Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για τον Παναθηναϊκό ο οποίος πέρασε... πάνω και από την Παρτιζάν στο ΟΑΚΑ.
Ο στόχος μετά τον διασυρμό στην Κωνσταντινούπολη από την Αναντολού Εφές πριν από περίπου ένα μήνα ήταν να ακολουθήσουν πέντε σερί νίκες για να επιστρέψει η ομάδα στη σωστή τροχιά. Όχι μόνο ήρθαν, αλλά όλες ήταν εμφατικές. Και κάθε μία είχε τη δική της ιστορία.
Η χρονικά τελευταία ήταν η απόδειξη ότι ο Εργκίν Αταμάν έχει «χτίσει» μία πραγματική ομάδα. Στα ήδη δεδομένα προβλήματα των Μάριους Γκριγκόνις ήρθαν να προστεθούν εκείνα των Κώστα Σλούκα, Λορέντζο Μπράουν και Κώστα Αντετοκούνμπο.
Ξαφνικά το ήδη υψηλό «εμπόδιο» της Παρτιζάν άρχισε να γίνεται ακόμα μεγαλύτερο κι ακόμα πιο επικίνδυνο. Εξάλλου η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς έφτασε με... φόρα στην Αθήνα. Φορμαρισμένη και πεπεισμένη ότι μπορούσε να πάρει ένα διπλό, έχοντας κερδίσει με διαφορά 18 πόντων στις αρχές Δεκεμβρίου.
Το τελικό 96-84 ήταν τιμητικό για τους Σέρβους και ήρθε εξαιτίας της χαλάρωσης των «πράσινων». Αν στο τέλος δεν «έσβησαν» τις μηχανές και δεν έβγαινε και η κούραση στο glass floor, δεν θα είχαν αποφύγει την κατοστάρα και δεν θα κρατούσαν τη διαφορά! Μία διαφορά πάντως που φαντάζει απίθανο να τους φανεί χρήσιμη, από τη στιγμή που τις δύο ομάδες της χωρίζει απόσταση τεσσάρων νικών.
Οι εννιά παίκτες του Παναθηναϊκού λοιπόν που αγωνίστηκαν ήταν όλοι διατεθειμένοι να προσφέρουν κάτι. Ακόμα και οι τρεις που υστέρησαν, δεν ήταν ότι αυτό συνέβη επειδή δεν είχαν διάθεση. Όλοι είχαν το «μαχαίρι στα δόντια». Εξάλλου το «τριφύλλι» δεν είχε ξεχάσει τη συντριβή του Βελιγραδίου.
Ο κόσμος το διασκέδασε με την ψυχή του όπως και οι παίκτες, με τη σύνδεση πλέον να είναι ακόμα μεγαλύτερη, με δεδομένο ότι ο βασικός «κορμός» θα παραμείνει κάτοικος ΟΑΚΑ και τα επόμενα χρόνια.
Χρόνος πάντως για πανηγυρισμούς δεν υπάρχει. Την Κυριακή (12/1) ακολουθεί το δύσκολο παιχνίδι με την ΑΕΚ εκτός έδρας και μετά η «διαβολοβδομάδα» επί ισπανικού εδάφους. Τα λέμε μετά τον αγώνα με την Μπασκόνια.
ΥΓ. Εσκεμμένα δεν γίνεται αναφορά σε όλους εκείνους που έλαμψαν και χθες (9/1), διότι η αξία παικτών όπως ο Ναν, ο Γκραντ και ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ είναι κάτι γνωστό και δεν χρειάζονται διαρκώς επαναλήψεις. Εκείνοι όμως που έχουν μπει πλέον για τα καλά στο κλίμα είναι οι δύο Τούρκοι, με τον Γιούρτσεβεν και τον Όσμαν να έχουν αρχίσει να αποδίδουν με βάση τις δυνατότητές τους.
