Οι δύο «αιώνιοι» ήδη... τρομάζουν με τις κινήσεις που έκαναν το καλοκαίρι και δημιουργούν προϋποθέσεις κυριαρχίας των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη, ανεβάζοντας πολύ ψηλά τον πήχη και το Basketa.gr παρουσιάζει και αναλύει τα δύο ρόστερ, που αποτελούν το καθένα από αυτά έναν «γαλαξία αστέρων».
Μας έχει ήδη πιάσει... τρέλα! Σε ένα σκηνικό, που εν πολλοίς θυμίζει τις τρομερές κόντρες του 2009, όταν και είχαν δημιουργήσει τα κορυφαία ρόστερ τους όλων των εποχών, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, μας κάνουν να αγωνιούμε για τα, τουλάχιστον, επτά μεταξύ τους παιχνίδια που θα δούμε μέσα στη σεζόν, υπολογίζοντας μονάχα δύο παιχνίδια κανονικής περιόδου και τρία τελικών στην Basket League, καθώς και άλλα δύο κανονικής περιόδου στην Ευρωλίγκα. Ο αριθμός αυτός, φυσικά, μπορεί ακόμη και να διπλασιαστεί και κάθε «μάχη» θα έχει τη σημασία της.
Είναι αλήθεια, δε, ότι ο ένας... τραβά τον άλλο προς το καλύτερο κι αυτό μακάρι να αποτελέσει, γενικότερα, ένα ευτυχές γεγονός για το ελληνικό μπάσκετ, σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο, μακροπρόθεσμα. Από πέρυσι το καλοκαίρι, ειδικά, όταν ο Παναθηναϊκός αντέδρασε δυναμικά με το μπάσιμό του στο μεταγραφικό παζάρι, με συμβολική και όχι μόνο την απόκτηση του Κώστα Σλούκα, το γαϊτανάκι αυτό συνεχίζεται ασταμάτητα.
Με αυτό τον τρόπο, βέβαια, φτάσαμε να μιλάμε για τα δύο μεγάλα φαβορί στην φετινή Ευρωλίγκα. Οι ελληνικές ομάδες είναι πιο ψηλά από όλες και αυτό μόνο ως θετικό μπορεί να εκληφθεί, με όνειρο ακόμη και για ελληνικό τελικό. Το Basketa.gr παρουσιάζει τα δύο ρόστερ, που καθένα από αυτά αποτελεί μόνο του έναν... γαλαξία αστέρων.
Η «πράσινη» αναβάθμιση και μια «ερυθρόλευκη» περιφέρεια... για κάθε γούστο με πριμαντόνα τον Φουρνιέ
Σε όποια θέση κι αν κοιτάξουμε σε αυτό το ρόστερ, ένα είναι το αληθές. Ο Παναθηναϊκός, ως πρωταθλητής Ευρώπης και Ελλάδας, είναι γεγονός ότι δεν χρειαζόταν πολλές κινήσεις. Το ρόστερ του ήταν ήδη πανέτοιμο και ήθελε μόνο μερικές επιλογές αναβάθμισης, ώστε να αντιμετωπίσει την αναμενόμενη ενίσχυση όλων των υπολοίπων, και δη του Ολυμπιακού.
Η πρώτη κίνηση, άμεση κιόλας, ήταν στην περιφέρεια με την απόκτηση του Λορέντζο Μπράουν, που ήρθε ως αναβάθμιση στη θέση του έναντι του Λούκα Βιλντόζα. Ήταν εμφανές πολλές φορές στην περσινή χρονιά, αν και ο Αργεντίνος βοήθησε με την ενέργειά του σε αρκετές περιπτώσεις, ότι ο Εργκίν Αταμάν δεν τον πίστευε τόσο και ήθελε κάτι καλύτερο. Η επιλογή του Αμερικανού είναι ιδανική και μια περιφέρεια με Σλούκα, Ναν και Γκραντ ήδη... τρομάζει, έχοντας δίπλα τον Γκριγκόνις που δε θα ανεβαίνει πια τόσο στο «2», με το φαρμακερό του σουτ, αλλά και τον Καλαϊτζάκη των ειδικών καταστάσεων, με τον Μωραΐτη ξανά ως μια πολύ καλή λύση για το πρωτάθλημα.
Σκεφτείτε, δε, ότι αυτή η περιφέρεια έχει ήδη χημεία και φέτος θα... βρεθεί ακόμη καλύτερα, μετά από προετοιμασία, την οποία πέρυσι δεν έκανε ο Ναν, ενώ η ευφυία του Μπράουν θα τον ενσωματώσει γρήγορα στο υπόλοιπο σύνολο. Λίγο περισσότερη δουλειά, από τη δική του πλευρά, θα χρειαστεί ο Ολυμπιακός, που ενώ πήρε την ευκαιρία και μια από τις αρχικές του κινήσεις ήταν ο Βιλντόζα, κατέληξε να έχει μια εκπληκτική περιφέρεια με μεγάλα ονόματα και, κυρίως, αυτό του Εβάν Φουρνιέ.
Είναι αναμφισβήτητο, ότι όπως και ο Βεζένκοφ που θα δούμε αργότερα, ο Γάλλος σούπερ σταρ θα ηγηθεί των «ερυθρολεύκων», έχοντας δίπλα του γκαρντ... για κάθε γούστο. Από τον Ουόκαπ και τον Λαρεντζάκη με την ενέργειά τους, που αρκετές φορές δίνουν και σκορ, στους δημιουργούς και σκόρερ Γκος και Έβανς, τον εκτελεστή Ντόρσεϊ, τον Βιλντόζα με τη δυνατότητα να αλλάζει το τέμπο και, ακόμη πιο πίσω, τον Μήτρου-Λονγκ ως μια αντίστοιχη περίπτωση Μωραΐτη, δηλαδή λύση πολυτελείας κυρίως στο πρωτάθλημα.
Ας έχουμε πάντα, βέβαια, στο μυαλό μας την περίπτωση αποχωρήσεων στον Ολυμπιακό, μιας και, όπως θα φανεί ακολούθως, ένα ρόστερ 17 παικτών, μαζί με τον νεαρό Σπάρταλη, δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο, ούτε αποτελεί σοφή επιλογή η παρουσίαση δύο ρόστερ, κάτι που αποτελεί αναγκαστική πρακτική ομάδων με περιορισμούς, όπως η Μακάμπι. Σε κάθε περίπτωση, με τέτοια περιφέρεια παίζεις... ό,τι θέλεις κι έχει ενδιαφέρον το τι θα διαλέξει ο Γιώργος Μπαρτζώκας.
Η ελληνοτουρκική «μάχη», ο παράγοντας Σάσα, ο ανεβασμένος Χουάντσο, το στοίχημα του Πίτερς και τα ερωτήματα
Δεν περιμένετε από εμάς να σας πούμε, ότι και στις υπόλοιπες θέσεις οι «αιώνιοι» είναι γεμάτοι, κάτι που ισχύει ασφαλώς και στους φόργουορντ. Στο «3» η μεγάλη κίνηση ήρθε, τελικά, από τον Παναθηναϊκό με τον Τσεντί Οσμάν και αυτό το... λίγο ακόμη που χρειαζόταν για το απαραίτητο γέμισμα του ρόστερ και της θέσης, κάτι που αναμένεται να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού του Αταμάν, ο οποίος με τον Παπαπέτρου επιπλέον στην ίδια θέση, αλλά και τη δυνατότητα του Χουάντσο Ερνανγκόμεθ να κατεβαίνει στη θέση για την άμυνα, ίσως μειώσει τα σχήματα των τριών χειριστών, που κατά κόρον χρησιμοποιούσε πέρυσι.
Από την άλλη, μιας και ξεκινήσαμε από το «3», η σταθερή αξία του αρχηγού, Κώστα Παπανικολάου, είναι γνωστή στον Ολυμπιακό, αν και φυσικά ο ηγέτης των «ερυθρολεύκων» θα έχει μπροστά του μια πολύ μεγάλη πρόκληση απέναντι σε δύο εξαιρετικά μεγάλης ποιότητας φόργουορντ (Οσμάν-Παπαπέτρου). Η ενέργεια του ΜακΚίσικ φυσικά θα βοηθούσε, με τον ίδιο να είναι από τους παίκτες στο φιλικό με τη Μακάμπι, που είχαν λόγους να αποδείξουν πράγματα, αφού το όνομά του έχει συνδεθεί έντονα με πιθανή αποχώρηση. Αν γίνει κάτι τέτοιο, οι πιο αξιόπιστες λύσεις για τον Μπαρτζώκα είναι, είτε δικά του σχήματα με τρεις χειριστές είτε να βρεθεί ο Πίτερς στο «3».
Μιας και μιλήσαμε για τον Πίτερς, δεν μπορούμε να μην περάσουμε στο «4». Εκεί, όπου πάλι θα έχουμε... μακελειό, με τον Σάσα Βεζένκοφ να αποτελεί τη σπουδαία κίνηση του Ολυμπιακού για το καλοκαίρι, μαζί με τον Φουρνιέ. Απέναντί του, ωστόσο, θα βρει έναν Ντίνο Μήτογλου κι έναν Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, που καθένας από τους δύο, για διαφορετικούς λόγους, θα πατήσει στην αγωνιστική του ποιότητα και θα σταθεροποιήσει σε υψηλό επίπεδο την απόδοσή του. Ο Ισπανός, ειδικά, φαίνεται με τις μέχρι τώρα πρώτες εικόνες, ότι δε θα μείνει στο να είναι απλά ένας εξαιρετικός αμυντικός ειδικών καταστάσεων, ο κορυφαίος στη θέση του.
Τα ερωτήματα υπάρχουν κι εδώ, φυσικά, ειδικά για τον Ολυμπιακό, αφού στο «4» μπορεί να βρεθεί και ο Φίλιπ Πετρούσεφ, που επίσης έχει ακουστεί πως θα αποχωρήσει. Ίσως δεν είναι ιδανικό να φύγουν ΜακΚίσικ και Πετρούσεφ μαζί, λόγω των αγωνιστικών δεδομένων που δημιουργούνται και αναλύσαμε, εκτός κι αν υπάρχει σκοπός ο Βεζένκοφ να παίρνει πολύ μεγάλο χρόνο συμμετοχής και ο Πίτερς να εναλλάσσεται στις δύο θέσεις. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας γνωρίζει πολύ καλύτερα πώς να λύσει το γρίφο, ωστόσο αν ήταν να αποχωρήσουν δύο παίκτες, ίσως να έμοιαζε πιο λογικό ο ένας να ήταν από την περιφέρεια και ο άλλος από τις θέσεις των φόργουορντ και των ψηλών.
Το εκτόπισμα του ενός, η ευελιξία του άλλου
Και στους ψηλούς, ασφαλώς, θα δούμε τρομερές «μάχες». Ο Ολυμπιακός έβαλε πέρυσι πολλά προβλήματα στον «αιώνιο» αντίπαλο, ειδικά όταν προστέθηκε ο Μόουζες Ράιτ με τις αθλητικές του ικανότητες. Ήταν ο μόνος, δε, που ταλαιπώρησε τόσο πολύ τον Ματίας Λεσόρ σε μια τρομακτική χρονιά του Γάλλου, και φέτος καλείται να αποδείξει, ότι η απόδοσή του θα έχει διάρκεια.
Μιλάμε, βέβαια, για μια γραμμή ψηλών που ήδη έχει τους Νίκολα Μιλουτίνοφ και Μουσταφά Φαλ για τους Πειραιώτες, δύο παίκτες με τρομερό εκτόπισμα και δυνατότητα κυριαρχίας στη ρακέτα, ειδικά αν πάρουν την μπάλα σε σωστό σημείο. Ο Γάλλος θα είναι λογικά πιο πίσω στο ξεκίνημα της σεζόν λόγω τραυματισμού κι εκεί θα φανεί η ετοιμότητα του Σέρβου, που έχει περάσει κι ένα καλοκαίρι με την Εθνική Σερβίας μέχρι το χάλκινο μετάλλιο στο Παρίσι, ενώ ίσως χρειαστεί και το ανέβασμα του Φίλιπ Πετρούσεφ, που μπορεί να ανταποκριθεί και στο «5».
Στην άλλη πλευρά, πάλι ο Παναθηναϊκός απλά συμπλήρωσε το «παζλ». Ο Λεσόρ δεν έπρεπε για δεύτερη χρονιά να μείνει να τα βάζει... με όλα τα θηρία, όπως έκανε πέρυσι με σποραδικές βοήθειες του Κώστα Αντετοκούνμπο, και για αυτό επιπλέον αποκτήθηκε ο Ομέρ Γιούρτσεβεν, ο οποίος επίσης με την μπασκετική ευφυία, που αναμφισβήτητα διαθέτει, αλλά και την έφεση στο ριμπάουντ, έναν τομέα όπου υστερούσε το «τριφύλλι» πέρυσι, θα προσδώσει διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Ο Αταμάν δεν έχει, ασφαλώς, παίκτες σαν τον Μιλουτίνοφ και τον Φαλ στην φροντ λάιν, αλλά αυτό απλά είναι αποτέλεσμα διαφορετικές προσέγγισης στο παιχνίδι, με την ομάδα του να είναι πιο ευέλικτη συνολικά, άρα να έχει άλλα πλεονεκτήματα στο παιχνίδι της χαμηλά.
Οι ισορροπίες και η χημεία για τον Ολυμπιακό, η... ενσωμάτωση για τον Παναθηναϊκό
Ο Ολυμπιακός, με ένα τόσο μεγάλο ρόστερ με τόσο ποιοτικές λύσεις, από τις ουκ ολίγες κινήσεις που τελικά έκανε, ίσως χρειάζεται να κάνει τα... ξεκαθαρίσματά του. Κι αν δεν τα κάνει, τότε πρέπει με την επιπλέον ύπαρξη δύο ισχυρών προσωπικοτήτων, όπως ο Φουρνιέ και ο Βεζένκοφ, σε μια διαφορετική φιλοσοφία που πρεσβεύει ο Γιώργος Μπαρτζώκας, να βρεθούν οι αντίστοιχες ισορροπίες, αλλά και η χημεία ενός τόσο πολυπληθούς δυναμικού.
Ο Παναθηναϊκός έχει ως μόνο ζητούμενο να... ενσωματώσει τους επιπλέον τρεις, που μετρά στο δικό του ρόστερ. Ο Μπράουν ήδη μοιάζει να έχει μπει στο πνεύμα, το ζήτημα επομένως είναι οι δύο Τούρκοι, που όμως μπασκετικά είναι αρκετά ευφυείς κι έχουν τις παραστάσεις, με επιπλέον θετικό την καλή γνωριμία με τον Αταμάν, ώστε να ενταχθούν ομαλά στο υπόλοιπο σύνολο.
Το σίγουρο είναι, ότι αν οι δύο κερδίσουν τα φετινά τους στοιχήματα και γίνουν όπως τους ονειρευόμαστε, θα έχει δημιουργηθεί μια «τιτανομαχία» άνευ προηγουμένου...
