Ο Ραφαήλ Αλαγάς γράφει στο Basketa.gr για τα συμπεράσματα από το Τουρνουά Ακρόπολις και το τι πρέπει να περιμένουμε από την Εθνική στο Προολυμπιακό Τουρνουά, με το βασικό λόγο της αισιοδοξίας εν όψει της μεγάλης πρόκλησης να είναι ο ίδιος από την πρώτη μέρα.
Ο χρόνος, το έχουμε πει εξαρχής, είναι συγκεκριμένος. Αν το σκεφτεί κανείς, μέσα σε λίγες μέρες η Εθνική έπρεπε να βρει την απαραίτητη χημεία εν όψει μιας πολύ μεγάλης πρόκλησης στο ίδιο της το σπίτι και, παράλληλα, να εντάξει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στο σύνολο με τέτοιο τρόπο, ώστε... να μην ψάχνεται, με προσοχή όμως στη διαχείρισή του λόγω του τραυματισμού του νωρίτερα.
Ο Γιάννης, άλλωστε, είχε να πατήσει παρκέ για κάποια αναμέτρηση δυόμιση μήνες, γεγονός που φυσικά επηρεάζει ακόμη και παίκτες του δικού του βεληνεκούς. Είχε φανεί, όμως, από τα προηγούμενα δύο φιλικά, ότι η «γαλανόλευκη» είχε αγωνιστική κατεύθυνση συγκεκριμένη για το πώς θα επιδιώξει να φτάσει μέχρι το Παρίσι.
Πολλοί μπορεί να είδαν την «κατοστάρα» απέναντι στις Μπαχάμες και, γενικά στα τρία φιλικά, μια άνεση στο να σκοράρουμε και να σουτάρουμε, αν σκεφτεί κανείς το πόσο λίγες μέρες είναι όλοι μαζί, μετρώντας και ορισμένες απουσίες παικτών, που θα έκαναν τα πράγματα στην οργάνωση και στην εκτέλεση ακόμη πιο εύκολα, όμως δεν ήταν αυτός ο βασικός πυλώνας για την Εθνική.
Αν προσέξει κανείς το τι επίδοση είχε η άμυνά μας, θα καταλάβει πως αυτή είναι η αρχή και το τέλος της Εθνικής, όπως κάθε φορά που πετύχαινε κάτι σημαντικό. Τα φιλικά είναι διαφορετικά παιχνίδια από τα επίσημα, όπου δοκιμάζονται πράγματα και δε διακυβεύεται κάτι σοβαρό, επομένως στο Προολυμπιακό Τουρνουά μπορεί να μην υπάρξει σε κάποια παιχνίδια, ανάλογα την κρισιμότητά τους, η ίδια άνεση να βγάλουμε τις συνεργασίες, που βγήκαν στο Τουρνουά Ακρόπολις. Η «δίψα» για προστασία του δικού μας καλαθιού, όμως, είναι ήδη εκεί και αυτό πρέπει να διαφυλαχθεί έως το τέλος του Προολυμπιακού Τουρνουά.
Εκτός των 57 πόντων, που δεχθήκαμε από το Μαυροβούνιο, στα πρώτα τρία δεκάλεπτα με τις Μπαχάμες δεχθήκαμε κάτω από 20 πόντους, δηλαδή 15, 19 και 16 αντίστοιχα. Οι 25 της τελευταίας περιόδου ήταν κι ένα προϊόν ελαφράς χαλάρωσης, κάτι που φυσικά δεν αλλάζει την κεντρική στόχευση, που φάνηκε και στα τρία φιλικά παιχνίδια.
Όλο αυτό, φυσικά, προκύπτει και από την αντίστοιχη διάθεση των παικτών να εκτελέσουν το αντίστοιχο πλάνο του Βασίλη Σπανούλη. Και η πρόκληση είναι τέτοια, που προς το παρόν μοιάζει να τους βάζει... φτερά στα πόδια, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να παλεύουν για την κάθε φάση, ακόμη κι όταν ένα παιχνίδι είναι στους 30 πόντους, όπως έγινε στα δύο φιλικά του Ακρόπολις.
Μένει να φανεί, βέβαια, αν το ίδιο θα ισχύσει και στο Προολυμπιακό Τουρνουά, αν και τα μέχρι τώρα σημάδια δείχνουν, ότι αυτό δύσκολα θα αλλάξει. Στην Εθνική, φέτος, δείχνουν αποφασισμένοι να πιστοποιήσουν την φράση, ότι φτιάχνουμε μόνοι τη μοίρα μας. Κι αν το δούμε αυτό στα δύσκολα, που έρχονται, μπορούμε να πιστεύουμε χωρίς δεύτερες σκέψεις στο ταξίδι στο Παρίσι...
