Απουσίες, τραυματισμοί, φάουλ… Πολλά ήταν αυτά που δεν πήγαν όπως τα ήθελε η Εθνική Νέων Ανδρών στον μικρό τελικό με το Βέλγιο. Τα κατάφερε όμως, πήρε τη νίκη και το χάλκινο μετάλλιο και ήρθε να αποδείξει (και) στον τελευταίο αγώνα του Ευρωμπάσκετ U20 πως κάθε παίκτης αυτής της ομάδας είχε ρόλο και λόγο στο παρκέ.
Ο Θοδωρής Κωνσταντινίδης, ο Χρήστος Μπουντούρης, ο Χάρης Παρασκευόπουλος το απέδειξαν. Είχαν βοηθήσει σε όλη την διοργάνωση, αλλά οι τρεις… σωματοφύλακες έκαναν ένα μεγάλο βήμα μπροστά στον τελευταίο αγώνα στην Γκντίνια και έσπρωξαν την Ελλάδα ως το βάθρο.
Κωνσταντινίδης: “Κάναμε τον κόσμο περήφανο”
Ο Θοδωρής Κωνσταντινίδης, με μπασκετικό DNA στις φλέβες του, έκανε το καλύτερό του παιχνίδι με τα γαλανόλευκα και έδειξε πανέτοιμος να αναλάβει ένα μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. “Καθένας έδωσε ό,τι καλύτερο μπορούσε μέσα στο γήπεδο”, θα πει, δείχνοντας πως το μυαλό του είναι στην ομάδα, ακόμη και μετά από έναν θρίαμβο και όχι στο γεγονός ότι ο ίδιος ήταν ο πρώτος σκόρερ της αναμέτρησης με 19 πόντους, αλλά και πέντε ασίστ και δύο κλεψίματα σε 23′!
“Ειδικά στο παιχνίδι με το Βέλγιο με τις απουσίες και τους τραυματισμούς κάποιων παικτών, καταφέραμε να αναπληρώσουμε όλοι μαζί τα κενά και με ψυχική δύναμη και σύμπνοια να πάρουμε το μετάλλιο”.
Ένα μετάλλιο που για τον ίδιο είναι σημαντικό για τη χώρα: “Είναι μεγάλη επιτυχία το χάλκινο μετάλλιο για την ομάδα μας και για την Ελλάδα. Θεωρώ πως αυτή η επιτυχία χτίστηκε πολύ μεθοδικά από την προετοιμασία μέχρι και τον τελευταίο αγώνα. Είναι επίτευγμα όλων των παιδιών και του προπονητικού επιτελείου”.
Το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι, λογικά, η χαρά και μόνο με τον Κωνσταντινίδη να γράφει τον επίλογο: “Είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι. Δείξαμε τι θα πει ελληνική ψυχή και ελπίζουμε να κάναμε τον κόσμο περήφανο!”
Μπουντούρης: “Δεν είχα ξαναζήσει τέτοια συναισθήματα”
Το πρώτο δείγμα γραφής το είχε καταθέσει με εμφατικό τρόπο και τρία εύστοχα μακρινά σουτ στον αγώνα με το Ισραήλ. Τρία τρίποντα που βοήθησαν την Ελλάδα να κάνει το βήμα παραπάνω στην διοργάνωση. Στον μικρό τελικό ο Χρήστος Μπουντούρης ήταν και πάλι εκεί στην άμυνα και με καθοριστικά σουτ για να δώσει την δική του ώθηση στην ομάδα στο δρόμο της για το χάλκινο μετάλλιο.
“Η πορεία στο Ευρωμπάσκετ ήταν μια μοναδική εμπειρία για μένα και έκρυβε πολλές δυσκολίες για την ομάδα μας. Είχα να αναμετρηθούμε από τη φάση των ομίλων με δυνατές ομάδες και πολύ καλούς παίκτες, αλλά με συνεργασία και ομαδικότητα, δύο στοιχεία που ήταν χαρακτηριστικά της ομάδας μας, φτάσαμε ως την τρίτη θέση”.
Ο Μπουντούρης ξεχωρίζει τον μικρό τελικό ως εμπειρία και για την δική του συμμετοχή: “Μπήκα αποφασισμένος στο παιχνίδι. Θέλαμε να ανατρέψουμε την σε βάρος μας κατάσταση και διαφορά και να φτάσουμε στη νίκη και το μετάλλιο που τόσο θέλαμε. Είχαμε και τον τραυματισμό του Πλώτα, ένα γεγονός καθόλου ευχάριστο για την ομάδα, καθώς είναι από τα δυνατά παιδιά της ομάδας. Καταφέραμε όμως οι υπόλοιποι, όλοι μαζί, να ανταποκριθύμε, να βοηθήσουμε την ομάδα να φτάσει στη νίκη”.
Με όλη την ειλικρίνεια που φέρνουν τέτοιες στιγμές και εμπειρίες που δεν έχεις ξαναζήσει ο Μπουντούρης με τον δικό του τρόπο φτάνει στο… μετά τη νίκη: “Τα συναισθήματα που φέρνει μια τέτοια διοργάνωση και κάποιες στιγμές στο παιχνίδι ήταν κάτι που δεν το είχα ξαναβιώσει. Δεν πιστεύω ακόμη πως το κατάφερα αυτό! Η χαρά είναι πραγματικά απερίγραπτη γι’ αυτό το μετάλλιο! Θα ήθελα να ευχαριστήσω την ομάδαμου και τον προπονητή πάνω από όλα που μας έκανε να πιστέψουμε στην κατάκτηση του μεταλλίου και τις σωστές οδηγίες μας οδήγησε στον μικρό τελικό. Το επιτελείο μας φρόντιζε όλες τις μέρες αυτές και ανταποκρινόταν σε όλες τις ανάγκες μας. Όπως θα ήθελα να πω κι ένα “ευχαριστώ” στην οικογένειά μου, στους προπονητές μου και στους ανθρώπους που ήταν και είναι κοντά μου”.
Παρασκευόπουλος: “Δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα το να φοράς τη φανέλα της Εθνικής Ομάδας”
Βλέποντας τον Χάρη Παρασκευόπουλο να παίζει, να “κολλάει” πάνω στον αντίπαλο στην άμυνα και να διεκδικεί κάθε εκατοστό στο παρκέ δεν μπορείς παρά να σκεφτείς πως είναι ο παίκτης που αγαπάς όταν είναι συμπαίκτης σου και “μισείς” όταν είναι απέναντί σου. Επίσης, ήταν αυτός, ας ειπωθεί τώρα που όλα τελείωσαν, έκανε λόγο για μετάλλιο μετά από την ήττα από την Πολωνία δίνοντας και υπόσχεση γι’ αυτό. Την οποία, στο βαθμό που του αναλογεί, τήρησε. Είναι και το σημείο εκκίνησης των δηλώσεών του μετά τον αγώνα με το Βέλγιο.
“Από την αρχή της προετοιμασίας στόχος ήταν η κατάκτηση ενός μεταλλίου. Όλοι δουλεύαμε πολύ σκληρά γι’ αυτό και υπήρχε κοινή νοοτροπία. Δυστυχώς κάποιες ήττες της πρώτης φάσης καθόρισαν την διασταύρωση του ημιτελικού όπου βρήκαμε απέναντι μας την Γαλλία. Δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε στο πρώτο ημίχρονο και αυτό μας στοίχισε μια θέση στον τελικό της διοργάνωσης. Στον αγώνα με το Βέλγιο ήμασταν όλοι απίστευτα συνειδητοποιημένοι, γνωρίζαμε τον λόγο για τον όποιον παίζαμε και το μετάλλιο ήταν μονόδρομος για εμάς”.
Ο ρόλος του αυξήθηκε σε σχέση με τους προηγούμενους αγώνες, εξαιτίας και του τραυματισμού του Νίκου Πλώτα, τονίζοντας ωστόσο, όπως γίνεται συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις σε ομάδες δεμένες, πως ταυτόχρονα βρήκαν όλοι ένα έξτρα κίνητρο: “Ο τραυματισμός του Νίκου μας ενεργοποίησε ακόμη περισσότερο, αφενός γιατί έπρεπε να αναπληρωθεί ισάξια το κενό της απουσίας του, αφετέρου διότι φέτος ήταν η τελευταία του χρονιά στην συγκεκριμένη διοργάνωση. Θέλαμε όλοι να γίνουμε μέρος αυτής της επιτυχίας και να του δώσουμε την χαρά του μεταλλίου, δεδομένου ότι δεν μπορούσε να αγωνιστεί”.
Ο Παρασκευόπουλος νιώθει ακόμη πιο έντονα τα πάντα, γιατί η επιτυχία ήρθε με τα γαλανόλευκα: “Νομίζω πως οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν με αυτό: Καμία επιτυχία με τις ομάδες μας δεν συγκρίνεται με μια διάκριση με το εθνόσημο! Το να παίζεις για τη χώρα σου, να φοράς την φανέλα της Εθνικής Ομάδας και να καταφέρνεις να ανέβεις στο βάθρο είναι ένα μοναδικό συναίσθημα που δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα άλλο. Είμαι περήφανος για όλη την ομάδα, για το κάθε παιδί ξεχωριστά, αλλά και για όλο το σταφ, που βοήθησε στο να βιώσουμε όλοι μαζί αυτές τις στιγμές”.
Ίσως καταφέρει να ζήσει ανάλογες στιγμές και του χρόνου, στην Κρήτη, όπου θα φιλοξενηθεί το Ευρωμπάσκετ U20 του 2025!
