ανάσα.
Από το σημείο εκείνο, κάθε ματς αποτελούσε και μια πιθανή ανάσα. Εκείνα με Δάφνη Δαφνίου και Οίακα Ναυπλίου αποτελούσαν εκ των ων ουκ άνευ, αλλά στο μεταξύ χάθηκαν παιχνίδια, που έδειξαν με το αποτέλεσμά τους πως το Αγρίνιο έπρεπε να διεκδικήσει συγκεκριμένα πράγματα, όπως στη Βέροια με τον Φίλιππο ή στο ΔΑΚ με τον Αμύντα. Από την άλλη πλευρά, όμως, Καβάλα και Πανερυθραϊκός λύγισαν και το Αγρίνιο πίστεψε.
Αυτή η πίστη, παρά το γεγονός ότι ο Κόροιβος πέρασε άνετα από την έδρα του, το οδήγησε σε ένα από τα ματς της χρονιάς στο Μετς. Εκεί χρειάστηκε όλα όσα το οδηγούν σε αυτή την χρονιά και τα είχε ειδικά στο τελευταίο τρίλεπτο. Μετά το 78-77 του εκπληκτικού Σταυρακούκα, ακολούθησε ένα 0-4, που τελικά άλλαξε τα δεδομένα και οι δύο μεταγραφές μεσούσης της σεζόν, δηλαδή ο Τσρνιτς και ο Μπαζίνας, έδειξαν το δρόμο, κάνοντας τη διαφορά για τους Αιτωλοακαρνανούς και φέρνοντάς το στο 6-12, πάνω στον Πανερυθραϊκό, τον επόμενο στόχο για μια καλύτερη θέση στα play out. Εκεί, όπου δε θα αποφύγουν μεν να μπουν, αλλά τουλάχιστον θα κάνουν αυτό που ξέρουν. Να παλεύουν.
