Ο Ραφαήλ Αλαγάς γράφει για τις πρώτες εντυπώσεις από την Εθνική στο φιλικό με την Πολωνία, με τη «γαλανόλευκη» να μας δείχνει από νωρίς πώς θα επιδιώξει να φτάσει μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Σε ένα πρώτο φιλικό παιχνίδι, όταν μια ομάδα δε μετρά πολλές μέρες μαζί, τα συμπεράσματα που μπορείς να βγάλεις δεν είναι πάρα πολλά. Πόσο μάλλον, όταν τρεις βασικές σου μονάδες (Γιάννης και Κώστας Αντετοκούνμπο, Παπανικολάου) απουσιάζουν, επί της ουσίας μπορείς να δώσεις μόνο ίσως κάποιες αποχρώσες ενδείξεις για το τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια.
Όταν, όμως, ο χρόνος είναι εναντίον σου, κάτι που ισχύει για όλους, το να δείχνεις το πώς θα πορευτείς και να το κάνεις με επιμονή, είναι ένα πρώτο καλό σημάδι. Και η Εθνική το έκανε, με το στοιχείο, που την οδήγησε σε όσες επιτυχίες έχει καταφέρει να φτάσει, εξαιρώντας μονάχα το αδιανόητο παιχνίδι με τους Αμερικανούς το 2006.
Η άμυνά της ήταν, είναι και θα είναι ο οδηγός της σε κάθε σοβαρή προσπάθεια. Προτού πετύχουν στα τελευταία δευτερόλεπτα πέντε πόντους οι Πολωνοί, η «γαλανόλευκη» είχε δεχθεί μόλις 68 πόντους, εκ των οποίων οι 27 στο δεύτερο ημίχρονο. Τόσους ακριβώς, για να το καταλάβουμε λίγο καλύτερα, είχε δεχθεί στο πρώτο δεκάλεπτο, όταν ακόμη έψαχνε τα «πατήματά» της.
Είναι δεδομένο, ότι χρειάζεται πολλή δουλειά και στο τουρνουά Ακρόπολις θα καταλάβουμε ακόμη καλύτερα το πώς θα πορευτεί η Επίσημη Αγαπημένη υπό τις οδηγίες του Βασίλη Σπανούλη. Είναι σαφές, όμως, ότι όλα θα ξεκινήσουν από εκεί και ο ομοσπονδιακός τεχνικός δεν το έχει κρύψει από την πρώτη ημέρα, που την έχει αναλάβει, γνωρίζοντας πολύ καλά, έχοντας υπάρξει παίκτης πριν από ούτε μια δεκαετία νωρίτερα, τις δυνατότητές της.
Η κατεύθυνση αυτή, που δόθηκε μετά το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου, μαζί με αρκετές συνεργασίες που βρέθηκαν ειδικά στη δεύτερη περίοδο και ίσως έως τα μέσα της τρίτης, είναι τα θετικά στοιχεία που μένουν. Τα κενά διαστήματα, όπως ειδικά ανάμεσα στο τελείωμα της τρίτης περιόδου και το ξεκίνημα της τελευταίας, είναι λογικά, αρκεί να υπάρξει η αντίστοιχη βελτίωση στη συνέχεια.
Για την αύρα, που θα φέρνει το ΣΕΦ και η προσωπικότητα του ομοσπονδιακού τεχνικού, δεν έχει νόημα να τα πούμε σε αυτό το πρώτο φιλικό. Τα έχουμε διαπιστώσει στα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ, λογικά θα το διαπιστώσουμε και στην πορεία, αν και η αποστολή αυτή την φορά είναι πολύ πιο δύσκολη.
Το σημαντικό είναι, ότι από νωρίς φάνηκε η ταυτότητα που θα έχει η Εθνική και με ποιο τρόπο έχει διαλέξει να φτάσει μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μένει να φανεί το κατά πόσο θα τη δικαιώσει...
