Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για τον θρίαμβο της Ελλάδας επί της Λιθουανίας και την πρόκριση στα ημιτελικά του Ευρωμπάσκετ 2025.
Τα 16 χρόνια ήταν πολλά, ήταν πάρα πολλά για την ακρίβεια. Και δεν αντικατόπτριζαν τα όσα έκανε η Εθνική στις προσπάθειές της. Διότι το 2015 έδωσε πρόωρο τελικό με την Ισπανία, το 2017 «είχε» τη Ρωσία και το 2022 την... πάτησε αν και μπορούσε ακόμα και την κούπα.
Πλέον το πλήρωμα του χρόνου είχε έρθει όμως διότι η «γαλανόλευκη» ήταν ανώτερη σε όλους τους τομείς από τη Λιθουανία και δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να ηττηθεί από τον Γιόνας Βαλαντσιούνας. Διότι όλα τα περίμεναν από τον έμπειρο σούπερ σταρ.
Εκατό φορές να αντιμετώπιζε στην περιφέρεια η ομάδα του Σλούκα την ομάδα του Βελίτσκα, η πρώτη θα νικούσε στις... 105. Ωστόσο όλοι όσοι έπαιξαν είχαν το «μαχαίρι στα δόντια» κι έδειξαν πανέτοιμοι για να προσφέρουν. Διότι κι εκείνοι που δεν πάτησαν παρκέ, όχι μόνο ζούσαν τον αγώνα αλλά στο τέλος το γιόρτασαν με την ψυχή τους.
Διότι αυτό είναι το νόημα της ομάδας. Της ΟΜΑΔΑΣ που εκπροσωπεί την Ελλάδα και η οποία έφτασε ξανά στην τετράδα.
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σε όλους για τα όσα έχουν πετύχει μέχρι τώρα, όμως είναι δεδομένο ότι η... πείνα υπάρχει και γι' αυτόν τον λόγο κανείς δεν είναι ικανοποιημένος απλά με την παρουσία στον ημιτελικό. Άπαντες έχουν το δικαίωμα να γιορτάσουν απόψε κι από αύριο να σκεφτούν τον αγώνα με την Τουρκία.
Μία αντίπαλο η οποία είναι αήττητη στο τουρνουά -αυτό ίσως αποδειχθεί καλό αν ζοριστεί στο φινάλε- και η οποία θα αποτελέσει το υψηλότερο «εμπόδιο» που έχει συναντήσει η «επίσημη αγαπημένη» μέχρι στιγμής.
Το πιο σημαντικό θα είναι να έχει η Εθνική την ίδια συγκέντρωση στο πλάνο του Βασίλη Σπανούλη και το ίδιο πάθος για τη νίκη. Κακά τα ψέματα, οι γείτονες θεωρητικά έχουν ένα μικρό προβάδισμα για τη νίκη όμως αυτό δεν σημαίνει τίποτα.
Μέχρι τότε όμως υπάρχουν δύο εικοσιτετράωρα για ανασύνταξη, για ξεκούραση και για τη δημιουργία του κατάλληλου πλάνου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα βοήθησε να επιστρέψει ξανά το χαμόγελο στα χείλη των Ελλήνων φιλάθλων που πλέον ονειρεύονται και δικαίως τα... πάντα.
