Το Πανόραμα κατάφερε με ένα φοβερό «ντεμαράζ» στο τέλος της σεζόν όχι μόνο να κερδίσει την καθιέρωσή του στην National League 2, αλλά και να φτάσει ακόμη και στο θρίαμβο της ανόδου στην National League 1, μέσα από ένα από τα «παραμύθια» που θα μνημονεύονται στα χρονικά των εθνικών κατηγοριών.
Ήταν αρχές του περασμένου Ιουλίου, όταν στο Πανόραμα μάθαιναν, ότι το αίτημα χορήγησης wild card για την National League 2 είχε γίνει δεκτό, με το σύλλογο, από το σημείο όπου βρισκόταν στη 12η θέση της Β' ΕΚΑΣΘ, να μην έχει μεν μεγάλο χρονικό διάστημα μπροστά του, ώστε να ετοιμαστεί, αλλά να έχει τη θέληση και τη συνταγή, για να καθιερωθεί στις εθνικές κατηγορίες, υπενθυμίζοντας την ομάδα εκείνη, που το 2008 είχε φτάσει στην GBL, τότε Α1 Ανδρών, προτού συγχωνευτεί σε εκείνη την επεισοδιακή σύμπραξη με την Καβάλα.
Η πορεία της ομάδας της Θεσσαλονίκης την έφερνε σε θέση να διεκδικεί μέχρι το τέλος την παραμονή της, μόνο που το φινάλε έμελλε να είναι λίγο πιο «γλυκό», σαν τα... μοναδικά τρίγωνα που σερβίρονται στην περιοχή, καταφέρνοντας να μπει ακόμη και στην εξάδα του 5ου ομίλου, βιώνοντας την εμπειρία των playoffs ανόδου ως μια πρώτη εικόνα για ένα ακόμη καλύτερο μέλλον. Ένα μέλλον, που κανείς δεν φανταζόταν, ότι θα έφερνε την άνοδο στην National League 1.
Η δικαίωση ενός μήνα μεταφράστηκε σε όνειρο 50 ημερών
Το Πανόραμα, λοιπόν, ξεκίνησε διατηρώντας στον πάγκο του τον Θωμά Λαζάρου, ώστε να είναι εκείνος ο αγωνιστικός εκφραστής του οράματος, που ο σύλλογος θέλησε να παρουσιάσει. Μαζί του, ο βασικός κορμός παρέμεινε στην ομάδα με ορισμένες προσθήκες, που θα το βοηθούσαν να δείξει μια ακόμη πιο ανταγωνιστική εικόνα στο νέο πρωτάθλημα, έχοντας και την προσθήκη του Ηλία Μπαδή στη διάρκεια της χειμερινής περιόδου.
Φανερώνοντας αποφασιστικότητα, παρά την αρχή που ήταν λογικό να είναι δύσκολη για μια ομάδα, που βρίσκεται σε διαδικασία μάθησης της κατηγορίας, κατάφερε με τον καιρό να βρει το δρόμο, ώστε να δικαιωθεί για την κίνηση, που πραγματοποίησε το περασμένο καλοκαίρι. Η δικαίωση αυτή, απλώς, θα ερχόταν μετά το ξεκίνημα του φετινού Φεβρουαρίου.
Ο Μάρτιος ήταν ιδανικός για το Πανόραμα, που με πέντε σερί νίκες όχι μόνο εξασφάλισε την παρουσία του στην National League 2 και για την νέα αγωνιστική περίοδο, αλλά και να περάσει στους κορυφαίους του φετινού πρωταθλήματος, με «επισφράγιση» της εξαιρετικής αυτής πορείας το «διπλό» στην Τούμπα έναντι της ΜΕΝΤ, σε ένα αποτέλεσμα ιστορικής σημασίας για την ομάδα, μέχρι να έρθει το επόμενο.
Η ομάδα, ως έκτη, ξεκινούσε με μειονέκτημα έδρας έναντι του Ολύμπου Κορδελιού, κι εκεί... δόθηκε το πρώτο αίμα. Το «μπρέικ», για να ακολουθήσουν τα επόμενα, με το «εμπόδιο» της Σταυρούπολης να μοιάζει πιο δύσκολο, όμως στις λεπτομέρειες στο τελευταίο παιχνίδι οι Θεσσαλονικείς έδειξαν ικανοί... για την πιο μεγάλη τρέλα.
Λίγες μέρες αργότερα, θα το κατάφερναν. Στο τρίτο παιχνίδι της σειράς των τελικών με τον Ιωνικό Ιωνίας, το 101-92 στην παράταση έδωσε την ιστορική ευκαιρία και αυτή δε θα χανόταν. Η κυριαρχία σε όλο το παιχνίδι, το καθοριστικό σουτ του Σλιμ Λόρενς στο φινάλε και η αύρα ενός ολόκληρου συλλόγου, που απολάμβανε αυτή τη δυνατότητα να πετύχει κάτι, που στο τέλος του πρώτου γύρου έμοιαζε ουτοπικό, ολοκλήρωσαν ένα από τα πιο μεγάλα θαύματα στην ιστορία των εθνικών κατηγοριών.
Η ομάδα που έφτασε μέχρι την παρουσία της σε αυτό το σημείο, πίστεψε και έφτασε στην απόλυτη υπέρβαση. Μένει να φανεί, αν αυτή η παρέα των υπερβάσεων ετοιμάζει... κι άλλες τρέλες.
