Η νέα γενιά είναι μια παρηγοριά που βάζει το πρόβλημα κάτω από το χαλάκι

Είδαμε πολλά και σε αυτό το «παράθυρο» των προκριματικών του Ευρωμπάσκετ 2025. Τους Ισπανούς να χρειάζονται ένα εκπρόθεσμο καλάθι για να μπορέσουν σε δύο παρατάσεις με τον Σλοβάκους να αποφύγουν το 0-3, τους Γερμανούς να χάνουν από τους Σουηδούς, τους Βρετανούς να μας νικούν στο πρώτο παιχνίδι και πάει λέγοντας.

Είδαμε ξανά με άλλα λόγια την φαρσοκωμωδία που εκτυλίσσεται από το 2017 που επανήλθαν τα «παράθυρα», με τη FIBA προφανώς να μην έχει μετρήσει σωστά την επίδειξη ισχύος της Ευρωλίγκας και να βλέπει έναν θεσμό που επανήλθε με σωστό σκεπτικό, να διασύρεται. Είδαμε τον Σενγκέλια να παίζει δυο ματς σε 20 ώρες, είδαμε κάποιους δικούς μας διεθνείς της Ευρωλίγκας να τρέχουν να προλάβουν τον αγώνα της Θεσσαλονίκης και άλλα πολλά.

Εβγαζε η FIBA στα social της φωτογραφιούλες με τη νέα γενιά του ευρωπαϊκού μπάσκετ που βγήκε μπροστά και έδειξε πράγματα. Είδαμε κι εμείς στην Ελλάδα και χαρήκαμε, τον Αβδάλα πενταδάτο, τον Ζούγρη καθοριστικό, τον Καραγιαννίδη... ξεψάρωτο, τον Καρακώστα να παίρνει μυρωδιά Εθνικής έστω σε προπονήσεις γι’ αρχή. Ωραία είναι όλα αυτά, όμως όχι όταν γίνονται… δια της βίας. Αυτά τα παιδιά, αντίστοιχα και πολλοί συνομήλικοί τους στην Ευρώπη θα τον βρουν τον δρόμο τους και τις θέσεις τους στις Εθνικές ομάδες. Μπορεί και τώρα για κάποιους να ήταν αυτή η ώρα. Μόνο που στην πλειοψηφία, βρήκαν την ευκαιρία λόγω της φαρσοδκωμωδίας που λέγαμε.

Εμεινε ένα «παράθυρο» τον Φεβρουάριο και τότε δε θα έχει Ευρωλίγκα, άρα θα υπάρχουν διαθέσιμοι όλοι οι παίκτες. Κάποιοι πιθανότατα θα πάρουν ανάσες, άλλοι θα πάνε, όμως το πρόβλημα έχει ξαναεμφανιστεί και θυμίζει ότι απαιτεί λύση. Αυτό που συμβαίνει δε βοηθάει το μπάσκετ, όσα καλά κι αν προκύψουν εξ ανάγκης και όσο κι αν αυτά προβληθούν. Η γενική εικόνα είναι ενός διχασμένο σπορ, οι Εθνικές ομάδες που πρέπει να είναι πάντα και παντού οι «ναυαρχίδες» μοιάζουν με παρακατιανές σε αντιμετώπιση από τους κεντρικούς φορείς και όσο κι αν σπεύδει ο κόσμος να τις δει, δεν μειώνονται οι ευθύνες ούτε η ζημιά στην εικόνα «στιβαρότητας» του μπάσκετ.