Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για τη μεγάλη νίκη της Ελλάδας επί της Ισπανίας και την πανηγυρική πρόκριση από την κορυφή του τρίτου ομίλου του Ευρωμπάσκετ.
Η «επίσημη αγαπημένη» μπήκε σε περιπέτειες λόγω της απρόσμενης ήττας από τη Βοσνία, όμως η αλήθεια είναι ότι στην ουσία έδωσε ένα παιχνίδι με όλα τα χαρακτηριστικά των νοκ-άουτ, μερικά εικοσιτετράωρα πριν κληθεί να παίξει τα πραγματικά χιαστί.
Ο στόχος της «γαλανόλευκης» ήταν η νίκη για να «κλειδώσει» την πρωτιά κι από τη στιγμή που η Ισπανία έμεινε εκτός συνέχειας, το όφελος ήταν διπλό, καθώς ήταν μία μικρή εκδίκηση προς τον «κακό της δαίμονα».
Εδώ πρέπει να γίνει μία παρένθεση. Η «ρόχα» εδώ και 20 χρόνια αποτελεί τη σπουδαιότερη μπασκετική σχολή με εξαίρεση τις πανίσχυρες ΗΠΑ. Φέτος θεωρητικά απέτυχε παταγωδώς, αλλά το μέλλον των Ιβήρων προδιαγράφεται ξανά λαμπρό, καθώς στο... κουμάντο είχαν δύο 19χρονους γκαρντ οι οποίοι άφησαν υποσχέσεις. Μόνο σεβασμό απ' όλους τους μπασκετόφιλους για την τεράστια Ισπανία, έστω κι αν στο παρελθόν μας πίκρανε πολλές φορές, έχοντας βέβαια και κάποια δικαιολογημένα παράπονα σε ορισμένες περιπτώσεις.
Πίσω στη δική μας Εθνική, μία ομάδα που στο πρώτο ημίχρονο παρέδωσε μαθήματα όμορφου και ομαδικού μπάσκετ. Πρώτος απ' όλους ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ο οποίος από την αρχή είχε καθαρό μυαλό, δεν εκβίασε προσπάθειες και περίμενε να έρθει το παιχνίδι σ' εκείνον, μοιράζοντας άψογα την μπάλα. Γι' αυτό άλλωστε πλησίασε και στο triple double που δεν το πέτυχε για μία ασίστ.
Εξαιρετική απόδοση επίσης στο μεγαλύτερο διάστημα από τους Ντόρσεϊ και Παπανικολάου, με τον Σλούκα να βγαίνει μπροστά στα κρίσιμα, προσφέροντας την απαραίτητη σιγουριά στην περιφέρεια όταν η μπάλα «έκαιγε». Η διαχείριση στο φινάλε και κάποια «φτηνά» λάθη από τη στιγμή που δεν κόστισαν, δεν αποκλείεται να αποδειχθούν ευεργετικά για τη συνέχεια.
Το μόνο που πρέπει να προβληματίσει αναφορικά με το σύνολο του Βασίλη Σπανούλη, είναι το γεγονός ότι συχνά παρουσιάζεται διπρόσωπο και ειδικά το τρίτο δεκάλεπτο ήταν κακό και στις δύο πλευρές του παρκέ. Δεν αποτελεί μυστικό ότι δεν υπάρχει το απαραίτητο «βάθος» στη ρακέτα.
Πλέον ο πρώτος στόχος επετεύχθη και το αεροπλάνο για τη Ρίγα θα είναι γεμάτο χαμόγελα. Όχι άδικα. Ακόμα όμως υπάρχουν πολλά για να γίνουν. Πρώτα απ' όλα χρειάζεται συνδυασμός σοβαρότητας και προσοχής το βράδυ της Κυριακής (7/9, 21.45) απέναντι στο Ισραήλ. Πρόκειται για ένα αλλοπρόσαλλο σύνολο, ικανό για το καλύτερο και το χειρότερο. Η ομάδα που νίκησε εμφατικά τη Γαλλία, έχασε εύκολα από τη Σλοβενία, παίζοντας άμυνα με τα μάτια.
Η Ελλάδα υπερτερεί σε όλους τους τομείς όμως θα πρέπει να το αποδείξει στο παρκέ. Εφόσον ξεπεράσει κι αυτόν τον «σκόπελο», στη συνέχεια θα κληθεί να συναντήσει εκτός απροόπτου την οικοδέσποινα Λετονία. Όχι απλή υπόθεση.
Όπως λένε όμως άπαντες μέσα από την ομάδα και σε όλους τους τόνους, καλό είναι να αφοσιώνονται όλοι μόνο στον επόμενο «τελικό» όπου πλέον δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους. Ο δρόμος είναι ανοιχτός και μένει να τον διαβεί η «επίσημη αγαπημένη» και να αναγκάσει ξανά όλους τους Έλληνες φιλάθλους να χαμογελούν φαρδιά πλατιά για τα επιτεύγματά της.
