Ο νέος γκαρντ της ΝΕ Μεγαρίδος, Βασίλης Τόλιας, μίλησε στο EOK WebRadio για τη μεταγραφή του αλλά και την εμπειρία από τις ΗΠΑ.
Αναλυτικά είπε:
Για τη μεταγραφή του στη ΝΕ Μεγαρίδος: «Είναι ένα καινούργιο πρωτάθλημα, είναι καινούργιες οι προκλήσεις που έχω να αντιμετωπίσω. Με τον κόουτς Μάνταλο νομίζω θα πάρω την εμπιστοσύνη που μου αξίζει και θα είναι μια καλή πρώτη χρονιά».
Για τη δυναμική της Elite League: «Έχει ανέβει πάρα πολύ σε ανταγωνιστικότητα και επίπεδο το πρωτάθλημα και αυτός ήταν και ο λόγος που εν τέλει επέλεξα να μείνω εδώ, για να πάρω τις παραστάσεις μου, να πάρω μια εμπειρία σε ένα πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Περιμένω να παίξω, να βοηθήσω την ομάδα, να πάμε ψηλά και θα δούμε».
Για τους ομαδικούς και ατομικούς στόχους: «Στα Μέγαρα έχω βρει ένα οικογενειακό κλίμα. Έχουμε θέσει ως στόχο ακόμα και την άνοδο, θέλουμε να φτάσουμε πολύ ψηλά φέτος. Ατομικά, θέλω να βοηθήσω την ομάδα, να πάμε ψηλά και, από ’κει και πέρα, όσο ψηλότερα τόσο το καλύτερο».
Για την εμπειρία του απ’ τις ΗΠΑ: «Ήταν μια εμπειρία που εύχομαι σε κάθε νέο παιδί να σπουδάσει και να παίξει μπάσκετ ή οποιοδήποτε άλλο άθλημα. Υπάρχει πίεση η οποία είναι καλή, και στο σχολείο πρέπει να είσαι σε όλα όπως πρέπει σαν αθλητής πρώτα και μετά σαν μαθητής. Αυτό μπορεί να σου δώσει διαφορά skills στη ζωή σου που θα τα έχεις ευφόρου ζωής. Ήταν τέσσερα πολύ καλά χρονιά. Εγώ ήμουν στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, οπότε οι ρυθμοί ήταν τελείως διαφορετικοί σε σύγκριση με αυτά που έχουμε εδώ. Ήταν τέσσερα χρόνια που θα μου μείνουν αξέχαστα».
Για την προσαρμογή του εκεί: «Εγώ είχα μια πιο περίεργη προσαρμογή, γιατί πήγα πρώτο έτος μετά τον covid, οπότε συνάντησα μια πολύ “κλειστή” Αμερική και Νέα Υόρκη. Με το που πήγαμε κάναμε 2 βδομάδες καραντίνα, ήμασταν μέσα στο σχολείο, αλλά τα μαθήματα ήταν ηλεκτρονικά. Ήταν λίγο πιο διαφορετικό για όλους μας, οπότε ίσως αυτό με βοήθησε να μπω λίγο πιο ομαλά, γιατί οι ρυθμοί είχαν πέσει έτσι κι αλλιώς. Και βοήθησε και ήταν λίγο περίεργο ταυτόχρονα. Είναι μια δύσκολη προσαρμογή, αλλά μετά τους πρώτους μήνες, που έμαθα και τη γλώσσα καλύτερα και όλα αυτά, ουσιαστικά εντάχθηκα στο πρόγραμμα κανονικότατα».
Για τη διαφορά των ΗΠΑ με την Ελλάδα και σε τι τον βοήθησε αυτή η εμπειρία: «Η μεγάλη διαφορά είναι η αθλητικότητα και η ταχύτητα. Εγώ ήμουν σε ένα σχολείο όπου 40 λεπτά παίζαμε πίεση σε όλο το γήπεδο, άρα χρειαζόσουν έτσι κι αλλιώς τρομερή αθλητικότητα και αντοχή. Κάναμε τρομερή προετοιμασία, όπου είχαμε 6 το πρωί τρεξίματα. Μας έλεγε ο προπονητής να μπούμε μέσα και με το που κουραστούμε να σηκώσουμε χέρι, να βγούμε, να πάρουμε ανάσες και να ξαναμπούμε. Κάθε 3-4 λεπτά έμπαινε νέα πεντάδα, είχαμε rotation 10-12 παικτών σχεδόν. Αυτό ήταν μια πολύ βασική διαφορά. Επίσης, η πίεση στη μπάλα που δεχόμασταν απ’ την αντίπαλη άμυνα ήταν τρομερή, οπότε αυτό με βοήθησε να παίζω καλύτερα στην επίθεση και να προστατεύω τη μπάλα. Λόγω του προγράμματος όπως ήταν, με βοήθησε και το σουτ πάρα πολύ, γιατί το γήπεδο είναι συνεχώς ανοιχτό και μπορούσαμε να κάνουμε σουτ όποτε θέλαμε».
