Το Βέλγιο έχει τη δική του ευκαιρία να βάλει... για τα καλά το όνομά του στις ιστορικές χώρες του ευρωπαϊκού μπάσκετ μέσω του Ευρωμπάσκετ Γυναικών, φτάνοντας σε ένα επίτευγμα που έχουν μόλις δύο ακόμη.
Κάθε ομάδα γράφει τη δική της ιστορία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και, οπωσδήποτε, το Βέλγιο σημειώνει διαρκή πρόοδο και ανάπτυξη στο άθλημα. Δεν είναι μονάχα το σταθερό, πλέον, ραντεβού της ομάδας Ανδρών, αλλά και η «εκτόξευση» της ομάδας Γυναικών, η οποία από την επί της ουσίας απόλυτη ανυποληψία μέχρι το 2015, κατάφερε μέσα σε μια δεκαετία να αναδειχθεί σε δύναμη, που διεκδικεί το back-to-back στο Ευρωμπάσκετ Γυναικών.
Με σταθερή παρουσία όλα αυτά τα χρόνια στα μεγάλα ραντεβού, στέλνοντας ένα πρώτο... προειδοποιητικό μήνυμα με αντίπαλο τη δική μας Εθνική το 2017, κατακτώντας με ευκολία το χάλκινο μετάλλιο, και σηκώνοντας την κούπα πρόπερσι στη Λιουμπλιάνα, οι «Γάτες», όπως είναι το προσωνύμιό τους κατά το «Λιοντάρια» των Ανδρών, βρίσκονται πια σταθερά στην κορυφογραμμή στο παγκόσμιο μπάσκετ, παλεύοντας μόλις πέρυσι για το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, παίρνοντας εν τέλει την τέταρτη θέση.
Το Βέλγιο, λοιπόν, έχει έρθει πια στην χώρα μας και διεκδικεί τη δεύτερη σερί κατάκτηση του τίτλου της πρωταθλήτριας Ευρώπης στις Γυναίκες, παίζοντας με την Ισπανία στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (29/6, 20:30), έχοντας μάλιστα μπροστά του την ιστορική ευκαιρία για ένα επίτευγμα, που μόλις δύο ακόμη χώρες έχουν καταφέρει, ανάμεσα σε αυτές και η αποψινή του αντίπαλος.
Η Βουλγαρία που... νευρίασε τις Σοβιετικές και η «Ρόχα»
Το Βέλγιο, για να έρθουμε και στο προκείμενο, θέλει να γίνει η τρίτη μόλις χώρα, που πετυχαίνει το back-to-back στο Ευρωμπάσκετ Γυναικών. Δε θα μπορούσαν να είναι και πολύ περισσότερες, άλλωστε, όταν κάποτε η Σοβιετική Ενωση σήκωσε την κούπα σε 17 σερί διοργανώσεις. Πρόκειται για το διάστημα της δικής της απόλυτης κυριαρχίας, μέχρι τη διάλυση της χώρας ουσιαστικά, μετρώντας μάλιστα συνολικά 21 κατακτήσεις σε 22 διοργανώσεις από το 1950 έως το 1991.
Την πρώτη διοργάνωση, άλλωστε, κατέκτησε η Ιταλία το 1938 και από τη δεύτερη διοργάνωση έως το 1991, οι Σοβιετικές έχασαν τον τίτλο μόλις μία φορά. Αρκούσε μια ήττα από τη Βουλγαρία, ύστερα από 33 σερί νίκες από το 1950 έως το 1958, ώστε να... εκνευριστούν αρκετά, για να μην το σηκώσει ποτέ ξανά κανείς, μέχρι να διαλυθεί ως κράτος η Σοβιετική Ενωση, με αποτέλεσμα μόλις μία χώρα εν συνεχεία να καταφέρει να πάρει την κούπα δύο συνεχόμενες φορές.
Αυτή, όπως προλογίσαμε, είναι η Ισπανία. Η «Ρόχα», μάλιστα, είναι και η πρώτη χώρα που πήρε το Ευρωμπάσκετ Γυναικών, μετά την ηγεμονία της Σοβιετικής Ενωσης, κατακτώντας το κύπελλο το 1993 στην Ιταλία έναντι της Γαλλίας, κάτι που κατάφερε ξανά άλλες τρεις φορές, τις δύο εξ αυτών τα έτη 2017 και 2019. Σε όλες τις κατακτήσεις, μάλιστα, αντίπαλος ήταν πάλι η Γαλλία και θα έλεγε κανείς, ότι οι Ιβηρες αποτελούν τον «κακό δαίμονα» των «Τρικολόρ», κάτι που αποδείχθηκε και στο ΣΕΦ.
Μετά την εντός έδρας αποτυχία το 2021, η Ισπανία επανήλθε το 2023 στον τελικό, όμως το εκπληκτικό Βέλγιο είχε βάλει... πλήρη προς τη δόξα, επικρατώντας με 64-58 και φτάνοντας στη δική του πρώτη κατάκτηση, επιθυμώντας να διατηρήσει τα «σκήπτρα» του και να βάλει το όνομά του με «χρυσά γράμματα» στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, με μια επιτυχία σπουδαία στα χρονικά του μπάσκετ Γυναικών.
Κάπως έτσι, δίπλα σε δύο «μεγαθήρια» του αθλήματος, έστω κι αν το ένα δεν υφίσταται πλέον ως ενιαίο κράτος, το Βέλγιο των σχεδόν 12 εκατομμυρίων κατοίκων είναι έτοιμο να «φωνάξει», ότι θα παραμένει παρόν στους κορυφαίους του μπάσκετ, αρχίζοντας από τον κόσμο των Γυναικών.
