Λένε (οι προπονητές) ότι από τις νίκες μαθαίνεις λίγα και από τις ήττες πολλά. Το κακό για τον Ολυμπιακό είναι ότι από τα εφετινά στραπάτσα από τους έσχατους της Ευρωλίγκας δεν έχει μάθει παρά το γεγονός ότι έχει πάθει και μάλιστα με το παραπάνω.
Από τις οκτώ ήττες των πρωταθλητών Ελλάδας εφέτος στην Ευρωλίγκα οι πέντε είναι από ομάδες που έχουν αποκλειστεί και μάλιστα από νωρίς, ενώ μόνο η Γαλατάσαράι τον έχει νικήσει δύο φορές, η οποία διεκδικεί επάξια τον τίτλο της χειρότερης ομάδας της διοργάνωσης αν και μάλλον αυτόν τον κερδίζει η Μακάμπι.
Η ομάδα δηλαδή που είχε περάσει επίσης από το ΣΕΦ σχεδόν με το ίδιο σκορ (80-73 τότε, 80-71 τώρα η Γαλατά) και με τους γηπεδούχους να τα σπάνε στα τρίποντα (6/33 τότε, 2/20 τώρα).
Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση και αυτό είναι κάτι που οφείλει να διορθώσει όσο μπορεί νωρίτερα ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Που βλέπει την ομάδα του να έχει απίστευτη διαύγεια και προσανατολισμό στα ντέρμπι και κυρίως στα εκτός έδρας παιχνίδια, αλλά όχι την απαιτούμενη πνευματική συγκέντρωση στα λεγόμενα "εύκολα ματς".
Υπό προϋποθέσεις η ήττα από τους Τούρκους θα μπορούσε να είναι από αυτές που οι προπονητές χαρακτηρίζουν ως χρήσιμες και συνήθως έτσι γίνεται σε βάθος χρόνου όταν αρχίζουν τα δύσκολα (πλέι οφ), εδώ όμως είναι κάτι επαναλαμβανόμενο και πρέπει να ηχήσει ως (ηχηρό) καμπανάκι.
Όσο για τον Βασίλη Σπανούλη, ναι δεν είναι σε καλή κατάσταση, αλλά αν δεν παίξει τώρα και σε αυτά τα παιχνίδια, πότε θα το κάνει ; O αρχηγός ψάχνει να μπει και πάλι σε ρυθμό μετά την πολυήμερη εποχή και κάτι τέτοιο γίνεται μόνο μέσα από τους αγώνες.
Έλειψε για μεγάλο χρονικό διάστημα και ουσιαστικά ψάχνει ξανά τη φόρμα του εν΄όψει πλέι οφ. Απλά οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου θα πρέπει να ξαναβάλουν το εγώ τους κάτω από το εμείς, γιατί σε αυτό το παιχνίδι τους…ξέφυγε.