Το πρωί της 7ης Ιουνίου 1993 το μπάσκετ "πάγωσε". Σε έναν αυτοκινητόδρομο της Γερμανίας ο Ντράζεν Πέτροβιτς είχε αφήσει την τελευταία του πνοή. Αυτός ο Κροάτης που έπαιζε με τους δικούς του όρους το παιχνίδι, εντός και εκτός παρκέ, που ήταν πραγματικά σαν να ακούς μουσική βλέποντάς τον στον παρκέ είχε φύγει πριν καν προλάβουμε να τον χαρούμε. Είχε προλάβει όμως ήδη να κάνει Ευρώπη και ΝΒΑ να υποκλιθεί. Και ακόμη παραμένει αυτό το "αν" για τους Έλληνες φιλάθλους, που θα μπορούσαν να τον είχαν δει στο ελληνικό πρωτάθλημα με τη φανέλα του Παναθηναϊκού.
Ο αδελφός του Ντράζαν, Αλεξάντερ Πέτροβιτς, προπονητής της Εθνικής Βραζιλίας και κατά διαστήματα όχι και τόσο αγαπημένος τον Ελλήνων (όλοι θυμόμαστε τις δηλώσεις του στο Ευρωμπάσκετ 1987, αλλά και προσφάτως στο Παγκόσμιο της Κίνας) μίλησε στο mozart και παραδέχθηκε πως ο Παναθηναϊκός είναι μια πιθανότητα για τον αδελφό του: "Ο Ντράζεν ήταν τότε απογοητευμένος από το ΝΒΑ, γιατί παρά τη μεγάλη χρονιά που είχε κάνει, δεν είχε επιλεγεί για το All Star Game. Στον Παναθηναϊκό έπαιζε ο Στόγιαν Βράνκοβιτς με τον οποίο ήταν πολύ καλοί φίλοι και προπονητής ήταν ο Ζέλικο Παβλίσεβιτς, τον οποίο ήξερε. Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να παίξει στον Παναθηναϊκό. Μετά το δυστύχημα στο πορτοφόλι του υπήρχε ένα χαρτάκι στο οποίο ήταν γραμμένα τα ονόματα τεσσάρων ομάδων: Του Παναθηναϊκού, των Νετς, των Νικς και των Ρόκετς. Τα καλύτερα χρόνια της καριέας του, της ζωής του ήταν μπροστά, αλλά δεν θα μάθουμε ποτέ που θα μπορούσε να φτάσει".
Ο Πέτροβιτς επέστρεφε από το συμπληρωματικό τουρνουά πρόκρισης στο Ευρωμπάσκετ του 1993. Στο ξενοδοχείο όπου διέμεναν οι αποστολές είχε συγκάτοικο τον Βράνκοβιτς, ο οποίος είχε αρχίσει να του κάνει και το... ψηστήρι για τον Παναθηναϊκό. Μάλιστα, μετά την επιστροφή στην Κροατία είχε προγραμματίσει ταξίδι στην Ελλάδα, κανονίζοντας και... καφέ στη Γλυφάδα, την αγαπημένη γειτονιά του Στόικο και έδρα τότε των "πράσινων".
