O Γιάννης Αντετοκούνμπο επανέλαβε πως δεν αποκλείεται να κλείσει την καριέρα του στην Ελλάδα, μετά τη θητεία του στο ΝΒΑ.
Ο «Greek Freak» μίλησε στο «2Night Show» του Ant1 και μεταξύ άλλων ανέφερε: «Ναι, γιατί όχι; Όχι, δεν θέλω να ζήσω στην Αμερική (σ.σ. μετά το τέλος της καριέρας του). Είμαι 30 τώρα, μέχρι τα 36, 38 θα μπορούσα να παίξω στο NBA. Σίγουρα, θα μπορούσα να κλείσω την καριέρα μου σε μια ελληνική ομάδα, γιατί όχι; Εάν αυτός είναι ο Φιλαθλητικός, ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο Άρης… Λέμε όλες τις ομάδες, τώρα… Εδώ ξεκίνησα, εδώ θέλω να τελειώσω».
Είπε ακόμα...
Για το γεγονός ότι σπάνια δίνει συνεντεύξεις: «Καταλαβαίνουν τι παιδί είμαι, προσπαθώ όταν έχω ελεύθερο χρόνο να τον περνάω με τα παιδιά μου, το καλοκαίρι παίζω με την Εθνική».
Για το ότι κυκλοφορεί χωρίς να έχει δίπλα του ανθρώπους ασφαλείας: «Δεν έχω ασφάλεια μαζί μου. Αρχίζω τώρα και το σκέφτομαι, μου το λέει η γυναίκα μου. Πολλές φορές ζητάω να με σεβαστούν, κάποιοι το καταλαβαίνουν, κάποιοι ίσως παρεξηγούνται. Έχει τα κακά, έχει και τα ωραία αυτό.
Από χθες μέχρι σήμερα έχει έρθει κόσμος και με αγκαλιάζει, αυτό δεν μπορείς να το αγοράσεις. Μία κυρία μου είπε είμαι τόσο ευγνώμων, μου είπε "μπορώ να σου δώσω μια αγκαλιά". Δεν θέλω να νιώθει η γυναίκα μου και τα παιδιά μου ότι δεν έχουν μια στιγμή ηρεμίας μαζί μου, αλλά αυτό είναι υπέροχο».
Για τους Μιλγουόκι Μπακς: «Τους χρωστάω τα πάντα, μου έχουν αλλάξει τη ζωή εμένα και στην οικογένειά μου, έχω χύσει ιδρώτα και αίμα. Κερδίσαμε πρωτάθλημα έπειτα από πενήντα χρόνια. Έφερα το Κύπελλο στο Μιλγουόκι, πάντα βάζω στόχους.
Πριν από 2-3 εβδομάδες ήταν το μετάλλιο, το έκανα. Στον αγώνα με την Τουρκία ήταν μια κακή ημέρα, ήταν καλύτερη ομάδα από εμάς, αν παίζαμε καλύτερα δεν θα χάναμε με 25 πόντους. Το αξίζουν που βγήκαν δεύτεροι, εμάς μας είχαν για 9ους-10ους, είναι σπουδαίο αυτό που κάναμε.
Θέλω ακόμα ένα δαχτυλίδι στο NBA. Δεν μπορώ να ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον, αυτήν τη στιγμή ζω στο τώρα. Με το Μιλγουόκι θέλω να κερδίσω πρωτάθλημα, ποτέ δεν ξέρεις στη ζωή. Θεό, οικογένεια, Εθνική, μπάσκετ, Μιλγουόκι. Έτσι τους βάζω».
Για το ρατσισμό που έχει βιώσει: «Υπήρχαν στιγμές που ήμουν λίγο εκνευρισμένος με τη συμπεριφορά κάποιων, τους δίνω τόσα πολλά, μιλάω όσο μπορώ καλύτερα για τη χώρα και μου είπε ένας άνθρωπος "δεν μπορείς να συγκεντρωθείς στο 1% των ανθρώπων που έχουν πρόβλημα μαζί σου". Και προσπαθώ να συγκεντρωθώ σε αυτό το κομμάτι, δεν αρέσω σε όλους, σίγουρα δεν χαίρονται για την επιτυχία μου, αλλά υπάρχει τόσος πολύς κόσμος που χαίρεται και στέκομαι σε αυτό».
Για το πώς τον αντιμετωπίζουν οι οπαδοί στις ΗΠΑ: «Είμαι αγαπητός στις ΗΠΑ, είμαι 2,10μ. θηρίο, δεν πιστεύω ότι θα ρθει κάποιος στον δρόμο (σ.σ. γέλια).
Όταν ήμουν στην Ελλάδα δεν έτρωγα σωστά. Στις ΗΠΑ υπάρχει τρομερή οργάνωση, η ομάδα σού παρέχει τα πάντα. Πιστεύω ότι τα ποσά είναι μεγαλύτερα και αυτό σε βοηθάει να έχεις καλύτερους φυσικοθεραπευτές, γυμναστές, προπονητές, διατροφή. Στους παίκτες δεν υπάρχει τόση μεγάλη διαφορά, πριν από 5-10 χρόνια υπήρχε. Τώρα, οι Ευρωπαίοι μπορεί να είναι οι καλύτεροι στον κόσμο, το μπάσκετ έχει αλλάξει».
Για το μάνατζέρ του, που είναι ο ίδιος τόσα χρόνια: «Αλήθεια κράτησα το μάνατζέρ μου, όπως είδατε στο "Rise". Δεν ήθελε να βάλουμε το πραγματικό του όνομα στην ταινία. Ο Γιώργος με ήξερε, ήρθε σε ένα παιχνίδι και με είδε, είχα ταλέντο και ήμουν καλός συμπαίκτης, μου μίλησε.
Την πρώτη ημέρα με πήγε με τον αδερφό μου, τον Κώστα, και μας κέρασε κρέπες. Είχαμε ένα μικρό πρόβλημα υγείας εγώ και η μητέρα μου. Μας βοήθησε επειδή δεν έτρωγα καλά, κοιμόμουν στο γήπεδο. Με βοήθησε να αλλάξω τη δίαιτά μου, μας έπαιρναν με τη γυναίκα του ψώνια και τα έφερναν σπίτι μου. Υπήρχε μια στιγμή στη ζωή μου, μου έβαλε λεφτά στο τραπέζι και δεν μπορώ να γυρίσω την πλάτη μου σε αυτόν τον άνθρωπο. Είμαι πιστός».
Για τη γνωριμία με τη γυναίκα του, Μαράια: «Τη γνώρισα τη γυναίκα μου στο Λας Βέγκας, δούλευε στο NBA. Πέρασε από μπροστά μου και είπα τη φαντάζομαι ως γυναίκα μου, μου θύμισε τη μητέρα μου, είχε μια αύρα και θετική ενέργεια. Της μίλησα, είμαι ντροπαλός, έστειλα έναν φίλο μου και μου έριξε χυλόπιτα το 2015 και μετά το 2016 ξαναπροσπάθησα. Είμαι καλό παιδί, της είπα θα μείνουμε φίλοι.
Έπειτα από έναν χρόνο μου έστειλε μήνυμα, μιλήσαμε. Τη συμπάθησε η μητέρα μου, ήρθε σε ένα ταξίδι. Τη συμπάθησε ο πατέρας μου, με ρωτούσε εάν είναι φίλη. Η Μαράια ήταν η πρώτη κοπέλα που έφερα και την παντρεύτηκα. Εάν η μητέρα μου είχε πει "δεν μου αρέσει", θα είχαν ανοίξει την πόρτα και θα έλεγα... σε παρακαλώ. Τώρα, όχι, αποκλείεται, είναι η γυναίκα της ζωής μου, μου έχει δώσει τα παιδιά μου. Εάν μας έχει καλά ο Θεός μπορεί να πάμε για πέμπτο.
Δε μιλάει ελληνικά η γυναίκα μου. Ξεκίνησε το 2017, αλλά της φάνηκαν δύσκολα, είχε φύγει και η καθηγήτριά της και σταμάτησε. Τα παιδιά μου πάνε σε ελληνικό σχολείο.
Εάν δεν ήταν η Μαράια δεν θα ήμουν αυτός που είμαι σήμερα. Με μεγάλωσε η μητέρα μου και ο πατέρας μου πάρα πολύ καλά, αλλά με τη δόξα και τα χρήματα και τη φήμη, είσαι μικρό παιδί, μπορεί να μπερδευτείς. Τη γνώρισα στην καλύτερη στιγμή της ζωής μου, δεν της αρέσουν τα φώτα της δημοσιότητας, της αρέσει να είμαστε μαζί ως οικογένεια και με κάνει να την ερωτεύομαι ακόμα παραπάνω».
Για το εάν θα γινόταν προπονητής: «Πρέπει να σου αρέσει η προπονητική για να ακολουθήσεις αυτό μετά. Μπορεί να έχουν το χάρισμα να διαβάζουν το παιχνίδι, υπάρχουν παίκτες που είναι καλοί μπασκετμπολίστες αλλά δεν το διαβάζουν. Σπανούλης και Διαμαντίδης είναι από τους καλύτερους όλων των εποχών, ο δεύτερος μπορεί να είχε το χάρισμα αλλά αποφάσισε να μείνει με την οικογένειά του. Κι εγώ αν λείπω είκοσι χρόνια, έχω χάσει γενέθλια, σημαντικές στιγμές, μπορεί να είμαι καλός προπονητής και να αποφασίσω ότι δεν θέλω να το κάνω για αυτό.
Ο κόουτς Βασίλης ήταν πάρα πολύ καλός στο μπάσκετ Ο κόουτς Βασίλης μπορεί να διαβάζει το παιχνίδι, να δίνει κίνητρο, να εμπνέει τους συμπαίκτες του. Διάλεξε να γίνει προπονητής. Ο Παπαλουκάς θα μπορούσε να γίνει επίσης, του αρέσει να μιλάει πολύ».
Για τα αθλήματα που βλέπει: «Ποδόσφαιρο βλέπω λίγο, βλέπω ποδόσφαιρο, μπάσκετ, τένις. Δεν κάνω κανένα άλλο άθλημα, μόνο ό,τι αρέσει στα παιδιά μου. Όταν είναι στο χόκεϊ επί πάγου κάνω μαζί τους».
