Οι Αμερικανοί περηφανεύονται για την παρουσία του coach K - κατά κόσμον Μάικ Σιζέφσκι - τόσο στον πάγκο του Duke όσο και σε αυτόν της Team USA. Καλό θα ήταν να πράξουν το ίδιο και για τον coach C (Kenny Ray Carter).
“Μάθε παιδί μου γράμματα”. Διαχρονική ατάκα, χιλιοειπωμένη. Την έλεγε συχνά ο αείμνηστος Βασίλης Διαμαντόπουλος στον Νίκο Καλογερόπουλο στην ομώνυμη ταινία. Την άκουσες από την πατέρα και την μάνα σου, θα την πεις στα παιδιά σου. Είναι η φύση του γονέα τέτοια που πάντα θα θέλει το παιδί του να είναι ένας… φωστήρας! Ακόμα και αν το ταλέντο του βρίσκεται αλλού, εκτός σχολείου, μακριά από βιβλία και τετράδια, εσύ θα επιδιώκεις να διαπρέπει (και) σε αυτόν τον τομέα. Ότι δηλαδή έκανε και ο Kenny Ray Carter. Άγνωστος για πολλούς, μια προσωπικότητα ανάμεσα σε τόσες άλλες, πολλώ δε όταν αυτές κατοικοεδρεύουν στην από κει μεριά του Ατλαντικού. Κι όμως, ο εν λόγω κύριος, πωλητής αθλητικών ειδών όταν δεν προπονούσε την ομάδα μπάσκετ του Λυκείου του Richmond, κατάφερε να περάσει στην Ιστορία, διότι τόλμησε να αφήσει εκτός γηπέδου τους αήττητους παίκτες του επειδή, πολύ απλά, δεν διάβαζαν. Απέναντι του η κοινωνία του Richmond, Λυκειάρχες και δάσκαλοι, γονείς (φυσικά) αλλά όχι και τα αγόρια του! Αν και στην αρχή κι αυτά ήταν εναντίων του.
Συμβόλαια και... "μάλιστα κύριε"
Ασεβείς οι περισσότεροι, αγενείς, απείθαρχοι και… σκράπες. Συνδυασμός “ταμάμ” για τον Carter που θεωρούσε πως το πάλαι ποτέ Λύκειο του, είναι το τέλειο μέρος για να πετύχει το εγχείρημα του. Ποιο ήταν αυτό; Να τους βάλει όλους να κάθονται στα πρώτα θρανία και να έχουν βαθμούς από C και πάνω (με άριστα το Α). Επίσης, να φοράνε πουκάμισο και γραβάτα ανήμερα των αγώνων και να προσφωνούν άπαντες “κυρίους” και “κυρίες” . Και υπό τον φόβο πως ο λόγος τους δεν θα ήταν αρκετός, τους έβαλε να υπογράψουν συμβόλαιο. Όποιος δεν το τηρούσε, πολύ απλά δεν είχε θέση στην ομάδα.
Αήττητοι στο παρκέ, "σκράπες" στα θρανία
Αντιρρησίες υπήρξαν. Είτε ήταν παίκτες, είτε γονείς, αντιδράσεις και αρνητικά σχόλια προς το πρόσωπο του Carter ακουγόντουσαν (και γραφόντουσαν) μέρα με την μέρα. Οι όποιες “Σειρήνες” βέβαια, έπαψαν να ηχούν όταν η ομάδα έφτασε να μετράει 13 συνεχόμενες νίκες. Διευκρίνηση, σε ισάριθμα παιχνίδια. Κάτι όμως έλειπε από την επιτυχία. Οι βαθμοί αξιολόγησης. Αυτοί που είχε ζητήσει ο Carter από τους καθηγητές. Άργησε να τους πάρει γιατί δεν ήταν στον μισθό τους να δίνουν αξιολογήσεις. Όταν, με τα πολλά, έφτασαν στα χέρια του, το λουκέτο μπήκε στην ζωή του Richmond.
Κλειστό απ' αόριστον το γυμναστήριο, όχι όμως και η βιβλιοθήκη. Κανείς τους δεν θα πατούσε παρκέ αν πρώτα δεν μάθαινε χημεία, άλγεβρα, ιστορία. Μέχρι να μπουν όλα αυτά στο μυαλό τους, οι ήττες ερχόντουσαν στα χαρτιά και οι γονείς ένοιωθαν να χάνονται υποτροφίες. Η Λυκειάρχης, την φήμη της και μαζί αυτή του σχολείου. Γι' αυτό και μάζεψε τους δημοσιογράφους για να δώσει συνέντευξη Τύπου. Μόνο που δεν μίλησε η ίδια. Άφησε τον Carter να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. Άλλωστε, όπως έστρωσε, θα κοιμόταν.
Ένας στο κολέγιο, δέκα... στο χώμα!
Τι είπε; Την αλήθεια! Πως η Αμερική δεν προσέχει τα παιδιά της. Πως το σύστημα είναι φτιαγμένο έτσι ώστε οι μαθητές…. να αποτύχουν! Πως μόνο το 50% του Richmond παίρνει απολυτήριο και μόνο το 6% συνεχίζει στο κολέγιο. Οι υπόλοιποι θα πάνε, στην καλύτερη περίπτωση, στην φυλακή. Στη χειρότερη, δύο μέτρα κάτω από την γη! Στην Αμερική, την χώρα της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας, το 33% των έγχρωμων ηλικίας από 18 έως 24, συλλαμβάνεται. Αυτό σημαίνει πως από από 12 αθλητές του, μόλις δύο θα συνέχισαν σε κολέγιο. Οι υπόλοιποι, θα βρισκόντουσαν πίσω από τα κάγκελα. Μάλλον!
Υποτροφίες και σπουδές
Ο λόγος του δεν έπεισε. Τους γονείς περισσότερο που ζητούσαν την κεφαλή του επί πίνακι. Μέχρι και… λαϊκό δικαστήριο έγινε για να τον αναγκάσουν να τα μαζέψει και να φύγει. Και το έπραξε. Είναι αλήθεια. Αλλά δεν έφυγε. Δεν τον άφησαν οι παίκτες του. Θα ήταν και αδιανόητο να περάσει πάνω από 12 θρανία. Έμεινε, διάβασε μαζί τους και όταν πήρε αυτό που ήθελε, τους έριξε και πάλι στο παρκέ. Τους οδήγησε στο εθνικό πρωτάθλημα, κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν στην ιστορία του Richmond αλλά ηττήθηκε στον πρώτο αγώνα των playoffs από το Saint Francis. Ε και; Πέντε παίκτες πήραν κολεγιακές υποτροφίες και άλλοι έξι πέρασαν σε κολέγιο. Ο μοναδικός που δεν πέρασε, ήταν ο γιος του Κάρτερ, Ντέμιαν. Είχε μία τάξη ακόμα για να τελειώσει το Λύκειο και όταν το έκανε, είχε “σπάσει” τα ρεκόρ του πατέρα του σε καλάθια και ασίστ!
