Ο προπονητής του ΠΑΟΚ, Μάσιμο Καντσελιέρι βρέθηκε στο Μan to Man Powered by Stoiximan, το podcast της Basket League και μίλησε για την αγάπη που έχει πάρει από τους φιλάθλους των "ασπρόμαυρων", τους δικούς του στόχους, τις εντυπώσεις του στην Ελλάδα και το όνειρο ενός ευρωπαϊκού τελικού.
Αναλυτικά δήλωσε:
Για το τι θέλει να πετύχει ο Μάσιμο Καντσελιέρι στη δική του καριέρα: «Σίγουρα, υπάρχει ένα κομμάτι μου που λέει ότι θέλω να φτάσω στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Την ίδια στιγμή, ένα άλλο κομμάτι μου λέει ότι θέλω να είμαι στο υψηλότερο επίπεδο όπου μπορώ να παραμείνω ο εαυτός μου. Νομίζω ότι βρίσκομαι κάπου ανάμεσα σε αυτά τα δύο, γιατί, για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι ακόμα σίγουρος αν, ανεβαίνοντας ψηλότερα, θα μπορέσω να παραμείνω όπως είμαι. Προσπαθώ να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου, δεν κρύβομαι πίσω από καμία "κουρτίνα". Είμαι αυτός που είμαι. Γι’ αυτό κρατάω και τις δύο επιλογές ανοιχτές και θα δούμε πού θα με οδηγήσει η ζωή. Όπου και αν καταλήξω, πιστεύω ότι θα είμαι ευτυχισμένος».
Για το αν άναψε ξανά την σπίθα στον ΠΑΟΚ mateco: «Αυτό είναι υπερβολικό. Ο ΠΑΟΚ είναι μια σπίθα που δεν σβήνει ποτέ. Μερικές φορές είναι λίγο πιο χαμηλά και μερικές φορές πιο ψηλά. Εγώ, είμαι απλά ένα μέρος της διαδικασίας. Αλλά, όπως είπα, είναι μια ομάδα ανθρώπων που το κάνει αυτό. Η ατμόσφαιρα φέτος είναι αυτή που μας φέρνει όλους κοντά. Δεν είναι μόνο ο ένας. Δεν είναι ο καλύτερος παίκτης που έχουμε, ούτε ο προπονητής. Και δεν είναι ο πρόεδρος, με όλο τον σεβασμό, ή δεν ξέρω ποιος άλλος είναι. Είναι όλοι μαζί. Νομίζω ότι έχουμε πολύ καλή χημεία μεταξύ μας. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με την ομάδα ή με γενικά θέματα. Αυτό είναι που, νομίζω, ότι βγαίνει προς τα έξω. Οι άνθρωποι το αντιλαμβάνονται και το βλέπουν. Είναι η πρώτη και καλύτερη σύνδεση που μπορεί να έχει η ομάδα με τους οπαδούς της. Να βλέπεις και να λες: "Ω, αυτή η ομάδα... Ναι, μ' αρέσουν. Πάμε"! Νομίζω ότι όλο αυτό δεν έχει να κάνει με εμένα. Αυτό δεν είναι ταπεινότητα. Ένας φίλος μου με πήρε τηλέφωνο χθες και μου είπε: "Έλεγες ότι χωρίς την ομάδα δεν είσαι τίποτα, αλλά έλεγες ψέματα". Μπορεί να νομίζω ότι είμαι ο καλύτερος, αλλά χωρίς την ομάδα, δεν είμαι. Αυτό δεν είναι ταπεινότητα, είναι η αλήθεια. Μπορείς να δουλέψεις, μπορείς να κάνεις τα πάντα, μπορείς να είσαι καλός διαχειριστής των συναισθημάτων της ομάδας. Στο τέλος της ημέρας, εκείνοι πάνε και βάζουν το κορμί τους, οι 10 ή 12 παίκτες που παίζουν. Βάζουν τα συναισθήματά τους. Είναι η ίδια ερώτηση που μου κάνεις. Έχουν το ίδιο πρόβλημα. Και επιπλέον, έχουν την μπάλα στα χέρια τους ή δεν την έχουν τις περισσότερες φορές, και πρέπει να είναι χρήσιμοι. Και είναι μια δύσκολη δουλειά. Είναι μια δύσκολη αποστολή. Όλα αυτά διαρκούν μόνο 40 λεπτά. Οπότε όταν βρίσκεσαι εκεί, πρέπει πραγματικά να βοηθήσει ο ένας τον άλλον. Εκείνοι βοηθάνε ο ένας τον άλλον. Είναι μια εξαιρετική ομάδα, και έχουν έναν προπονητή που πρέπει να είναι καλός. Δεν νομίζω ότι έκανα κάτι διαφορετικό από άλλες χρονιές. Γι' αυτό ο προπονητής ορίζεται από την ομάδα, όχι από τον εαυτό του. Εντάξει, είμαι πιο ήρεμος, απλά επειδή με βοηθούν να παραμείνω ήρεμος».
Για το αν το σύνθημα «είναι τρελός ο Ιταλός» είναι το μεγαλύτερο παράσημο αυτούς τους έξι μήνες στην Ελλάδα: «Για την καριέρα μου, νομίζω, όχι μόνο για την Ελλάδα! Είναι ωραίο. Για πρώτη φορά, οι άνθρωποι αγαπούν αυτό που είσαι! Εντάξει. Συνέβη στη Λιμόζ, αλλά είχαν διαφορετική προσέγγιση. Τους άρεσε ο χαρακτήρας μου, αλλά δεν τραγουδούσαν. Είπαν: "Εντάξει, μπράβο". Στις πρώτες δύο θέσεις για μένα, υπάρχει το: "Είναι τρελός ο Ιταλός" και μια σημαία με το πρόσωπό μου ζωγραφισμένο από τους φιλάθλους της Λιμόζ. Φαντάσου, κάποιος να λέει "Είναι τρελός ο Ιταλός", με το πρόσωπο σχεδιασμένο σαν εικόνα. Αυτά είναι τα δύο καλύτερα πράγματα που έχουν συμβεί στην καριέρα μου, πέρα από τα αποτελέσματα, πέρα από την προπονητική και τη γνωριμία με πολλούς όμορφους ανθρώπους, αλλά αυτό είναι μεγάλο».
Για τις εντυπώσεις του από τη Stoiximan GBL: «Είναι δύσκολη. Τρομερά δύσκολη. Όπως είπα, στο πρωτάθλημα που ήμουν πριν, τουλάχιστον είχες μια ευκαιρία να νικήσεις τις ομάδες της EuroLeague. Εδώ δεν έχεις καμία ευκαιρία. Είμαστε 12 ομάδες. Από αυτές, οι δέκα ομάδες παλεύουν για τα πάντα! Για τα play-offs και την παραμονή. Η διαφορά ανάμεσα στην τελευταία θέση και την 4η ή την 3η θέση είναι τόσο λεπτή, που αν κερδίσεις έναν αγώνα, είσαι στα αστέρια. Αν χάσεις έναν αγώνα, είσαι στην κόλαση. Είναι πολύ δύσκολο να παίξεις σε αυτή τη λίγκα. Είναι δύσκολη, γεμάτη καλούς παίκτες, με πολλή τακτική. Οπότε, αν δεν προετοιμαστείς σωστά, θα χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο. Χάνεις το παιχνίδι. Και πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ως ομάδα και ως προπονητής».
Για το αν ένας ευρωπαϊκός τελικός με τον ΠΑΟΚ mateco, είναι το απόλυτο όνειρο για του: «Θα μοιραζόμουν αυτή την εμπειρία με υπέροχους ανθρώπους. Απλώς για να διατηρήσουμε τη συζήτηση στην απόλυτη ειλικρίνεια, Θα ήταν όνειρο για μένα. Δεν το έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου. Θα το ήθελα πολύ. Και ο συνδυασμός με αυτή την ομάδα, με αυτό το κλαμπ, με την κατάσταση τώρα, ναι, θα ήταν τέλειο. Αλλά να βρεθώ εκεί ως πρώτος προπονητής, ναι, για φέτος θα είναι κάτι όμορφο. Νομίζω ότι είναι, ειλικρινά, πολύ δύσκολο για το επίπεδο των ομάδων που ενδεχομένως θα αντιμετωπίσουμε στο τελευταίο στάδιο του FIBA Europe Cup. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Είναι ο τρόπος που προσεγγίζεις τα πράγματα και ο τρόπος που θα καταφέρουμε να φτάσουμε εκεί. Ο ενθουσιασμός και το να παραμένεις λίγο φρέσκος, νομίζω ότι θα κάνουν τη διαφορά. Αλλά σήμερα, δεν μπορώ να το πω».
