Ο άμεσος συνεργάτης του Κώστα Παπαδόπουλου στην Εθνική Νέων Ανδρών, Βασίλης Σκροπολίθας στο EOK WebRadio και αναφέρθηκε για το τουρνουά και την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου, αλλά και για την ένταξη τους στο επαγγελματικό μπάσκετ.
Αναλυτικά είπε:
Για την εξέλιξη του τουρνουά: «Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι ήταν πολύ έντονα τα συναισθήματα που ζήσαμε, με αποκορύφωμα το μετάλλιο. Από ‘κει και πέρα, τον μεγαλύτερο ρόλο σε ένα τουρνουά, που είναι παιχνίδια συνεχόμενα, θεωρώ ότι τον παίζει η πνευματική προετοιμασία των παιδιών, πράγμα στο οποίο είναι υπεύθυνος κατά το μεγαλύτερο μερίδιο ο κόουτς Παπαδόπουλος, γιατί σε τέτοια τουρνουά δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς πολλά πράγματα. Το ένα παιχνίδι διαδέχεται το άλλο, οπότε ή μια νίκη ή μια ήττα διαρκεί όσο είσαι μέσα στα αποδυτήρια. Βγαίνοντας από τα αποδυτήρια τελειώνουν όλα και πάμε στο επόμενο παιχνίδι. Αυτό θέλει μια προετοιμασία από πριν, γιατί αν πας ανέτοιμος πνευματικά είναι πολύ δύσκολο να τα καταφέρεις. Εμείς ήμασταν έτοιμοι».
Για την ομάδα: «Νομίζω ήμασταν 6 μεγάλοι και 6 μικροί Νέοι, δηλαδή παιδιά που μπορούν να έχουν του χρόνου συμμετοχή. Αυτό δείχνει και το πόσο μεγάλη επιτυχία ήταν το φετινό τουρνουά, γιατί αυτά τα παιδιά θα είναι και του χρόνου, οπότε έχει γίνει μια προεργασία, έχουν μυηθεί στην Εθνική ομάδα, γιατί κάποια παιδιά δεν ήταν σε αντίστοιχες Εθνικές. Έχουν μυηθεί, έχουν πάρει το βάπτισμα του πυρός, θεωρούμε ότι θα είναι έτοιμοι του χρόνου. Θα είναι στυλοβάτες για την επόμενη χρονιά. Είναι από τα πιο σημαντικά επιτεύγματα της Εθνικής. Κατάφερε να συνδυάσει και την παλιά “φουρνιά”, τα 2 άτομα να δώσουν το έναυσμα για την πορεία μας και τα υπόλοιπα παιδιά να μπουν σιγά-σιγά βάσει της προετοιμασίας για να πετύχουμε αυτόν τον στόχο. Είναι πραγματικά από τις φορές που είμαστε μια “γροθιά” όλοι. Τα παιδιά ειδικά ήταν κάτι το εκπληκτικό».
Για τη σοβαρότητα των παιδιών: «Τα παιδιά πραγματικά ήταν 100% συγκεντρωμένα. Βλέπαμε άλλους αθλητές που θα πήγαιναν τις βόλτες τους, αλλά τα παιδιά ήταν μαζί, που είναι σημαντικό. Πολλές φορές και μόνοι τους αποφάσιζαν να κάνουν κάποια μίτινγκ, να μιλήσουν. Ήταν εκπληκτικό το πόσο “γροθιά” ήταν, πόσο μαζεμένα ήταν όλα τα παιδιά και τι αποφασιστικότητα έδειξαν. Ακόμα και στα παιχνίδια που δεν ήταν τόσο επιτυχημένα ζητούσαν τον χρόνο τους και έψαχναν στα αποδυτήρια να δουν τι φταίει, να προχωρήσουν, ήταν τρομερό».
Για το «δέσιμο» της ομάδας: «Δεν είναι τυχαίο ότι και άλλες ομάδες που είχαν ταλέντο και είναι παραδοσιακές δυνάμεις δεν κατάφεραν σε αυτό το τουρνουά να φτάσουν ψηλά. Στα δικά μου μάτια ένας λόγος είναι και αυτός, ότι η ομάδα τελικά κερδίζει. Τα παιδιά ήταν ο ένας για τον άλλον. Στα παιχνίδια σε κακές στιγμές δεν έδειξε κανένας το δάχτυλο σε κανέναν, ήταν όλοι εκεί, προσπαθούσαν να εμψυχώσουν ο ένας τον άλλον. Τελικά να προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτό που είχαμε έρθει να κάνουμε. Είπαμε ότι θέλαμε να πάρουμε ένα μετάλλιο και πρέπει να το φτάσουμε μέχρι τέλους. Ακόμα και στο τελευταίο παιχνίδι είπαμε ότι μας αξίζει για την προσπάθειά μας να πάρουμε ένα μετάλλιο. Τα παιδιά ήταν συγκεντρωμένα απόλυτα και το έδειξαν σε όλη τη διάρκεια».
Για την ένταξη των παιδιών στο επαγγελματικό μπάσκετ: «Τον Νίκο Πλώτα, τον Νίκο Βασιλείου και τον Χάρη Παρασκευόπουλο, που τους είχα πιο παλιά, τους γνωρίζω, το έχω δει με τα μάτια μου ότι είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι στον στόχο τους και αυτός είναι η βελτίωση. Η κουβέντα που έχει ανοίξει είναι ο χρόνος συμμετοχής. Είναι δεδομένα τα πράγματα, είναι ο χρόνος συμμετοχής. Θεωρώ ότι όσο τα παιδιά αυτά είναι ενεργά στις ομάδες τους θα πάνε καλά. Δεν είναι ανάγκη να είσαι σε μια ομάδα Α1, θα πρέπει να έχεις χρόνο σε ομάδες μικρότερης κατηγορίας και να έχεις ενεργό ρόλο».
