Οταν ο Σπανούλης μιλάει για μια νίκη που "σημαίνει πολλά, αλλά δεν... λέει και τίποτα" και ο Γιάννης έχει ξεκαθαρίσει ότι "δεν κάναμε κάτι, έχουμε κι άλλο ένα", είναι αλήθεια ότι καθένας άλλος δεν έχει να ερμηνεύσει και πολλά. Για τον πολύ κόσμο, η Εθνική (ξανα)φτάνοντας σε τετράδα Ευρωμπάσκετ μετά από 16 χρόνια, "έσπασε την κατάρα". Γι' αυτούς που το κατάφεραν, η χθεσινή μεγάλη νίκη ίσως να είχε την ίδια σημασία με αυτήν... επί της Κύπρου. Είναι σαφέστατο πλέον ότι έχουν έρθει σε αυτό το Ευρωμπάσκετ για να κερδίσουν κάτι χειροπιαστό, όχι κάποιες εντυπώσεις.
Είναι μια σειρά στοιχείων που συνθέτουν τις πραγματικά πετυχημένες ομάδες. Πρώτα και καλύτερα τα αποτελέσματα, αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Μετά η δουλειά, οι τακτικές, τα συστήματα, μα ίσως και πάνω από αυτά, το καθαρό μυαλό, η αυτοπεποίθηση και η προσήλωση στον στόχο. Στα τρία τελευταία, η Εθνική έχει δώσει μέχρι τώρα ένα μοναδικό σε αυτό το Ευρωμπάσκετ και θέλει να το φτάσει μέχρι το τέρμα του.
Μπαίνοντας στη ζώνη των μεταλλίων, στην τετράδα, σίγουρα έχεις φτάσει στην πηγή. Αυτή η ομάδα όμως, με τέτοια "γυαλάδα στο μάτι" και τέτοια δίψα, ο καθένας χώρια και όλοι μαζί άρρηκτα δεμένοι, δεν ξεδιψάει μόνο βλέποντας την πηγή. Θέλει να τη ρουφήξει μέχρι τελευταία σταγόνα, να τη στερέψει.
Το "δεν κάναμε τίποτα" είναι η μισή αλήθεια. Εχει να κάνει με το τελικό αποτέλεσμα, το πολυπόθητο μετάλλιο, το βάθρο. Αυτό που σίγουρα έκανε όμως η ομάδα στα εφτά ματς που έδωσε μέχρι τώρα, είναι να πιστέψει και να την πιστέψουν. Ηξεραν και ένιωθαν όλοι οι εντός εξ αρχής ότι είναι μια καλή ομάδα, συμπαγής, καλοδουλεμένη, με ταυτότητα και φιλοσοφία. Οταν όμως αυτά τα βλέπεις να βγαίνουν στο παρκέ μετατρέποντας σε εύκολα τα νοκ - άουτ παιχνίδια, αρχίζει να νιώθεις άτρωτος. Αν όχι άτρωτος, σίγουρα να μη βλέπεις κανένα εμπόδιο ανυπέρβλητο. Διότι για πολλούς η Τουρκία του 7/7 και των 90+ πόντων έτσι μοιάζει.
Δεδομένα μεθαύριο η Εθνική θα μπει να παίξει το πιο δύσκολο παιχνίδι της μέχρι τώρα στο τουρνουά, δεδομένα η Τουρκία θα αποτελέσει τον πιο "γεμάτο" και αποτελεσματικό αντίπαλο που έχει βρεθεί στο δρόμο μας. Δεδομένα όμως και αυτή η ελληνική ομάδα, όλοι οι πρωταγωνιστές, θα μπουν με όλο αυτό το οπλοστάσιο, μπασκετικό και ψυχικό, που έχουν "εκθέσει" μέχρι τώρα στο τουρνουά και με ένα βασικό αίσθημα να μένει ενεργό. Αυτό της δίψας, βλέποντας πια το... νεράκι να ρέει μπροστά τους.
