Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για τη συντριβή του Παναθηναϊκού από την Αναντολού Εφές στην Κωνσταντινούπολη και την τραγική εμφάνιση των «πράσινων».
Καταρχάς ας μπουν τα πράγματα σε μία σειρά. Το μέγεθος των πρωταθλητών Ελλάδας κι Ευρώπης είναι τέτοιο που -αντίθετα με άλλους σε κάθε αρνητικό αποτέλεσμα μικρής ή μεγάλης έκτασης-, δεν θα αναζητήσουν δικαιολογίες στην απουσία του κορυφαίου παίκτη τους, του Κέντρικ Ναν.
Η εικόνα που παρουσίασε το σύνολο του Εργκίν Αταμάν στο παρκέ του γηπέδου ήταν θλιβερή, αποκαρδιωτική ή ό,τι άλλο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε. Δεν ήταν όμως ντροπιαστική, διότι δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει ντροπή στον αθλητισμό. Έμοιαζαν όμως με... κάτι κουρασμένα παλικάρια που μαζεύτηκαν για να βγάλουν την υποχρέωση.
Η στάση των περισσότερων παικτών των «πράσινων» ήταν σαν να έπαιζαν ένα παιχνίδι κανονικής περιόδου του ΝΒΑ. Μόνο που η Ευρωλίγκα δεν ήταν και δεν θα γίνει ποτέ ΝΒΑ. Όχι μόνο στο επίπεδο όπου χωρίζουν τις δύο διοργανώσεις έτη φωτός, αλλά και στη νοοτροπία.
Προφανώς και ουδείς θα θυμάται τη «μαύρη» βραδιά της Πόλης σε λίγους μήνες, αν κλείσει η σεζόν θετικά. Προφανώς και το «πανηγύρι των τρελών» συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.
Αυτό το γερό «χαστούκι» πρέπει να βρουν τον τρόπο μέσα από την ομάδα, προκειμένου να αποτελέσει ένα «ξυπνητήρι» ενόψει της δύσκολης συνέχειας. Ακολουθεί «διαβολοβδομάδα» στο ΟΑΚΑ με Αρμάνι Μιλάνο και Μπασκόνια. Εύκολο παιχνίδι σε αυτό το επίπεδο δεν υπάρχει και όσοι πάνε στο γήπεδο, θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για δύσκολες αναμετρήσεις.
Όπως σωστά είπε ο Τούρκος κόουτς μετά τον χθεσινό (13/12) διασυρμό, δεν είναι η ώρα για να μιλήσει για τα προβλήματα της ομάδας. Είναι όμως η ώρα για να τα λύσει επιτυχώς και να τη βγάλει από την αγωνιστική κρίση. Μένει να φανεί αν θα το πετύχει.
