Καλοκαίρι 2015, ο Ολυμπιακός ξεκινάει τους τελικούς πρωταθλήματος με πλεονέκτημα έδρας αλλά και ξεκάθαρο αγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των Πρασίνων. Παρ' όλα αυτά οι φίλοι του ανησυχούν, αφού την τελευταία πενταετία από τότε που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ανέλαβε την ΚΑΕ, ο Παναθηναϊκός έχει καταφέρει να κατακτήσει πρωτάθλημα με κάθε τρόπο.
Με 3-0 με δύο νίκες στο ΣΕΦ το 2013 και με τον Ολυμπιακό πρωταθλητή Ευρώπης.
Με μπρέικ στο μπρέικ τη μοναδική φορά μετά από χρόνια που οι Ερυθρόλευκοι σπάνε την έδρα του ΟΑΚΑ το 2014,
Με 3-2 και μπρέικ στον τελευταίο τελικό χωρίς παρουσία κόσμου τους και με τον αντίπαλό τους φιναλίστ στην Ευρωλίγκα.
Δηλαδή κόντρα στον κορυφαίο Ολυμπιακό όλων των εποχών (με βάση και την ευρωπαϊκή πορεία των Ερυθρολεύκων με δύο Ευρωλίγκες και τέσσερις παρουσίες σε τελικό την τελευταία εξαετία !) ο Παναθηναϊκός επί Δημήτρη Γιαννακόπουλου έχει πάρει πρωτάθλημα με τρόπους που δεν είχε καταφέρει ποτέ ούτε καν με τις κορυφαίες ομάδες στην ιστορία του (επί Ζέλικο Ομπράντοβιτς και όχι μόνο).
Επιπλέον έχει πάρει - στην ίδια πενταετία - πέντε προκρίσεις σε ισάριθμα νοκ άουτ παιχνίδια κυπέλλου με όλους τους τρόπους (ακόμα και όταν οι Πράσινοι έπαιξαν με έφηβους το 2014 !) συνδυάζοντάς το στη συνέχεια και με την κατάκτηση του τροπαίου.
Την ίδια στιγμή ο Παναθηναϊκός απουσιάζει πέντε χρόνια από το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας αποκλειόμενος στα πλέι όφ (είτε με αβαντάζ είτε με ντεζαβαντάζ έδρας) συνήθως με 3-0 ή 3-1 από τον αντίπαλό του, ενώ τη μόνη φορά που δεν βρήκε τον Ολυμπιακό στο κύπελλο στην 6η χρονιά επί Δημήτρη Γιαννακόπουλου αποκλείστηκε από την ΑΕΚ !
Επιστρέφοντας λοιπόν σε εκείνο το καλοκαίρι του 2015, στον πάγκο ο νέος τεχνικός Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι τέρας ψυχραιμίας, ατσαλάκωτος και χωρίς το παραμικρό άγχος και αυτό πέρασε αυτόματα στους παίκτες του. Ο Ολυμπιακός όχι μόνο παίρνει ξανά το πρωτάθλημα (μετά το 2012) αλλά το κάνει για πρώτη φορά με 3-0 νίκες επί του μεγάλου αντιπάλου του και συνολικά 5-0 μαζί με τις δύο της κανονικής περιόδου.
Είναι ξεκάθαρα και μόνο έργο του προπονητή το πως παρουσίασε τους παίκτες τους σε μια σειρά τελικών με τόσο καθαρό μυαλό (από τον Σπανούλη μέχρι τον Τσαϊρέλη και τον Κατσίβελη) για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια.
Ενα χρόνο αργότερα η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά με πολύ μεγαλύτερο σασπένς και χρειάζεται η περίφημη "Σπανουλιάδα" με τα δύο buzzer beater σε ισάριθμους τελικούς στο ΟΑΚΑ και εκπληκτική απόδοση στον 3ο τελικό στο ΣΕΦ για το συνολικό 3-1.
Ο κόουτς Σφαιρόπουλος - λογικό - δεν είχε την ίδια ψυχραιμία και κυρίως το να μην τον επηρεάσουν εξωγενείς παράγοντες. Σε αντίθεση με την πρώτη χρονιά του που σάρωσε στο πρωτάθλημα με ομάδα που δεν ήταν δική του ούτε κατά ένα παίκτη και χωρίς μάλιστα να αλλάξει ή να φέρει έναν νέο ξένο στο σύνολο που είχε στήσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας, κάτι που πιστώνεται ιδιαίτερα στον νυν τεχνικό του Ολυμπιακού.
Πέρυσι τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα, καθώς η ομάδα "άδειασε" από ενέργεια (και την απουσία δύο βασικών στελεχών, όπως ο Χάκετ και ο Λοτζέσκι) στους τελικούς που πήγαν μέχρι το 3-2 υπέρ των Πρασίνων καθαρά από δική τους αδυναμία (περισσότερο ψυχολογική) να κάνουν το μπρέικ στον πρώτο ή στον τρίτο τελικό.
Εφέτος ο Ολυμπιακός έχασε ένα δικό του παιχνίδι (κεκλεισμένων των θυρών) στο φινάλε και στο οποίο ήταν καλύτερος για 35 λεπτά ενώ χθες έχασε εγκλωβισμένος για 40 λεπτά από την ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ, που μέχρι στιγμής εφέτος σε μεγάλο εκτός έδρας παιχνίδι είχε χάσει μέχρι και στην...έδρα της (από ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ).
Και στο ΣΕΦ δεν νίκησε απλά με ένα σούτ στο τέλος, με μια άμυνα με δύο λάθη του αντιπάλου. Νίκησε ολοκληρωτικά με βαθμό συγκέντρωσης σε απίστευτο επίπεδο που μετέδιδε ο προπονητής στους παίκτες.
Αντίθετα ο κόουτς Σφαιρόπουλος δεν μπορούσε να βοηθήσει τους δικούς του παίκτες να ηρεμήσουν και να παίξουν με καθαρό μυαλό το plan B ή C. Εβλεπαν τον πράσινο τοίχο μπροστά τους και αυτοί πάταγαν γκάζι, θέμα καθαρά κακής ψυχολογίας από τις συνεχόμενες ήττες !
Στα χαρτιά το ντέρμπι χάθηκε για τον Ολυμπιακό στην (τραγική του και πάλ1) επίθεση, αλλά ουσιαστικά χάθηκε σε μεγάλο βαθμό στην ψυχολογία που έχει αλλάξει άρδην τους τελευταίους μήνες και στην άμυνα όπου το μεγάλο όπλο του Ολυμπιακού απενεργοποιήθηκε με τον (σαφώς ικανότατο) Λεκαβίτσιους που δεν βλεπόταν στα προγούμενα δύο παιχνίδια να μοιάζει...Γιασικεβίτσιους και τους Γκίστ, Σίνγκλεντον και Γκάμπριελ να παίζουν και να πηδούν ανενόχλητοι στο θεό λες και χαλαρώνουν στην άνεση του σπιτιού τους.
Με Καλάθη και Παππά σε ένα από τα χειρότερα βράδια τους, οι Πράσινοι όχι μόνο δεν πτοήθηκαν αλλά έριξαν και το τελευταίο άπαρτο κάστρο του Αιώνιου αντιπάλου τους, αφού ποτέ εδώ και 23 χρόνια όταν πρωτοσυναντήθηκαν σε ευρωπαϊκά παιχνίδια, δεν τον είχαν νικήσει στην έδρα του.
Ο κόουτς Σφαιρόπουλος, στη μεγαλύτερη κρίση επί των ημερών του, έχει την καυτή πατάτα να κρατήσει τα αποδυτήρια, να εμπνεύσει και πάλι τους παίκτες του, να ενσωματώσει ομαλά τον Σπανούλη (που πονάει ακόμα) και να επιχειρήσει να αντιστρέψει το κλίμα. Θα είναι και η τελευταία του ευκαιρία λογικά. Οχι λόγω των πάντα ψύχραμων προέδρων, αλλά λόγω της αντίδρασης πλέον μεγάλου μέρους του κόσμου, που θυμίζουμε πόσο άκομψα είχε "διώξει" τον πρωταθλητή Ευρώπης του 2013 και νυν πρωτοπόρο στην Ευρωλίγκα με την απίθανη Χίμκι, Γιώργο Μπαρτζώκα.
Υ.Γ. Το πιο αστείο σύνθημα που φώναξαν οπαδοί του Ολυμπιακού ήταν προς τους αδελφούς Αγγελόπουλους για να βάλουν λεφτά. Είναι τουλάχιστον ιεροσυλία ειδικά για αυτή τη χρονιά. Το αν δεν έχουν βγει ακόμα κάποιοι ξένοι (οι Ερυθρόλευκοι δεν έχουν την πολυτέλεια να "κρύψουν" τον Ρόμπερτς όπως έκανε ο Παναθηναϊκός με τον Ντένμοντ) δεν σημαίνει ότι δεν έκαναν οι δύο πρόεδροι το μεγαλύτεροι οικονομικό άνοιγμα στην ομάδα επί οικονομικής κρίσης.
Photo Credit: Eurokinissi
