Ο Ζακ Μπράιαντ αναδείχθηκε ως ο MVP της σεζόν στην Elite League και το Basketa.gr θυμάται το πώς έφτασε σε αυτό το σημείο, δικαιώνοντας στην χώρα μας έναν προ ετών όρκο στον εαυτό του, όταν κανείς δεν είχε ασχοληθεί, σε μια περίοδο απραξίας, το τι ένιωθε.
Ήταν η σεζόν 2019-2020, αυτή που για τους περισσότερους διεκόπη απότομα λόγω της πανδημίας του Covid-19. Σε όλη εκείνη τη σεζόν, ο Ζακ Μπράιαντ ήταν αναγκασμένος να παρακολουθεί απλώς και να πανηγυρίζει στα καλάθια και τις νίκες της ομάδας του, στην Νότια Τζόρτζια, προερχόμενος από την Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Κανείς δε σκεφτόταν, όμως, το γεγονός ότι ένιωθε μόνος του.
Μέσα του πονούσε, επειδή δεν μπορούσε να αγωνιστεί. Μεταφερόμενος από το UAB, είχε την υποχρέωση να... καθίσει για μία σεζόν, κάτι που έφερε βαρέως μέσα του. Θα παραδεχόταν αργότερα, βέβαια, ότι «παρότι δεν πήρα την ίδια αγάπη, το είδα σαν μια σεζόν για να δουλέψω», ενώ θα έβλεπε ακόμη και το μεγάλο του αντίπαλο στους λυκειακούς αγώνες, Κουάν Τζάκσον, να κάνει «βήματα» προς τα εμπρός.
Η σκέψη να αλλάξει ξανά κολλέγιο πέρασε από το μυαλό του, όμως έμεινε και την επόμενη σεζόν κατάφερε να καταγράψει πολύ καλές εμφανίσεις, αν και βέβαια δεν του επέτρεψαν να φτάσει στο ΝΒΑ. Του έδωσαν τη δυνατότητα, όμως, να έρθει σε σημείο να κάνει την «έκρηξή» του λίγο καιρό αργότερα, φτάνοντας στο σημείο να αναδειχθεί σε κορυφαίο παίκτη της εξαιρετικά ανταγωνιστικής Elite League, θέλοντας να οδηγήσει τον Μίλωνα στην άνοδο. Το Basketa.gr θυμάται το πώς ο Ζακ Μπράιαντ, MVP του πρωταθλήματος, έφτασε στο σημείο να δικαιώσει τον όρκο, που πήρε όταν κανείς δεν νοιαζόταν για το πώς ένιωθε.
Σχηματάρι και Νέα Σμύρνη, στη δική του ελληνική Γη της Επαγγελίας
Ο Ζακ Μπράιαντ είχε ακριβώς αυτό το παράπονο, ότι τη σεζόν όπου δεν μπορούσε να αγωνιστεί στο κολλέγιο, κανείς δεν νοιαζόταν για την ψυχική του κατάσταση. Τότε, έδωσε το δικό του όρκο, που θα έπαιρνε καιρό, μέχρι να βρει κάποιον να τον στηρίξει πραγματικά κι αφού πρώτα πέρασε από τέσσερις χώρες της Ευρώπης, αγωνιζόμενος σε Γκέτιγκεν, Λάχτι, Καντού και Κζάρνι στην έναρξη της περσινής σεζόν, με συμμετοχή και στο FIBA Europe Cup.
Σε εκείνο το σημείο, εμφανίστηκε ο Ερμής Σχηματαρίου. «Με πιστέψατε, όταν δεν το έκανε κανείς», θα εξομολογείτο έναν χρόνο αργότερα στην... πρωτότυπη ανταλλαγή αλά ΝΒΑ με τον Μίλωνα για τον Μπράντον ΜακΚίσικ και αυτή ήταν η αλήθεια. Σε ένα ρόστερ γεμάτο με σπουδαίους Έλληνες αθλητές, ο Νίκος Οικονόμου του έδωσε τον χώρο να διαπρέψει κι εκείνος τον δικαίωσε, οδηγώντας τον Ερμή μαζί με τους υπόλοιπους στην πρόκριση στην οκτάδα στην παρθενική συμμετοχή της ομάδας στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία, μετρώντας κατά μέσο όρο 21.1 πόντους, με 3.3 ριμπάουντ, τέσσερις ασίστ, 1.3 κλεψίματα και οικονομία, ως πρώτος, στους 20.4 βαθμούς.
Ένας παίκτης, αν μη τι άλλο, επιδραστικός, κάτι που θα έδειχνε και την επόμενη σεζόν, παίζοντας για δύο ομάδες. Κι αν στον Ερμή ήταν γνωστό το τι πρόσφερε και το πόσο είχε ενταχθεί στα ζητούμενα του προπονητή του, τότε και στον Μίλωνα, με ένα σωρό ακόμη παίκτες εγνωσμένης αξίας στο πλευρό του, Έλληνες και ξένους, έπρεπε να ανταποκριθεί, μαζί με έναν νέο προπονητή για την ομάδα της Νέας Σμύρνης, σε διαφορετικές απαιτήσεις.
Κι εκεί, όμως, μεσούσης της σεζόν βρέθηκε, κάτι που δεν αποτέλεσε πρόβλημα. Με μέσο όρο 16.3 πόντων, μαζί με 5.4 ασίστ, 3.3 ριμπάουντ, 1.5 κλέψιμο και οικονομία στους 22.3 πόντους σε οκτώ αναμετρήσεις, η ομάδα του τελικά κατάφερε να αναβαθμιστεί, δείχνοντας να «απορροφά» πολύ καλά την προσθήκη του σε ένα ρόστερ με πάμπολλους πρωταγωνιστές, για να φτάσει με άνεση μέχρι το Final Four.
Ο όρκος, που θα είχε δώσει τότε, σίγουρα δε θα εμπεριείχε στη σκέψη του την άνοδο στην Basket League. Ο MVP της Elite League, όμως, ίσως έχει κάτι ακόμη στο μανίκι του, για να δικαιώσει όσους τον πίστεψαν στην Ελλάδα, βρίσκοντας στην χώρα μας όσα έψαχνε για χρόνια...
