Με συνέντευξή του στην ΕΣΚΑ και στον Θοδωρή Λινάρδο ο Γιάννης Κυριακόπουλος αναλύει στιγμές της καριέρας του ως παίκτης κι έχοντας πια μπει στα προπονητικά μονοπάτια μέσω του Νικηφόρου.
Ο 46χρονος πρώην άσος των παρκέ με το «κοκαλάκι της νυχτερίδας», τις ανόδους και τις διακρίσεις, δίνει απαντήσεις κάνοντας ένα φλας μπακ.
Για την προπονητική μετά το τέλος καριέρας ως παίκτης:
Λίγο πριν κλείσω την καριέρα μου ήρθε η ιδέα της προπονητικής μέσα από τις εικόνες και πολλές εμπειρίες που είχα ως παίκτης. Το έναυσμα και η εμπιστοσύνη μού δόθηκε από τον Νικηφόρο Αγ. Βαρβάρας για να κάνω τα πρώτα μου βήματα ως προπονητής. Μέσα από την σκληρή δουλειά, την συνέπεια, την μεθοδικότητα και την σωστή καθοδήγηση ανεβήκαμε φέτος στην Β’ ΕΣΚΑ. Με όραμα την άνοδο στις μεγαλύτερες κατηγορίες και στόχο την καθημερινή βελτίωση και εξέλιξη όλων των αθλητών προσπαθώ να μυήσω όλους τους αθλητές στη νοοτροπία του επαγγελματισμού και του νικητή που δυστυχώς δεν υπάρχουν στις χαμηλές κατηγορίες. Φυσικά και όραμά μου είναι να ανέβω σκαλιά και προπονητικά γιατί είναι κάτι που με εκφράζει πολύ και πάντα το είχα στο νου μου. Μέσα από την δουλειά στο επίπεδο της ΕΣΚΑ έχω την ευκαιρία μου να δείξω τι μπορώ να καταφέρω και από αυτό τον ρόλο και εννοείται πως κάθε πρόκληση είναι μπροστά μας.
Το ξεκίνημα
Ξεκίνησα πολύ μικρός από τις Ακαδημίες του Αιγάλεω. Μέσα από την σκληρή δουλειά και την καθημερινή προπόνηση κατάφερα και ξεχώρισα μέσα από πολλούς αθλητές και ανδρώθηκα. Στην ηλικία των δεκατεσσάρων έπαιξα για πρώτη φορά στην ανδρική ομάδα, όπου και ανεβήκαμε στην Γ’ Εθνική κατηγορία. Μετά το Αιγάλεω από την Β’ Εθνική κατηγορία έκανα το step up με προπονητή τον Γιώργο Σκαραφίγκα, όπου με πίστεψε και με εμπιστεύτηκε, με αποτέλεσμα την άνοδο της ομάδας του ΔΑΣΑΛ στην Α2 Εθνική κατηγορία.
Οδοιπορικό
Επόμενος σταθμός ο Πανιώνιος με προπονητή τον Γιώργο Καλαφατάκη και συμπαίκτες τους Οικονόμου και Σιγάλα. Από τις μεγαλύτερες εμπειρίες της καριέρας μου και όνειρο κάθε αθλητή να έχει συμπαίκτες “ιερά τέρατα”. Μετά τον Πανιώνιο ακολούθησε η Ολυμπιάδα Πατρών όπου ήρθε και η άνοδος στην Α1. Επόμενος σταθμός το Ρέθυμνο με προπονητή τον Στέργιο Κουφό όπου ανεβήκαμε στην Α1 και παίξαμε στον Τελικό Κυπέλλου με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό.
Η μεγαλύτερη εμπειρία της ζωής μου να παίζεις με αντίπαλα γκαρντ τον Διαμαντίδη και τον Γιασικεβίτσιους σε ένα κατάμεστο ΟΑΚΑ με ένθερμους οπαδούς.
Δεν θα ξεχάσω την συμμετοχή μου στην ΑΕΚ με συμπαίκτες διαμάντια τους Χατζή και Δ. Παπανικολάου. Ακολούθησαν οι ομάδες ΑΕΛ, Πανελευσινιακός, Παγκράτι, ΚΑΟΔ, Καστοριά, Ερμής Σχηματαρίου και Έσπερος Λαμίας όπου και έκλεισα την καριέρα μου με την 20η άνοδο.
Ρεκόρ
Είμαι από ό,τι μου έχουν πει (χαχα) ρέκορντμαν Ευρώπης με το απόλυτο 9/9 τρίποντα από τα 6,75μ με την φανέλα του Ρεθύμνου έναντι της Νήαρ Ηστ στις 19 Μαρτίου 2011 στα γενέθλια της γυναίκας μου (η γνωστή πρώην διεθνής αθλήτρια Εφη Βλάχου) αλλά και 15 ασίστ.
Το 2005-06 ανακηρύχθηκα “Γκαρντ της χρονιάς” στην Α2 σύμφωνα με το Eurobasket.com.
Στις περισσότερες ομάδες που πήγα ήταν όλες με διακρίσεις και ανόδους. Σε κάθε ομάδα το κλίμα ήταν ξεχωριστό γιατί πάντα πήγαινα σε ομάδες που έβρισκα ρόλο και πρωταγωνιστούσα.
Προτάσεις
Αν και είχα προτάσεις από ομάδες του εξωτερικού, το όνειρό μου δυστυχώς δεν έγινε πραγματικότητα. Οι συνθήκες τότε δεν είναι όπως τώρα. Δεν μπορούσες να μείνεις εύκολα ελεύθερος από την ομάδα σου χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα και να ικανοποιηθούν πρωτίστως τα συμφέροντα της ομάδας κι έτσι έμεινα στην Ελλάδα. Προτάσεις υπήρξαν και από μεγάλες ελληνικές ομάδες (πέραν όσων αγωνίστηκα) αλλά οι συνθήκες δεν βόλεψαν τότε. Αν και ήμουν στις Μεικτές ομάδες με προπονητή τον Νίκο Λινάρδο και συμπαίκτης με τον Παπαλουκά ξεχώριζα για τις μπασκετικές μου ικανότητες, δεν κλήθηκα ποτέ στην Εθνική ομάδα.
