Ο Διονύσης Σκουλίδας μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα της Μυκόνου μετά την ιστορική πρώτη νίκη στη Stoiximan GBL επί του Ηρακλή στο Ιβανώφειο.
Ο Έλληνας περιφερειακός της κυκλαδίτικης ομάδα σχολίασε την εμφατική επικράτηση της ομάδας του Βαγγέλη Ζιάγκου και την επόμενη αναμέτρηση στην έδρα της απέναντι στον Ολυμπιακό (26/11).
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Η νίκη επί του Ηρακλή στο Ιβανώφειο δεν ήταν απλώς ένα αποτέλεσμα, αλλά μια ιστορική στιγμή για το νησί και τη Μύκονο Betsson. Ποιες προσωπικές εμπειρίες ή εικόνες από τον αγώνα έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό σου;
«Κατ’ αρχάς, πρέπει να πω ότι η ατμόσφαιρα στο Ιβανώφειο είναι φανταστική. Όταν παίζω εκεί, πραγματικά το απολαμβάνω πάρα πολύ! Το γεγονός ότι δεχτήκαμε το χειροκρότημα από τους οπαδούς του Ηρακλή ήταν μια πραγματικά πολύ ωραία εικόνα. Αλλά αυτό που μου έμεινε περισσότερο στο μυαλό ήταν το πάθος που έβγαλε η ομάδα από την αρχή. Ήμασταν συγκεντρωμένοι από το πρώτο λεπτό, και η χαρά στο τέλος, όταν πήραμε αυτό που αξίζαμε, ήταν μοναδική.
Φυσικά, δεν μπορώ να ξεχάσω και τη χαρά των ανθρώπων της διοίκησης, που ήταν δίπλα στον πάγκο, βλέποντας την ιστορική νίκη σε μια τόσο δύσκολη έδρα. Είναι εικόνες που μένουν πραγματικά! Είναι αλήθεια ότι η εμφάνισή μας στο πρώτο δεκάλεπτο στο Περιστέρι ήταν κακή, και ίσως αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα εκεί, θα μπορούσαμε να είχαμε περισσότερες νίκες και θετικό ρεκόρ. Αλλά ίσως εκείνη η ήττα να ήταν το κατάλληλο σπρώξιμο για να παρουσιαστούμε έτσι στο Ιβανώφειο και να κερδίσουμε. Το παιχνίδι με τον Ηρακλή μάς έδειξε πόσο δυνατοί μπορούμε να είμαστε όταν μένουμε συγκεντρωμένοι και ενωμένοι».
Ποιο είναι το πιο ισχυρό συναίσθημα που σε διακατέχει όταν σκέφτεσαι ότι συμμετείχες στην πρώτη νίκη της Μυκόνου Betsson στη μεγάλη κατηγορία;
«Η αλήθεια είναι ότι νιώθω ένα ιδιαίτερο δέσιμο με την ομάδα και τους ανθρώπους της. Με έχουν αγκαλιάσει πολύ, εμένα και την οικογένειά μου, από πέρσι που βρίσκομαι εδώ. Αν τους ρωτούσες πριν από πέντε χρόνια, δεν νομίζω ότι θα πίστευαν οι ίδιοι ότι σήμερα η ομάδα θα συμμετείχε στη Stoiximan GBL, ότι θα έρθει τόσο νωρίς η πρώτη νίκη, ότι θα είχε φτιαχτεί το γήπεδο και τόσα άλλα που είναι να ακολουθήσουν στο μέλλον. Όλα αυτά με γεμίζουν τεράστια χαρά και θεωρώ ότι είναι κάτι που πραγματικά αξίζουν οι άνθρωποι εδώ. Η αφοσίωση και η δουλειά τους είναι εκπληκτική, και χαίρομαι πραγματικά που είμαι μέρος αυτής της προσπάθειας».
Πώς άλλαξε η νοοτροπία της ομάδας από το καταστροφικό πρώτο δεκάλεπτο με το Περιστέρι μέχρι τη νίκη με τον Ηρακλή;
«Θεωρώ ότι έπαιξε μεγάλο ρόλο η προσέγγιση του κόουτς Ζιάγκου. Μας έκανε να καταλάβουμε ότι δεν ήρθε η καταστροφή. ΟΚ, έγιναν λάθη, τα συζητήσαμε, αλλά έπρεπε να σηκώσουμε τα κεφάλια μας. Δεν ήταν το τέλος του κόσμου και έπρεπε να καταλάβουμε ότι είμαστε καλύτεροι από την εικόνα που παρουσιάσαμε στο Περιστέρι. Φάνηκε από την πρώτη προπόνηση της ομάδας, κυρίως αυτό που άλλαξε ήταν η ψυχολογία και η νοοτροπία μας, και όχι τόσο το πώς θα παίξουμε μπάσκετ, γιατί ξέρουμε ήδη πώς πρέπει να λειτουργούμε ως ομάδα, τουλάχιστον επιθετικά.
Αυτό που ήταν πρώτος κανόνας, όμως, ήταν ότι έπρεπε να είμαστε πιο σκληροί, πιο physical και πιο συγκεντρωμένοι, ειδικά σε μια έδρα σαν το Ιβανώφειο, όπου δεν ακούς καν τον διπλανό σου! Θεωρώ ότι αυτό διατηρήθηκε σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Ήμασταν 100% πιστοί στο πλάνο που είχε χτιστεί αμέσως μετά το Περιστέρι».
Σε προσωπικό επίπεδο, φέτος επέστρεψες στη μεγάλη κατηγορία. Ποιο μάθημα ή εμπειρία από το παρελθόν σε βοηθάει περισσότερο αυτή τη στιγμή; Και ποιο είναι το μεγαλύτερο προσωπικό σου κίνητρο αυτή τη σεζόν μέσα στην ομάδα;
«Νιώθω πιο σίγουρος για τον εαυτό μου. Έχω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Στις ομάδες που ήμουν πριν είχα έναν διαφορετικό ρόλο, ίσως πιο ηγετικό. Έπρεπε να κάνω περισσότερα πράγματα και να έχω την μπάλα περισσότερο στα χέρια μου, να σκοράρω περισσότερο. Αυτή η εμπειρία μου έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι μου, μου έμαθε να βελτιώνομαι και να κάνω περισσότερα πράγματα. Τώρα, σε μια κατηγορία όπου χρειάζεται να έχω συγκεκριμένο ρόλο και να κάνω συγκεκριμένα πράγματα, μπορώ να αφοσιωθώ πλήρως σε αυτά. Όσον αφορά το προσωπικό κίνητρο, δεν θέλω να αποδείξω κάτι.
Θεωρώ ότι είμαι έτοιμος σαν παίκτης, σε μια ηλικία που είναι ιδανική για μένα να σταθώ σε αυτό το επίπεδο. Και γιατί όχι, να μείνω και τα επόμενα χρόνια, και πολλά παραπάνω. Όπως κάθε χρόνο, βάζω την ίδια δουλειά στην off-season. Φέτος έχω μια επιπλέον αυτοπεποίθηση. Έχοντας αλλάξει η ζωή μου μετά τη γέννηση του παιδιού μου, νιώθω ακόμα πιο σίγουρος και πιο καλά προετοιμασμένος για όσα έρχονται».
Ποιες είναι σκέψεις και τα συναισθήματά σου ενόψει του πρώτου εντός έδρας αγώνα με τον Ολυμπιακό;
«Κατ’ αρχάς, ανυπομονώ πάρα πολύ. Μόνο και μόνο για να ζήσω την ατμόσφαιρα, να δω πώς θα αντιδράσει ο κόσμος βλέποντας το γήπεδο, τις αλλαγές, και φυσικά τον Ολυμπιακό, στο πρώτο μας εντός έδρας παιχνίδι στη μεγάλη κατηγορία. Το να φιλοξενείς μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό είναι τεράστιο επίτευγμα για τον οργανισμό της Μυκόνου Betsson. Είμαι γεμάτος χαρά, δεν έχω καθόλου άγχος, το μόνο που σκέφτομαι είναι “άντε να έρθει η Κυριακή να παίξουμε αυτό το ματς”! Όταν έχεις απέναντί σου έναν τέτοιο αντίπαλο, το κίνητρο είναι τεράστιο. Νιώθω αυτές τις πεταλούδες στο στομάχι, όπως λέμε. Πρώτο ματς στη Μύκονο, στην έδρα μας, απέναντι στον Ολυμπιακό… Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο. Είναι σαν να γράφεις ένα παραμύθι».
Αν έπρεπε να περιγράψεις τη Μύκονο Betsson με μία εικόνα ή μία λέξη, ποια θα ήταν και γιατί;
«Μπορεί να ακουστεί κλισέ, αλλά η μόνη λέξη που μπορώ να πω είναι οικογένεια, και το εννοώ πραγματικά. Οι άνθρωποι εδώ αγαπούν την ομάδα. Η λέξη “Μύκονος” για αυτούς δεν είναι απλώς το νησί που το καλοκαίρι γεμίζει τουρίστες και μετά η σεζόν τελειώνει. Έχουν αγκαλιάσει αυτή την ιδέα, αυτό το όραμα, και πραγματικά τους αξίζει κάθε τι που έχει έρθει και που θα ζήσουν στο μέλλον. Για μένα, η Μύκονος είναι οικογένεια. Είναι άνθρωποι που έχουν ιδρώσει, που έχουν παλέψει, που είναι πάντα φιλόξενοι, πάντα ζεστοί, έτοιμοι να σε αγκαλιάσουν και να σου προσφέρουν ό,τι χρειάζεσαι για να νιώθεις καλά στη δουλειά σου. Και αυτό είναι κάτι που θα ήθελα να το βλέπουμε πιο συχνά στο ελληνικό μπάσκετ».
